…
| Λευτέρης Τηλιγάδας |
Όλα τάχαμε, το συνέδριο
του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας μας έλλειπε
| Όσα συνέδρια κι αν φιλοξενήσουμε, η πραγματικότητα θα παραμένει η ίδια
και η εικόνα θα είναι μια βιτρίνα που κανένας δεν θα αντέχει ούτε καν να την κοιτάξει |
Η ανακοίνωση ότι η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας θα φιλοξενήσει το ετήσιο συνέδριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το 2026 παρουσιάστηκε ως «μεγάλη διεθνής διάκριση». Ωστόσο, σε μια περιοχή όπου η καθημερινότητα της Δημόσιας Υγείας είναι γεμάτη ρωγμές, το νέο δεν ηχεί ως επιτυχία αλλά ως ειρωνεία. Γιατί όσα περιγράφονται θριαμβευτικά δεν συμβαδίζουν με όσα βιώνουν οι κάτοικοι: ένα σύστημα που αποσυντίθεται, δομές που υπολειτουργούν, προσωπικό που εξαντλείται. Έτσι, το συμπέρασμα προβάλλει σχεδόν αυτονόητο: όλα τάχαμε, το συνέδριο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας μας έλλειπε.
Την ώρα που η Περιφέρεια προβάλλει το «υπόδειγμα καλής πρακτικής» της κ. Μαστοράκου, στα Κέντρα Υγείας του νομού επικρατεί μια χρόνια υποστελέχωση. Εφημερίες γίνονται εκ περιτροπής, το Κέντρο Υγείας Χαλκιόπουλων στεγάζεται προσωρινά στο Δημαρχείο μετά από πλημμύρες, η Γυναικολογική Κλινική Μεσολογγίου παραμένει κλειστή, και η λειτουργία της μοναδικής ΜΕΘ του νομού έχει ανασταλεί τρεις φορές σε τέσσερα χρόνια, μια φορά με θνητότητα 100%. Την ίδια ώρα, αξονικοί και μαγνητικοί τομογράφοι, αγορασμένοι με ευρωπαϊκά κονδύλια, λειτουργούν περιστασιακά – όχι λόγω βλάβης, αλλά λόγω έλλειψης προσωπικού. Η Περιφέρεια, λοιπόν, ετοιμάζεται να υποδεχθεί ευρωπαίους ειδικούς σε ένα συνέδριο για τη Δημόσια Υγεία, ενώ οι κάτοικοι εξακολουθούν να ζουν με το τηλέφωνο του ΕΚΑΒ στα χέρια και την αγωνία για το αν θα βρεθεί γιατρός.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι νοσοκομειακοί γιατροί καταγγέλλουν μισθούς καθηλωμένους στο 2011, εξουθενωτικά ωράρια, κλειστές χειρουργικές αίθουσες, και 64 κενές οργανικές θέσεις μόνο στα δύο νοσοκομεία του νομού. Μιλούν για «γιατρούς–νομάδες», για ένα σύστημα που στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στην εξάντληση όσων έχουν απομείνει. Η πραγματικότητα που περιγράφουν δεν θυμίζει σε τίποτα την εικόνα θεσμικής αναβάθμισης που προβάλλει η Περιφέρεια. Αντίθετα, δείχνει ένα σύστημα έτοιμο να καταρρεύσει κάτω από το βάρος των ελλείψεων και των επιλογών πολιτικής που μετατρέπουν τη δημόσια υγεία σε χώρο κόστους αντί σε χώρο φροντίδας.
Στο μεταξύ, οι άνθρωποι που επηρεάζονται άμεσα —χρόνιοι ασθενείς, γονείς παιδιών με ΣΔ1, πολίτες που παλεύουν με την καθημερινότητα του συστήματος— απουσιάζουν από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η σιωπή τους, όμως, κοστίζει. Οι πολιτικές διαμορφώνονται χωρίς αυτούς, τα προβλήματα διογκώνονται, και η απουσία μετατρέπεται σε συνενοχή. «Τα δικαιώματα δεν προστατεύονται από απόντες», λέει η πιαιδίατρος κ. Νείλα, και αυτή η φράση λειτουργεί σαν σχόλιο όχι μόνο για τον χώρο του διαβήτη, αλλά για ολόκληρη τη Δημόσια Υγεία (και όχι μόνο) στη Δυτική Ελλάδα.
Έτσι, η φιέστα του Π.Ο.Υ. έρχεται ως παράδοξη κορύφωση μιας πραγματικότητας που δεν διορθώνεται με συνέδρια και διακρίσεις. Η Περιφέρεια μπορεί να πανηγυρίζει, όμως αν πραγματικά θέλει διεθνή αναγνώριση, ας ξεκινήσει από τα αυτονόητα: να μπορεί ένας πολίτης να βρει γιατρό στο χωριό του, να λειτουργούν οι κλινικές, να ανοίξουν οι χειρουργικές αίθουσες, να μη μετατρέπεται η υγεία σε προνόμιο. Γιατί χωρίς αυτά, όσα συνέδρια κι αν φιλοξενήσουμε, η πραγματικότητα θα παραμένει η ίδια — και η εικόνα θα είναι μια βιτρίνα που απαξιώνεται και ερημώνει.
——————————————————————————–
Στο μεροκάματο της σπουδής των τεχνικών της εξουσίας
