.
Στέλιου Μερμίγκη
Όταν ο Σκόμπι έγινε δρόμος στο Αγρίνιο
«Στρατηγέ μου ιδού… ο δρόμος σας»
Σαν σήμερα ξημέρωσε η ματωμένη Κυριακή του Δεκέμβρη του 44 όπου οι συνεργάτες των Γερμανών μαζί με τους Εγγλέζους αποφασίζουν να πνίξουν στο αίμα την μεγάλη διαδήλωση του ΕΑΜ. Τα γεγονότα από εκεί και πέρα γνωστά. Η μάχη της Αθήνας αποτέλεσε μια σημαντική σελίδα στην νεότερη ιστορία του τόπου μας και σημαντικός κρίκος τόσο στα γεγονότα που ακολούθησαν όσο και σε εκείνα που προηγήθηκαν.
Εδώ όμως θα ήθελα να σταθώ σ’ ένα ιστορικό γεγονός της πόλης μου. Αφορά μια απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της που έγινε τον Μάρτη του 1945 λίγους μήνες μετά την ήττα και την ολέθρια όπως αποδείχτηκε για τα λαϊκά συμφέροντα συμφωνία της Βάρκιζας. Οι νικητές λοιπόν και στην πόλη μας πέταξαν στο δρόμο με τις κάνες των αγγλικών όπλων την εκλεγμένη δημοτική αρχή του Ανδρέα Κακογιάννη και τοποθέτησαν στη θέση του δημάρχου ένα δικό της άνθρωπο τον δικηγόρο Ηλία Σαγιωργη μαζί βέβαια με το αντίστοιχο δοτό Δημοτικό Συμβούλιο.
Το νέο λοιπόν διορισμένο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, αφού ιεράρχησε τα προβλήματα του τόπου και τις ανάγκες του κόσμου έκρινε σκόπιμο να πάρει ως πρώτη απόφαση την εξής: να δώσει το κλειδί της πόλης στον Τσόρτσιλ κάνοντας τον επίτιμο δημότη Αγρινίου, μετονομάζοντας ταυτόχρονα την πλατεία Σιντριβανιού σε πλατεία Ουίνστον Τσώρτσιλ, για να ακολουθήσει λίγες μέρες αργότερα η καθαίρεση τον Ερμή από τον κεντρικότερο δρόμο της αγοράς του Αγρινίου και η ονοματοδότησή του με το όνομα του στρατηγού Σκόμπι! Η αγγλοφιλία και η υποτέλεια σε όλο της το μεγαλείο.
Με αυτόν τον τρόπο η παλιά οδός Ερμού, έγινε οδός Σκόμπι και αν δεν υπήρχαν τα γεγονότα της Κύπρου την δεκαετία του ’50, πιθανόν μέχρι σήμερα – πάντως σίγουρα ως την μεταπολίτευση – η σημερινή οδός Κύπρου θα είχε ακόμα το όνομα του Εγγλέζου στρατηγού των Δεκεμβριανών.
Βλέπουμε για ακόμη μια φορά πόσο κοντά μας είναι τα ιστορικά γεγονότα όσο και αν κάποιοι λυσσαλέα αν και νικητές από τότε δεν θέλουν να μιλάμε γι’ αυτά ή αν μιλάμε να το κάνουμε από την σκοπιά των αναθεωρητών όπου διατυπώνονται ανιστόρητα πράγματα αποδεικνύοντας περίτρανα το φόβο που προκάλεσε η μεγαλειώδης εκείνη λαϊκή εξέγερση μιας και έθεσε επί τάπητος το μέγα ερώτημα: πως θέλουμε να κυβερνηθούμε, πως θέλουμε να ζήσουμε.
————————————————————
Τα κείμενα που δημοσιεύουμε στη στήλη αυτή
εκφράζουν τους συντάκτες τους,
χωρίς να συμπίπτουν απαραίτητα με τις απόψεις μας
