Ο κύκλος του Αλέξη Τσίπρα είχε κλείσει ήδη από το 2019
παρά την εκλογική διάσωση
και το σχετικό καλό αποτέλεσμα
των βουλευτικών εκλογών εκείνης της χρονιάς.
- από το προφιλ του
Βασίλης Παπαστεργίου
Ο Α.Τσίπρας από το 2016 έως και χθες κατέγραφε μια συμπαγή απόρριψη και αρνητική αξιολόγηση από το 65-75% του εκλογικού σώματος σε όλες τις έρευνες κοινής γνώμης.
Απόρριψη από τα αριστερά ως – κυρίως – τα δεξιά. Για ορθούς ή για τελείως λάθος λόγους.
Ωστόσο το δεδομένο αυτό υπήρχε. Και ο Α.Τσίπρας δεν ήταν ένα άγνωστο, νέο πρόσωπο στην πολιτική. Όσοι/ες τον απέρριπταν, τον γνώριζαν και τον είχαν αξιολογήσει.
Και ιδίως του καταλόγιζαν μία κομβική μομφή, ίσως την πιο καθοριστική στην πολιτική: “αναξιόπιστος”
Για να μεταβάλει αυτή την πραγματικότητα, χρειαζόταν υπερβάσεις κυρίως σε αυτό το επίπεδο που ο ίδιος νομίζω ότι δεν μπορούσε να κάνει.
Αντιθέτως, ο ίδιος προσπάθησε να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση εμπιστοσύνης με μια μονοσήμαντη πορεία προς το πολιτικό κέντρο, με την εγκατάλειψη του ριζοσπαστισμού (που έτσι κι αλλιώς ήταν θολός μετά την κυβερνητική θητεία του 2015-2019), την υποβάθμιση των συλλογικών διαδικασιών και την οικοδόμηση ενός προσωπικού κόμματος και μηχανισμού με αμφίβολης ποιότητας υλικά.
Ο ίδιος χθες έδειξε ότι δεν μπορεί να αποδεχθεί – ακόμα και τώρα – αυτή την κατά την γνώμη μου προφανή πραγματικότητα.
Για να είμαι δίκαιος, ο Α.Τσίπρας υπήρξε ένας πολιτικός αρχηγός με ιδιαίτερες ικανότητες – κυρίως στο επίπεδο της πολιτικής τακτικής – που αποδείχθηκαν κυρίως με την μετεωρική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το πολιτικό επίτευγμα δεν ήταν αυτονόητο ούτε θα μπορούσε εύκολα να γίνει υπό οποιαδήποτε ηγεσία.
Όμως στην πολιτική οι κύκλοι κλείνουν και είναι σημαντικό αυτό να το κατανοεί κανείς έγκαιρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι κι αλλιώς έχει σημαντικά ζητήματα πολιτικής που πρέπει να επιλύσει. Το να πρέπει να αναμετρηθεί και με πρόσθετα ζητήματα, που στην πραγματικότητα τα έχει απαντήσει η ίδια η κρίση του κόσμου τους τελευταίους δύο μήνες, απλά δυσχεραίνει την πολύ δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Και είναι εντυπωσιακό ότι αυτό δεν γίνεται κατανοητό από κατά τεκμήριο ευφυείς ανθρώπους, ενώ τα γεγονότα βοούν.
