Τίποτα δεν είναι όπως πριν τα Τέμπη

Ποια θα είναι η πολιτική κατάληξη
αυτή της αναταραχής;
Το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί ακόμα.
Το σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν είναι πια όπως πριν τα Τέμπη

  • του Γιάννη Αλμπάνη

Οι τεράστιες κινητοποιήσεις της Τετάρτης σε όλη τη χώρα απέδειξαν ότι βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής. Είχαμε πολλά χρόνια να βρεθούμε σε πορεία που να έχει ακινητοποιηθεί γιατί η κεφαλή της είχε φτάσει την ουρά της, καλύπτοντας όλο το κέντρο της Αθήνας. Ανάλογη είναι η εικόνα που δίνεται και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας.

Δεν ξέρω αν οι σημερινές κινητοποιήσεις είναι ίσες ή μεγαλύτερες από αυτές της μνημονιακής περιόδου ή τις ακόμα παλιότερες, όπως την αντιπολεμική της 15 Φλεβάρη 2003 ή εκείνη ενάντια στον νόμο Γιαννίτση το 2001. Ενδεχομένως να μην έχει σημασία η σύγκριση. Πάντως μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι είναι η μεγαλύτερη κινητοποίηση της τελευταίας δεκαετίας. Σήμερα δεν διαδήλωσαν μόνο οι νεανικές πρωτοπορίες ή μόνο ο πλατύς «λαός της Αριστεράς». Σήμερα διαδήλωσε ο λαός.

Μιας και μιλάμε για συγκρίσεις, προσωπικά δεν αισθάνθηκα σήμερα στην ατμόσφαιρα ούτε τον οργισμένο τσαμπουκά του αντιμνημονίου ούτε την ευφορία των κινητοποιήσεων της δεκαετίας του 2000 ούτε την παραφορά του Δεκέμβρη του ’08. Υπήρχε βέβαια η οργή, αλλά νομίζω ότι συνυπήρχε με ένα ορισμένο μούδιασμα, είτε γιατί ο κόσμος είναι ακόμα υπό της επήρεια του σοκ είτε γιατί ο δρόμος δεν είναι πολύ οικείος σε όσους-ες κατέβηκαν σήμερα.

Ανεξάρτητα από τις επιμέρους εκτιμήσεις που κάνει καθένας και καθεμιά μας, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία ότι κοινωνική αγανάκτηση για το έγκλημα στα Τέμπη έχει μετατραπεί σε ένα μαζικό πανελλαδικό κίνημα που αλλάζει το πολιτικό τοπίο. Το βλέπουμε στο μέγα πλήθος που κατεβαίνει στο δρόμο, στα γήπεδα με τα πανό και τα συνθήματα, στα social όπου ακόμα και δεξιόστροφοι λογαριασμοί χλευάζουν τις δικαιολογίες της κυβέρνησης, στα κομμωτήρια που συζητάνε πολιτικά για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια.

Ποια θα είναι η πολιτική κατάληξη αυτή της αναταραχής; Το ερώτημα δεν μπορεί να απαντηθεί ακόμα. Το σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν είναι πια όπως πριν τα Τέμπη.

 

Πηγή

AgrinioStories