Ο Αλέξανδρος Ωνάσης
αφήνει την τελευταία του πνοή
στις 23 Ιανουαρίου του 1973
Το αεροπλάνο του κατέπεσε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού
και ο θάνατος του παραμένει
τυλιγμένος σε πέπλο μυστηρίου μέχρι σήμερα.
Ο πρόωρος θάνατος του Αλέξανδρου ήταν η αρχή της τραγωδίας για την οικογένεια Ωνάση.
Νέος, όμορφος, χαρισματικός ο Αλέξανδρος Ωνάσης, κληρονόμος του Αριστοτέλη Ωνάση είχε όλη τη ζωή μπροστά του και κάποια στιγμή θα διαδεχόταν τον πατέρα του στο τιμόνι της αυτοκρατορίας που είχε δημιουργήσει. Τα πάντα ανατράπηκαν όταν στις 22 Ιανουαρίου του 1973 το αεροπλάνο που οδηγούσε κατέπεσε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του. Ο Αλέξανδρος Ωνάσης τραυματίστηκε βαριά και άφησε την τελευταία του πνοή στις 7 το απόγευμα της 23ης Ιανουαρίου, λόγω βαριών κρανιοεγκεφαλικών κακώσεων σε ηλικία μόλις 25 ετών. Ο θάνατος του παραμένει τυλιγμένος σε πέπλο μυστηρίου μέχρι σήμερα.
Εκείνη η Δευτέρα, 22 Ιανουαρίου 1973, φαινόταν διαφορετική από το πρωί. Ο Αλέξανδρος Ωνάσης είχε ξυπνήσει με άγχος για το Piaggio, το μικρό αλλά αγαπημένο αεροσκάφος της οικογένειας. Το μοιραίο υδροπλάνο ήταν αυτό που είχε πάντα δίπλα του ο Αριστοτέλης, για να τον μεταφέρει από τη θαλαμηγό του «Χριστίνα» στο πλησιέστερο αεροδρόμιο. Τελικά, αποφάσισε να το αντικαταστήσει με ένα ελικόπτερο, επειδή τον έπεισε ο Αλέξανδρος ότι έτσι θα ήταν πιο ευκίνητος και πιο σίγουρος, αφού το άλλο κάθε τόσο χρειαζόταν επισκευές.
Στις 4 Ιανουαρίου του 1973, ο Ωνάσης ανακοίνωσε στο γιο του πως παρότι είχε δεθεί με το υδροπλάνο του, τελικά το πήρε απόφαση να το αντικαταστήσει με ένα υπερσύγχρονο ελικόπτερο. Σκόπευε, πάντως, να το κρατήσει μέχρι τα τέλη του Γενάρη, για να το έχει εύκαιρο σε μια κρουαζιέρα που προγραμμάτιζε στην Καραϊβική.
Ο Αλέξανδρος Ωνάσης είχε χαρεί πολύ, κυρίως επειδή ήταν από τις ελάχιστες φορές που είχε εισακουστεί. Το πρώτο μέλημά του, τώρα, ήταν πως έπρεπε να βρει καινούργιο πιλότο, μιας και ο προηγούμενος είχε σκοτωθεί λίγους μήνες πριν σε δυστύχημα. Ο Ωνάσης προσέλαβε τον Καναδό Μακντόναλντ Μακ Γκρέγκορ, ο οποίος όμως έφυγε γιατί δεν είχε άδεια παραμονής στην Ελλάδα. Έτσι, ο Αλέξανδρος τηλεγράφησε στον πατέρα του στη Νέα Υόρκη, αιτώντας να του στείλει νέο πιλότο.
Ο Ντόναλντ Μακάσκερ ήρθε την ίδια ημέρα από την Αμερική. Ο Αλέξανδρος τον βρήκε στο αεροδρόμιο μια ώρα μετά. Είχε κανονίσει μια πτήση για το απόγευμα και δεν ήθελε να χάσουν χρόνο. Το Piaggio βρισκόταν στο υπόστεγο έτοιμο προς αναχώρηση…
«Θυμάμαι που έλεγαν τότε ότι ο Μακάσκερ ήταν αγουροξυπνημένος και ταλαιπωρημένος από το ταξίδι της Αμερικής και θα ήταν δύσκολο για εκείνον να πετάξουν», είχε πει ο Νίκος Μαστοράκης, ο οποίος κάλυπτε τότε ως διευθυντής του περιοδικού Επίκαιρα όλο το ρεπορτάζ για το θάνατο του Αλέξανδρου.
Οι δυο τους κάθισαν στο πηδάλιο. Αριστερά ο Μακάσκερ ως πιλότος, δεξιά ο Αλέξανδρος Ωνάσης και στο πίσω κάθισμα ο Μακ Γκρέγκορ. Ο Αλέξανδρος είχε ανταλλάξει μερικές κουβέντες με τον πύργο ελέγχου και πήρε την έγκριση για την απογείωση. Το Piaggio ανέβηκε περίπου πενήντα μέτρα και με αναδίπλωση έπεσε με το δεξί φτερό στο έδαφος σε κλάσματα του δευτερολέπτου.
Έγινε κομμάτια λίγο πριν από τις προστατευτικές γραμμές του αεροδρομίου. Στο αεροδρόμιο σήμανε συναγερμός. Ένας από τους πρώτους που βρέθηκαν εκεί, αλλά και που είδε τη μοιραία πτήση, ο Πέτρος Καλούμενος, στέλεχος της Ολυμπιακής Αεροπλοΐας, δεν μπορεί να εξηγήσει το παραμικρό σε κανέναν.
«Δεν πρόλαβα να το συνειδητοποιήσω», θα πει στον Νίκο Μαστοράκη λίγη ώρα μετά το τραγικό συμβάν. Οι άνθρωποι της Ολυμπιακής προσπαθούσαν να βγάλουν από μέσα έναν – έναν τους επιβάτες. Ο πρώτος ήταν ο Αλέξανδρος Ωνάσης, παραμορφωμένος. Τα όργανα ελέγχου τού είχαν συνθλίψει το κεφάλι. Οι δύο άλλοι επιβαίνοντες είχαν τραυματιστεί σοβαρά.
«Οι σειρήνες του ασθενοφόρου ακούγονταν σαν να είχαμε πόλεμο. Το ασθενοφόρο πήγε στο ΚΑΤ. Θυμάμαι, όταν πήγα εκεί, προσπαθούσα να ξεφύγω της προσοχής όλων και να δω μέσα στο δωμάτιο που είχαν τον Αλέξανδρο τι συνέβαινε. Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι το πράσινο φως που ξεχυνόταν στο θάλαμο και τους ορούς να στάζουν αργά στις φλέβες του. Δίπλα, υπήρχε ένας εγκεφαλογράφος που επεξεργαζόταν τα στοιχεία του εγκεφάλου και ένα μηχάνημα τεχνητής αναπνοής».
«Όταν έπεσε το αεροσκάφος, ο πρώτος που πήγε ήμουν εγώ. Τον βάλαμε γρήγορα στο φορείο και κατευθυνθήκαμε στο ΚΑΤ Κηφισιάς. Είχα ειδοποιήσει το νοσοκομείο και τους υπόλοιπους γιατρούς να είναι έτοιμοι για όλα. Όταν τον είδα, κατάλαβα πως ο Αλέξανδρος δεν είχε ζωή. Μπήκαμε στο χειρουργείο, κάναμε την εγχείρηση και είδαμε πως τα πάντα μέσα στον εγκέφαλο είχαν αλλοιωθεί από την πρόσκρουση», είχε πει ο προσωπικός γιατρός της οικογένειας Ωνάση, Νικόλαος Χρηστέας, πριν από μερικά χρόνια, στη μοναδική συνέντευξη που είχε δώσει.
«Όταν με πήρε στο τηλέφωνο ο Ωνάσης, του εξήγησα πως όλα θα τα πούμε από κοντά. Ήταν δύσκολο σε μένα να μιλήσω για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Αλέξανδρος. Θυμάμαι την Τίνα, που είχε έρθει από τη Γερμανία, να με πιάνει κλαίγοντας από το γιακά. «Κάνε τα πάντα, Νίκο. Τα πάντα», μου είχε πει»…
Ήταν ωστόσο μάταιο. Μια μέρα μετά ο Αριστοτέλης Ωνάσης δέχθηκε να αποσυνδεθεί ο Αλέξανδρος από την μηχανική υποστήριξη. Ποτέ δεν πίστεψε πως ο γιος του ήταν θύμα δυστυχήματος. Πίστευε ότι τον δολοφόνησαν. Δεν κατονόμασε ποτέ ποιον υποψιαζόταν. Μάλιστα εκλιπαρούσε ανθρώπους να βρουν τους δολοφόνους του Αλέξανδρου λέγεται δε ότι προσέφερε αμοιβή ενός εκατομμυρίου δολαρίων σε όποιον του έφερνε αποδείξεις. Ο ίδιος μετά το συμβάν παραιτήθηκε της ζωής του. Πέθανε δύο χρόνια αργότερα.
Η σύντροφός του, Φιόνα Φον Τίσεν είχε πει σχετικά: “Ο Ωνάσης με ρώτησε μετά το δυστύχημα αν πίστευα ότι επρόκειτο για δολοφονία. Τα γεγονότα έχουν ως εξής: Ο Αλέξανδρος επρόκειτο να έλθει στην Αγγλία για το γάμο του αδελφού μου. Άρα, δεν ήταν στο πρόγραμμά του να βρίσκεται στην Αθήνα, επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για προετοιμασία δολοφονίας. Το αεροπλάνο μπορεί βέβαια να υπήρξε στόχος σαμποτάζ. Αλλά όλα αυτά είναι υποθέσεις. Ο δικηγόρος του συγκυβερνήτη, Στίουαρτ Σπέιτζερ, έγραψε ένα βιβλίο για το δυστύχημα και διαπίστωσε ότι όλοι οι άνθρωποι που έχουν σχέση με το γεγονός έχουν χάσει τη ζωή τους”.
“Ο θάνατός του είναι ένα τραύμα που έχει μείνει μέσα μου για πάντα. Δε θα ξεχάσω την τελευταία μας τηλεφωνική συνομιλία. Ήμουν στο προσκεφάλι της μητέρας μου, που ήταν άρρωστη στο Λονδίνο, και εκείνος ήταν στην Αθήνα. Συζητούσαμε για το αν πρέπει να ανακοινώνονται τα αίτια των αεροπορικών δυστυχημάτων. Εκείνη την εποχή είχε συμβεί ένα από τα σπάνια δυστυχήματα της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Είχε πάει να δει τα συντρίμμια. Ήταν σοκαρισμένος. Πίστευε ότι δεν έπρεπε να μάθει ο κόσμος τους λόγους της πτώσης. Εγώ διαφωνούσα. Ειρωνεία της τύχης. Λίγο καιρό αργότερα έχασε τη ζωή του σε ένα ανεξιχνίαστο ατύχημα. Μετά το θάνατό του μου πήρε καιρό να συνέλθω… .”.
Ο πρόωρος θάνατος του Αλέξανδρου ήταν η αρχή της τραγωδίας για την οικογένεια Ωνάση. Η μητέρα του και ο πατέρας του θα έφευγαν από τη ζωή εξίσου πρόωρα μέσα στην επόμενη διετία. Η δε αδελφή του Χριστίνα έφυγε από τη ζωή αργότερα, μόλις 38 ετών…
Πηγή
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Της ημέρας με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί ή στο Posted in Της Ημέρας
