.
Αφιερώματα ημερών ή εβδομάδων,
που απαιτούν ευαισθητοποίηση και συντονισμένη δράση,
Η 22η Οκτωβρίου ορίστηκε ως:
Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό
| Η Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό καθιερώθηκε το 1998, με πρωτοβουλία του καλιφορνέζου ακτιβιστή
Μάικλ Σούγκαρμαν κι γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Οκτωβρίου. Με την πάροδο του χρόνου
υιοθετήθηκε από τις παγκόσμιες οργανώσεις για τον τραυλισμό (ELSA, ISA, IFA).
Απώτερος στόχος της Παγκόσμιας αυτής Ημέρας είναι η ευαισθητοποίηση και ενημέρωση του κοινού. |
——————————————————————————————————————————–
Ας γνωρίσουμε όμως από κοντά τη διαταραχή στη ροή και τη δομή του λόγου, με ψυχογενή αιτιολογία, η οποία ξεκινά στην παιδική ηλικία ανάμεσα στους 18 μήνες έως και 9 έτη, με μεγάλη, όμως, ανάπτυξη ανάμεσα στις ηλικίες 2 έως 5 ετών. Σύμφωνα, με αναφορές των γονέων ίσως αναπτύσσεται γρήγορα. Κατά τις πρώτες αυτές εβδομάδες, στις οποίες οι γονείς αρχίζουν να δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αρχίζουμε για πρώτη φορά να παρατηρούμε την κυκλική μορφή του τραυλισμού. Σε αυτή την αρχική φάση οι γονείς λένε πως ο τραυλισμός εμφανίστηκε για λίγες μόνο μέρες. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο αρχικός τραυλισμός εμφανίζεται ως επανάληψη ήχων και συλλαβών, όμως, σε κάποιες περιπτώσεις γίνεται φανερή και η εμφάνιση έντασης και μπλοκαρίσματος.
Κατά τον Wingate από την στιγμή που τα παιδιά εμφανίζουν τόσες διαφορές όσον αφορά στις δυσρυθμίες και την ευχέρεια στην ομιλία, είναι προτιμότερο να μην μιλάμε για στάδια ανάπτυξης του τραυλισμού, όπως πρωταρχικό και δευτερεύον, αλλά να περιγραφεί η συμπεριφορά του κάθε παιδιού ξεχωριστά όσο καλύτερα και συστηματικότερα γίνεται.
Τραυλισμός
Κατά τη διάρκεια ανάπτυξης της γλωσσικής ικανότητας του παιδιού και της κατάκτησης μιας επαρκούς άρθρωσης από το ίδιο το παιδί, συναντούμε ταυτόχρονα κάποιες ουσιαστικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο οι ήχοι, οι συλλαβές και οι λέξεις ρέουν στο λόγο των παιδιών. Ιστορικά, η ροή της ομιλίας έχει ονομαστεί ως ευχέρεια του λόγου, ενώ οι διαταραχές που μπορεί να εμφανιστούν στη ροή οδηγούν στον όρο της δυσχέρειας της ομιλίας. Από πολύ νωρίς οι λογοθεραπευτές και οι ψυχογλωσσολόγοι προσπάθησαν να ταξινομήσουν αυτές τις δυσχέρειες – δυσρυθμίες στο λόγο των παιδιών. Έτσι, γι’ αυτό το λόγο δημιούργησαν ένα σύστημα ταξινόμησης που αποτελείται από μια ευρεία σειρά δυσρυθμιών, τύποι δυσρυθμιών.
Τύποι Τραυλισμού
- Δισταγμός ή παύση, είναι το διάστημα σιωπής που διαρκεί ένα λεπτό ή και περισσότερο
- Επιφώνημα, το παιδί χρησιμοποιεί έναν ήχο, μια λέξη που δεν έχει σχέση με το μήνυμα που θέλει να μεταφέρει
- Αναθεώρηση φράσης ή πρότασης, συμβαίνει κάποια αλλαγή στο περιεχόμενο του μηνύματος, κυρίως γραμματικού τύπου ή αλλαγή της προφοράς κάποιας λέξης
- Ημιτελής λέξη, κάποια ημιτελής λέξη σε μια φράση
- Επανάληψη φράσης, είναι η επανάληψη δύο ή περισσοτέρων λέξεων σε μια φράση
- Επανάληψη τμημάτων των λέξεων, επαναλαμβάνεται ένα κομμάτι της λέξης, ένας ήχος ή μια συλλαβή
- Παράταση, είναι η ακατάλληλη και μεγαλύτερης διάρκειας παραγωγή φωνημάτων ή διφθόγγων που ίσως έχουν σχέση με κάποια ποιοτικά χαρακτηριστικά
- Μπλοκάρισμα, είναι η ακατάλληλη χρονική έναρξη ενός φωνήματος. Συχνά, συνυπάρχει με την παρουσία αυξημένης ενέργειας και έντασης
Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία είναι: να κατανοηθούν οι πεποιθήσεις του παιδιού για τον τραυλισμό…
Οι Williams and Zebrowski and Schrum(1985)είναι αυτοί που παρέχουν λεπτομερής περιγραφές για το πως πρέπει να μιλήσει ο κλινικός στα παιδιά που τραυλίζουν αλλά και στους γονείς τους. Οι κύριοι σκοποί της συζήτησης είναι να ανακαλύψει ο κλινικός πρώτα τα πιστεύω του παιδιού για τον τραυλισμό, δεύτερον εάν υπάρχει κάποιος λόγος που το παιδί άρχισε να τραυλίζει, τρίτον εάν το παιδί εάν είναι σε θέση να βοηθήσει τον εαυτό του όταν μιλάει και τέλος εάν το παιδί παρουσιάζεται να ενοχλείται από αυτήν του την ομιλία. Ο καλύτερος τρόπος για την αρχή μιας συζήτησης είναι η ερώτηση που καλείται το παιδί να απαντήσει στον κλινικό τον λόγο για τον οποίο νομίζει ότι τον επισκέφτηκε. Σε περίπτωση που το παιδί δεν ανταποκριθεί στις ερωτήσεις του κλινικού η συζήτηση θα πρέπει να λήξει.
Σκοπός της συζήτησης αυτής είναι να μαζέψει ο κλινικός τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω του παιδιού σχετικά με τον τραυλισμό. Στην συνέχεια εάν το παιδί ξεκινήσει την θεραπεία πρέπει ο κλινικός να παίζει τον ρόλο του ενεργού ακροατή αφήνοντας το παιδί να μιλήσει κάνοντας σίγουρο ότι έχει κατανοήσει τις ερωτήσεις που του γίνονται και είναι πολύ σημαντικό να αποτελεί την πηγή των πληροφοριών του.
Ο τραυλισμός, ένα θέμα καθόλα σύγχρονο που παρουσιάζει συνεχώς αυξητικές τάσεις…
Αναγνωρίστε το και αντιμετωπίστε το !!
Για περισσότερες πληροφορίες… ΚΕΘΤ
————————————————————————————
Πηγή: https://www.freeminds.gr/
