25 Ιουνίου 2024
Είναι η 176η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 189 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:04 – Δύση ήλιου: 20:51
Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 48 λεπτά
🌖 Σελήνη 18.3 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Λίβιο, Λίβα, Λιβύη,
Έρωτα, Φεβρωνία, Φέβρω,
Γεγονότα
1678 – Η ενετή μαθηματικός Έλενα Κορνάρο Πισκόπια γίνεται η πρώτη γυναίκα που λαμβάνει διδακτορικό δίπλωμα. Κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής της, πέρα από το ότι ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια γνώσης τής Φιλοσοφίας, έκανε κτήμα της το αρπίχορδο, το κλαβίχορδο, την άρπα και το βιολί. Επίσης είχε ωραία, καλλιεργημένη φωνή. Πριν απ’ αυτό όμως, όντας θρησκευόμενη, στα 11 της είχε δώσει κρυφά όρκον αγνότητας, που σεβάστηκε καθ’ όλη τη ζωή της και δεν τον πάτησε ποτέ.
Η Δρ Κορνάρο έγινε εξέχον μέλος στις πιο γνωστές Ακαδημίες της εποχής· δεχόταν επισκέψεις από διάφορους επιφανείς φιλοσόφους από όλο τον κόσμο, κληρικούς, επιστήμονες και ευγενείς. Η Δρ Ελένα απολάμβανε τις συζητήσεις αυτές, έδινε διαλέξεις στη Θεολογία και παράλληλα συνέθετε μουσική. Κάποιοι ερευνητές λένε, πως έγινε και λέκτωρ των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Πάντοβα, το 1678. Μέχρι σήμερα η Δρ Κορνάρο είναι ευρέως αναγνωρισμένη από όλους τους λέκτορες και συγγραφείς.
Όταν τέλειωσε με τα πτυχία, αφιέρωσε τη ζωή της στη φιλανθρωπία· απέκτησε υψηλή θέση στην κοινωνία της Βενετίας. Αρνήθηκε προτάσεις γάμου από σημαντικότατους ανθρώπους· αντίθετα ντύθηκε το ράσο του Τάγματος των Βενεδικτίνων μοναχών. Στα υπόλοιπα 7 χρόνια που της έμελλε να ζήσει, επικεντρώθηκε στο να διδάσκει και να υπηρετεί τους φτωχούς.
1826 – Αποτυχημένη εκστρατεία του Ιμπραήμ εναντίον της Μάνης, ο οποίος γνωρίζει διπλή ήττα στις μάχες της Βέργας και του Διρού. Στις 21 Ιουνίου 1826 ξεκίνησαν 7.000–8.000 τακτικοί και άτακτοι πεζοί για να καταλάβουν τη Μάνη, την οποία υπεράσπιζαν λιγότεροι από 2.500 Μανιάτες, Μεσσήνιοι, κυρίως Καλαματιανοί και πρόσφυγες από άλλα μέρη της Ελλάδας. Παράλληλα, για αντιπερισπασμό, ο Ιμπραήμ έστειλε στον Μεσσηνιακό Κόλπο δύο πολεμικά μπρίκια και μερικά φορτηγά πλοία. Στόχος του ήταν να κατευθυνθούν εκεί οι Μανιάτες και να μπορέσουν απερίσπαστοι οι πεζοί και οι ιππείς του να εισβάλλουν στη Μάνη.
Στις 22 Ιουνίου, οι άνδρες του Ιμπραήμ έφτασαν στους πρόποδες των βουνών όπου βρίσκεται η Βέργα κοντά στο λιμάνι του Αρμυρού. Τη Βέργα υπεράσπιζαν 1.000 γενναίοι Μανιάτες που έτρεψαν τρεις φορές τους Αιγύπτιους σε φυγή. Μετά από 10 ώρες σκληρών συγκρούσεων, οι Αιγύπτιοι υποχώρησαν αφήνοντας πίσω τους 100 νεκρούς. Οι Μανιάτες έχασαν 4 άνδρες. Οι Αιγύπτιοι, βλέποντας ότι οι περισσότεροι Μανιάτες είχαν συγκεντρωθεί στη Βέργα, κατευθύνθηκαν στο λιμάνι του Αρμυρού με πλοία. 1.500 από αυτούς αποβιβάστηκαν, πήγαν στο Διρό, κατέλαβαν τα χωριά Πύργο και Χαριά τα οποία έκαψαν και προχώρησαν προς την κωμόπολη της Τσίμοβας.
Οι κανονιές που δέχθηκαν από τον πύργο του Πικουλάκη, τους ανάγκασαν να οπισθοχωρήσουν προς τα Τσαλαπιανά με σκοπό να ανέβουν από εκεί προς την Τσίμοβα. Οι Μανιάτες όμως κατέλαβαν τους πύργους που βρισκόταν έξω από τα Τσαλαπιανά και ανάγκασαν τους Αιγύπτιους να φύγουν προς τον Διρό.
Ο Ιμπραήμ εξοργισμένος, έστειλε πάλι τους άνδρες του στα Τσαλαπιανά. Στη Μάνη σήμανε γενικός συναγερμός. Με κωδωνοκρουσίες καλούνταν όλοι και όλες να υπερασπιστούν την Τσίμοβα. Αρχιερείς, ιερείς, ηλικιωμένοι, γυναίκες που θέριζαν τα χωράφια μεταξύ Τσίμοβας και Χαριάς με τα δρεπάνια τους, επιτέθηκαν στους εχθρούς. Σε λίγο έφτασε και ο Κωνσταντίνος Μαυρομιχάλης με τους άνδρες του. Οι Αιγύπτιοι οπισθοχώρησαν στην παραθαλάσσια οχυρή θέση Τσουμπάρι. Και εκεί όμως νικήθηκαν και κατέφυγαν κακήν κακώς στα πλοία για να σωθούν. Πολλοί απ’ αυτούς έχασαν τότε τη ζωή τους (25 Ιουνίου 1826).
Στο μεταξύ, στις 24 Ιουνίου, έγινε μία τελευταία προσπάθεια από τους Αιγύπτιους να εξουδετερώσουν όσους ήταν οχυρωμένοι στη Βέργα. Πάλι όμως νικήθηκαν. Τελικά, ο Ιμπραήμ και οι άνδρες του έφυγαν ταπεινωμένοι και με πολλές απώλειες για την Καλαμάτα.
1912 – Ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας κερδίζει χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς στους Ολυμπιακούς Αγώνες στη Στοκχόλμη, με επίδοση 3,37 μ. Ο Κωστής Τσικλητήρας (Πύλος, 30 Οκτωβρίου 1888 – Αθήνα, 10 Φεβρουαρίου 1913) ήταν Έλληνας αθλητής στίβου και ποδοσφαίρου, 20 φορές πρώτος πανελληνιονίκης πέντε διαφορετικών αγωνισμάτων σε διάστημα 6 χρόνων και κάτοχος πανελλήνιων ρεκόρ σε τρία στυλ άλματος. Κατέκτησε από 2 μετάλλια σε δύο συνεχόμενες διοργανώσεις Ολυμπιακών αγώνων, το δε χρυσό του 1912 στη Στοκχόλμη αποτέλεσε επί σειρά δεκαετιών ορόσημο σε πλήθος επιπέδων της ελληνικής ολυμπιακής ιστορίας, με χαρακτηριστικότερο γεγονός ότι ίδια επιτυχία δεν επαναλήφθηκε στο στίβο παρά 80 χρόνια έπειτα (1992 η Βούλα Πατουλίδου). Τα ένα χρυσό, δύο αργυρά και ένα χάλκινο μετάλλια τον κατατάσσουν πρώτο στους Έλληνες ολυμπιονίκες με τα περισσότερα στο σύνολο, από κοινού με τον Πύρρο Δήμα (3-0-1) και το φίλο-συναθλητή Νίκο Γεωργαντά (επίσης 1-2-1, όπου η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή δεν αναγνωρίζει πλέον τα 3 των Μεσοολυμπιακών το 1906). Σπούδασε λογιστική, αλλά έως το θάνατό του σε ηλικία 24½ ετών είχε αφιερωθεί στον αθλητισμό.
1950 – Αρχίζει ο κορεατικός πόλεμος, με την εισβολή της Βορείου Κορέα στη Νότιο Κορέα. Ο Πόλεμος της Κορέας αναφέρεται στην πολεμική σύρραξη που κράτησε μεταξύ της 25ης Ιουνίου 1950 και της 27ης Ιουλίου 1953 θεωρητικά μεταξύ των δύο κρατών της διηρημένης Κορέας σε Βόρεια και Νότια, όπου η πρώτη πρόσκειτο στο Κομμουνιστικό Ανατολικό στρατόπεδο και η δεύτερη βρισκόταν υπό την κηδεμονία του Δυτικού. Η γραμμή διαίρεσης των δύο περιοχών ήταν ο 38ος παράλληλος της αντίστοιχης Κορεατικής Χερσονήσου. Η κατ’ αρχήν εισβολή της Βόρειας Κορέας προκάλεσε μια ακατάσχετη υποχώρηση των Νοτιο-Κορεατικών και Αμερικανικών στρατευμάτων, για να αναστραφεί η κατάσταση εντελώς μετά από απόβαση των Αμερικανών στον λιμένα της Ίντσον στα μετόπισθεν του 38ου παραλλήλου και προώθησή τους μέχρι τα κινεζικά σύνορα. Στη συνέχεια ακολούθησε ωστόσο μια Κινεζική εισβολή, η οποία απώθησε και πάλι τους Αμερικανούς και τα συμμαχικά τους στρατεύματα υπό την σημαία του ΟΗΕ ξανά στον 38ο παράλληλο.
Η σύρραξη εκείνη τερματίστηκε με συνθήκη, μετά από 3 χρόνια, στο ίδιο σημείο απ’ το οποίο είχε αρχίσει, χωρίς νικητές, έχοντας καταστεί η θερμότερη στιγμή του Ψυχρού Πολέμου. Ο πόλεμος αυτός έχει μείνει γνωστός επίσης υπό τον τίτλο «Ο Ξεχασμένος Πόλεμος», καθώς ιστορικά συμπιέστηκε μεταξύ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του Πολέμου του Βιετνάμ αλλά κι επειδή κατέληξε μια τραγωδία με πολλά θύματα χωρίς κανένα εμφανές όφελος και για τις δύο παρατάξεις. Αργότερα δημοσιογράφοι θα τον χαρακτηρίσουν σαν “…ένα πόλεμο στο πιο ακατάλληλο μέρος, την πιο ακατάλληλη στιγμή, με τον πιο ακατάλληλο αντίπαλο…”.
1987 – Ο 27χρονος φοιτητής της ΑΣΟΕΕ Παναγιώτης Φραντζής ομολογεί σκότωσε τη γυναίκα του Ζωή, 18 ετών, τεμάχισε το πτώμα της σε 16 κομμάτια και τα πέταξε σε κάδο απορριμάτων στα Κάτω Πατήσια. Πρόκειται για ένα από τα πιο φρικιαστικά εγκλήματα στα ποινικά χρονικά της χώρας μας.
Ένας συλλέκτης γραμματοσήμων ψάχνοντας στα σκουπίδια για φακέλους, θα ανοίξει μια σακούλα σε έναν κάδο επί της οδού Αιλιανού στα κάτω Πατήσια, κίνηση που έμελλε να αποκαλύψει ένα απο τα φρικιαστικότερα εγκλήματα στη σύγχρονη Ελλάδα. Μέσα στη σακούλα σοκαρισμένος θα αντικρίσει τα διαμελισμένα μέλη μιας ακέφαλης γυναίκας. Και το κουβάρι θα αρχίσει να ξετυλίγεται… Ο Κωνσταντίνος Βουζίκας θα ειδοποιήσει τις αρχές και η είδηση θα αρχίσει να μεταδίδεται αστραπιαία συνταράσσοντας την κοινή γνώμη. «Νόμισα ότι είναι χοιρινό κρέας. Μόλις το αναποδογύρισα διαπίστωσα ότι ήταν κομμάτι από γυναικείο σώμα» θα πει ο συλλέκτης στους αστυνομικούς.
Μέσα σε μία από τις σακούλες θα βρεθεί μια απόδειξη απο κοντινό κρεοπωλείο. Οι αστυνομικοί θα δείξουν στον κρεοπώλη Αναστάσιο Δριμούση το χαρτάκι που έγραφε ότι κάποιος την περασμένη Τρίτη στη 1.08 το μεσημέρι είχε ψωνίσει κρέας 1210 δραχμών. Ο κλοιός αρχίζει να σφίγει και ο Παναγιώτης Φραντζής θα συμβουλευτεί τον δικηγόρο του, που θα του πει να παραδοθεί. Το πτώμα ανήκει στη μόλις 18 χρόνων γυναίκα του, Ζωή Γαρμανή. Έτσι, ο 27χρονος φοιτητής της ΑΣΟΕΕ και πλασιέ ρούχων θα εμφανιστεί στη ΓΑΔΑ και θα ομολογήσει ότι τεμάχισε το πτώμα. Θα ισχυριστεί ωστόσο ότι η Ζωή χτύπησε στο κεφάλι, όταν την έσπρωξε πάνω στον καβγά και θα επιμείνει σε όλη τη δίκη ότι ο θάνατός της «ήταν ατύχημα». Η ειδήση θα μονοπωλήσει τα πρωτοσέλιδα και τα δελτιά της εποχής, με ανατριχιαστικές μάλιστα λεπτομέρειες. Η εφημερίδα Έθνος θα κυκλοφορήσει δύο μέρες μετά τη δολοφονία με δισέλιδη φωτογραφία του διαμελισμένου πτώματος της Γαρμανή πάνω στο τραπέζι του ιατροδικαστή, προκαλώντας σοκ και θύελλα αντιδράσεων. Η φωτογραφία δεν αναπαράγεται στο παρόν άρθρο για προφανείς λόγους…
Γεννήσεις
1852 – Αντόνι Γκαουντί. Γεννήθηκε στη Ρέους, αλλά σπούδασε και εργάστηκε στη Βαρκελώνη όπου βρίσκονται και τα πιο σημαντικά έργα του, τα οποία ξεχωρίζουν για τον σχεδιασμό τους. Ο Γκαουντί διαμορφώθηκε επαγγελματικά και πνευματικά στο κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Βαρκελώνης. Μελέτησε τα καλλιτεχνικά ρεύματα του παρελθόντος, την ισλαμική και τη γοτθική αρχιτεκτονική η οποία μάλιστα εκείνη την εποχή αναβίωνε. Δέχτηκε την επιρροή του Βιολέ λε Ντικ, των Τζον Ράσκιν και Ρίχαρντ Βάγκνερ και μέσα από το έργο του θέλησε να ανανεώσει την τοπική αρχιτεκτονική έκφραση επεξεργαζόμενος νέες φόρμες.
Ένα από τα πιο σημαντικά του έργα είναι το Μέγαρο Γκουέλ, (η κατασκευή του ξεκινά το 1886 και ολοκληρώνεται το 1888). Ο σχεδιασμός του κτιρίου ανατέθηκε στον Γκαουντί από τον δον Eusebi Güell i Bacigalupi, εξέχουσα μορφή στην οικονομική, πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης και με ισχυρή επιρροή στην πολιτική. Το τελευταίο και ένα από τα χαρακτηριστικά έργα του είναι η εκκλησία Σαγράδα Φαμίλια, η οποία έμεινε ημιτελής λόγω του θανάτου του αρχιτέκτονα. Τα έργα του Γκαουντί δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα στη Βαρκελώνη και αποτελούν πόλους έλξης για επισκέπτες και μελετητές. Χαρακτηριστική είναι μια από τις τεχνικές του Γκαουντί ο οποίος χρησιμοποιούσε κομμάτια από κεραμικά πλακίδια για να διακοσμήσει και να χρωματίσει κάποια από τα έργα του. Σήμερα πολλά από τα διακοσμητικά αναμνηστικά που πωλούνται στη Βαρκελώνη χρησιμοποιούν την τεχνική αυτή. Στις 7 Ιουνίου 1926, καθώς πήγαινε να δει την κατασκευή της Σαγράδα Φαμίλια, κτυπήθηκε από διερχόμενο τραμ και απεβίωσε τρεις ημέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου.
1903 – Τζορτζ Όργουελ (αγγλικά: Eric Arthur Blair, 25 Ιουνίου 1903 – 21 Ιανουαρίου 1950), γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ, ήταν Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρο πεζό λόγο, συνειδητότητα των κοινωνικών ανισοτήτων, αντίθεση στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αφοσίωση στο δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Συχνά ταξινομείται ως ένας από Άγγλους συγγραφείς του 20ου αιώνα με τη μεγαλύτερη επιρροή και ως ένας από τους πιο σημαντικούς χρονικογράφους της Αγγλικής κουλτούρας της γενιάς του. Ο Όργουελ έγραψε κριτικές λογοτεχνίας, ποίηση, μυθιστορήματα και πολεμικές ανταποκρίσεις. Είναι διάσημος για το δυστοπικό μυθιστόρημα 1984 (1949) και την αλληγορική νουβέλα Η Φάρμα των Ζώων (1945). Το βιβλίο του Φόρος Τιμής στην Καταλωνία (1938), είναι μία καταγραφή των εμπειριών του από τον Ισπανικό Εμφύλιο και είναι ευρέως αναγνωρισμένο, όπως και τα πολυάριθμα δοκίμιά του πάνω σε θέματα πολιτικής, λογοτεχνίας, γλώσσας και πολιτιστικά. Το 2008, οι Times, τον κατέταξαν ως δεύτερο στη λίστα με τους “50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945”.
Το έργο του Όργουελ συνεχίζει να επηρεάζει τη μαζική και πολιτική κουλτούρα και ο όρος Οργουελικός, περιγραφικός ολοκληρωτικών και απολυταρχικών πρακτικών, εντάχθηκε στο λεξιλόγιο μαζί με αρκετούς από τους νεολογισμούς του, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: Ψυχρός πόλεμος, Μεγάλος Αδελφός, Αστυνομία Σκέψης, Δωμάτιο 101, Διπλή σκέψη και Έγκλημα σκέψης. Από τον Όργουελ μάλιστα, έχει δημιουργηθεί το επίθετο οργουελικός με το οποίο περιγράφεται μια κατάσταση πραγμάτων που ο συγγραφέας προσδιόρισε ως καταστροφική για την ευημερία μιας ελεύθερης και ανοικτής κοινωνίας. Χαρακτηρίζεται από δρακόντειο έλεγχο μέσω προπαγάνδας, παρακολούθησης, παραπληροφόρησης, άρνησης της αλήθειας και αυταρχικών πολιτικών. Συχνά, αυτό περιλαμβάνει καταστάσεις που περιγράφονται στο βιβλίο του 1984. Οι New York Times έχουν χαρακτηρίσει τον όρο ως «το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο επίθετο που προέρχεται από το όνομα ενός σύγχρονου συγγραφέα».
1943 – Γουίλιαμ Μόγκριτζ. Άγγλος σχεδιαστής, συγγραφέας και πανεπιστημιακός δάσκαλος, που σχεδίασε τον πρώτο φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή (laptop) και υπήρξε ο εισηγητής του διαδραστικού σχεδιασμού (interaction design).
O Γουίλιαμ Γκραντ «Μπιλ» Μόγκριτζ (William Moggridge) γεννήθηκε στις 25 Ιουνίου 1943 στο Λονδίνο. Ο πατέρας του ήταν δημόσιος υπάλληλος και η μητέρα του καλλιτέχνιδα. Σπούδασε βιομηχανικό σχέδιο στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Λονδίνου και το 1965 μετακόμισε στις ΗΠΑ, όπου εργάστηκε για τέσσερα χρόνια ως σχεδιαστής ιατρικών εργαλείων. Τον ίδιο χρόνο παντρεύτηκε την Κάριν, η οποία του χάρισε δύο γιούς, τον Άλεξ και τον Έρικ.
Το 1969 επιστρέφει στο Λονδίνο για να συμπληρώσει τις σπουδές του στην τυπογραφία και τις επικοινωνίες. Την ίδια χρονιά ιδρύει στο πατάρι του σπιτιού του την εταιρία Moggridge Associates και, μεταξύ άλλων, σχεδιάζει μια τοστιέρα και ένα φορητό θερμαντικό σώμα για την Hoover. Το 1972 σχεδιάζει ένα φορητό ηλεκτρονικό υπολογιστή στο μέγεθος ραπτομηχανής, αλλά το σχέδιό του δεν θα υλοποιηθεί.
Το 1979 μετακομίζει εκ νέου στις ΗΠΑ και ιδρύει την εταιρεία ID Two στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνιας. Ένας από τους πρώτους του πελάτες είναι η εταιρεία GRiD Systems, για την οποία σχεδιάζει το 1981 τον φορητό υπολογιστή GRiD Compass 1101. Είναι ο πρώτος φορητός υπολογιστής (laptop), του οποίου η οθόνη «διπλώνει» πάνω στο πληκτρολόγιο, ώστε να μεταφέρεται εύκολα μέσα σε τσάντα, σύμφωνα με την αρχική παραγγελία της εταιρίας. Η πατέντα κατοχυρώθηκε στην GRiD Systems και τις απέφερε τεράστια έσοδα. Ο πρώτος GRiD Compass κόστιζε περίπου 8.000 ευρώ και ήταν αρκετά δημοφιλής μεταξύ των στρατιωτικών και των ασχολουμένων με το διάστημα. Ζύγιζε 4,5 κιλά και λειτουργούσε με λογισμικό της GRiD.
Παράλληλα με τη δημιουργική και επιχειρηματική του δράση, ο Μόγκριτζ ξεκίνησε πανεπιστημιακή καριέρα το 1979, η οποία διάρκεσε έως το 2010. Δίδαξε βιομηχανικό σχέδιο στο ονομαστό Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Τον Οκτώβριο του 2006 κυκλοφόρησε το πολυσέλιδο βιβλίο του Design Interactions, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και θεωρείται κλασικό στο είδος του και τον Οκτώβριο του 2010 το βιβλίο Designing Media.
Το 2010 εγκατέλειψε την επιχειρηματική του δραστηριότητα και ανέλαβε τη διεύθυνση του μουσείου Cooper-Hewitt στη Νέα Υόρκη, του μοναδικού μουσείου στις Ηνωμένες Πολιτείες, που είναι αφιερωμένο στο βιομηχανικό σχέδιο.
Ο Γουίλιαμ Μόγκριτζ πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου 2012 στο Σαν Φρανσίσκο, σε ηλικία 69 ετών, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.
Θάνατοι
1978 – Γιώργος Κατσίμπαλης. Σαν σήμερα, το 1978, πεθαίνει μία από τις πιο ιδιαίτερες φιγούρες της θρυλικής γενιάς του ’30. Ο Γιώργος Κατσίμπαλης έχει μείνει στις μέσα σελίδες της ελληνικής πολιτισμικής ιστορίας, αλλά ο ρόλος του στην απελευθέρωση του νεοελληνικού λόγου, ήταν νευραλγικός. Δεν έγραψε ποτέ κάτι δικό του, αλλά η εμβληματική του προσωπικότητα έχει μείνει αποτυπωμένη στο πρόσωπο του μυθικού πρωταγωνιστή του Χένρι Μίλερ, στον «Κολοσσό του Μαρουσιού».
Εκδότης μιας σειράς από λογοτεχνικά περιοδικά και αδελφικός φίλος του Γιώργου Σεφέρη, ο Γιώργος Κατσίμπαλης υπήρξε ο κινητήριος μοχλός των καλλιτεχνικών κύκλων του μεσοπολέμου, με την εκρηκτική ιδιοσυγκρασία και το αυθεντικό, ζωτικό και ειλικρινές πνεύμα του.
Στον «Κολοσσό του Μαρουσιού», ο Χένρι Μίλερ μιλάει για το ανεξίτηλο στίγμα που του άφησε η εμπειρία του στην Ελλάδα, και ο μοναδικός Γιώργος Κατσίμπαλης: «Όταν σκέφτομαι τον Κατσίμπαλη να σκύβει για να κόψει ένα λουλούδι από το άγονο έδαφος της Αττικής, αναδύεται μπροστά μου ολόκληρος ο ελληνικός κόσμος, παρελθών, παρών και μέλλων. Ξαναβλέπω τους απαλούς, χαμηλούς λοφίσκους όπου θάβονταν οι επιφανείς νεκροί· βλέπω το βιολετί φως στα σκληρά χαμόδεντρα, τα φαγωμένα βράχια, τους τεράστιους βράχους στις ξερές κοίτες των ποταμών να λαμπυρίζουν σαν μαρμαρυγή· βλέπω τα νησάκια να επιπλέουν πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στεφανωμένα με εκθαμβωτικές λευκές κορδέλες· βλέπω τους αετούς να εφορμούν από τα επιβλητικά απόκρημνα βράχια στις απρόσιτες βουνοκορφές, τις ζοφερές σκιές τους να σχηματίζουν αργά το φωτεινό χαλί της γης αποκάτω· βλέπω τις σιλουέτες των μοναχικών ανθρώπων να ακολουθούν τα ποίμνιά τους πάνω στη γυμνή ραχοκοκαλιά των λόφων και τα δέρατα των ζώων τους όλα με χρυσαφί τρίχωμα όπως τις ημέρες του μύθου· βλέπω τις γυναίκες να μαζεύονται στα πηγάδια μέσα στους ελαιώνες, τα φορέματά τους, τους τρόπους τους, την κουβέντα τους να μη διαφέρει από τα βιβλικά χρόνια· βλέπω τη μεγάλη πατριαρχική φιγούρα του παπά, το τέλειο συνταίριασμα αρσενικού και θηλυκού, τη θωριά του ήρεμη, ειλικρινή, γεμάτη ειρήνη και αξιοπρέπεια· βλέπω το γεωμετρικό σχέδιο της φύσης να ερμηνεύεται από την ίδια τη γη σε μια σιωπή εκκωφαντική.
1997 – Ζακ Ιβ Κουστό. Γεννήθηκε στην πόλη Σαν Αντρέ Ντε Κουμπζάη, μια μικρή κωμόπολη κοντά στο Μπορντώ. Το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε είναι βέβαιο ότι δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τη μετέπειτα πορεία του, καθώς ο πατέρας του Ντανιέλ Κουστώ εργαζόταν ως νομικός σύμβουλος ενός Αμερικανού επιχειρηματία που είχε πάθος με τα ταξίδια κι ετσι ο Κουστώ έζησε τα παιδικά του χρόνια ταξιδεύοντας διαρκώς. Έμαθε κολύμπι σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, κάτι όχι σύνηθες για την εποχή.
Το 1930 σε ηλικία 20 ετών εισήχθη στη Ναυτική Ακαδημία της Βρέστης και στο πρώτο του κιόλας εκπαιδευτικό ταξίδι πήρε μαζί του κινηματογραφική μηχανή και κατέγραψε εξωτικές σκηνές, καθώς και αλιείς μαργαριταριών στη Νότια Θάλασσα. Υπηρέτησε ως πλοίαρχος στο Γαλλικό Πολεμικό Ναυτικό κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου όπου τιμήθηκε με διάφορα παράσημα και αποστρατεύτηκε το 1948 με το βαθμό του αρχιπλοιάρχου.
Κατασκεύασε μόνος του το 1936 την πρώτη μάσκα καταδύσεων που υπήρξε ποτέ, εμπνευσμένος από τα περίεργα γυαλιά που φορούσαν οι αλιείς μαργαριταριών. Με τη μάσκα αυτή ο Κουστό έκανε συνεχείς καταδύσεις και εξερευνήσεις, καθώς όμως ήθελε να παραμείνει όσο το δυνατόν περισσότερο μέσα στη θάλασσα, καταπιάστηκε με την κατασκευή στολής που θα διατηρούσε ζεστό το σώμα του, καθώς και με την κατασκευή συσκευής παροχής αέρα. Ταυτόχρονα έφτιαξε και μια αδιάβροχη θήκη για την κάμερα, ώστε να μπορεί να κινηματογραφεί όσα έβλεπε. Με τη βοήθεια του μηχανικού Εμίλ Γκανιάν το 1943 κατάφερε να κατασκευάσει την πρώτη ολοκληρωμένη στολή αυτόνομης κατάδυσης.
Ο Κουστώ έπεισε τις στρατιωτικές και πολιτικές αρχές της Γαλλίας να δημιουργήσουν μια υποβρύχια ερευνητική ομάδα κι έτσι το 1950 ιδρύθηκε η Γαλλική Ωκεανογραφική Υπηρεσία και 2 χρόνια αργότερα το Κέντρο Εξελιγμένων Θαλασσίων Ερευνών. Ο ίδιος υπήρξε ο πρόεδρος αυτών των ιδρυμάτων. Παράλληλα είχε ήδη ξεκινήσει τα γυρίσματα των πρώτων ντοκιμαντέρ, βραβεύτηκε γι’ αυτά μάλιστα στο φεστιβάλ των Καννών.
Την ίδια χρονιά αγόρασε ένα παλιό ναρκαλιευτικό σκάφος το οποίο μετέτρεψε σε εξερευνητικό και το ονόμασε “Καλυψώ”. Μ’ αυτό ξεκίνησε να εξερευνά το βυθό της θάλασσας και το 1955 ξεκίνησε ένα ταξίδι 13.800 μιλίων που τον οδήγησε στα βάθη όλων των ωκεανών του πλανήτη, με σκοπό να καταγράψει με την κάμερα όλα όσα συνάντησε. Κατέγραψε όλη τη θαλάσσια ζωή, εξερεύνησε αμέτρητα ναυάγια, ενώ προσπάθησε να δώσει απαντήσεις σε πολλές ανθρώπινες απορίες.
2009 – Μάικλ Τζάκσον. Γεννήθηκε στο Γκάρι της Ιντιάνα στις 29 Αυγούστου το 1958. Άρχισε τη σταδιοδρομία του το 1964 μαζί με τα αδέρφια του Τζάκι, Τίτο, Τζερμέιν και Μάρλον ως μέλος του συγκροτήματος The Jackson 5. To 1971 ξεκίνησε την σόλο καριέρα του στην δισκογραφική εταιρεία Motown Records. Το 1975 το συγκρότημα αποχώρησε από τη Motown και εντάχθηκε στο δυναμικό της Epic αλλάζοντας το όνομα σε The Jacksons. Ο Τζάκσον κυκλοφόρησε το 1979 τον δίσκο Off the Wall (αποχώρησε από τους The Jacksons το 1984). Από τότε, έγινε ένας από τους πιο εμπορικά επιτυχημένους καλλιτέχνες στην ιστορία της μουσικής. Ο δίσκος Thriller, που κυκλοφόρησε το 1982, κατέκτησε τον τίτλο του πρώτου σε πωλήσεις δίσκου όλων των εποχών και παραμένει το άλμπουμ με τις περισσότερες πωλήσεις, έχοντας πουλήσει 110 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως μέχρι σήμερα σύμφωνα με το Guinness World Records. Το 1983 ο Τζάκσον επανενώθηκε με τα αδέρφια του στο τηλεοπτικό αφιέρωμα Motown 25: Yesterday, Today, Forever όπου ερμήνευσαν παλιές τους επιτυχίες όπως “I Want You Back”, “The Love You Save”, “Never Can Say Goodbye” και “I’ll Be There” έπειτα ο Τζάκσον ερμήνευσε το “Billie Jean” όπου για πρώτη φορά έδειξε την χορευτική κίνηση “moonwalk” που έγινε σήμα κατατεθέν του. Έμεινε στην κορυφή του Billboard album chart για 37 εβδομάδες, κέρδισε 8 βραβεία Grammy και 7 τραγούδια του ανέβηκαν στο Τop #10.
Το 1985 συμμετείχε μαζί με πάρα πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Stevie Wonder, Ray Charles, Tina Turner, Bruce Springsteen, Bob Dylan, Diana Ross, Kenny Rogers και πολλοί άλλοι στο τραγούδι We Are The World, το οποίο έγραψε ο Τζάκσον με τον Lionel Richie. Το 1986 ο Τζάκσον πρωταγωνίστησε στην ταινία του George Lucas, “Captain EO” με σκηνοθέτη τον Francis Ford Coppola. Το 1987 κυκλοφόρησε το Bad, το πρώτο άλμπουμ μετά από σχεδόν 5 χρόνια. Είναι το πρώτο άλμπουμ που έβγαλε 5 νούμερο ένα σινγκλ στις ΗΠΑ, “I Just Can’t Stop Loving You”, “Bad”, “The Way You Make Me Feel”, “Man in the Mirror”, και “Dirty Diana”. Το 1988 κυκλοφόρησε την αυτοβιογραφία του ονόματι “Moonwalk” και πρωταγωνίστησε στην ταινία “Moonwalker”. Το 1991 κυκλοφόρησε το άλμπουμ Dangerous με τραγούδια όπως “Black or White”, “Remember the Time”, “In The Closet”, “Jam”, “Who Is It”, Heal The World”, “Give In to Me”, “Will You Be There” κ.ά. Το 1995 κυκλοφόρησε το άλμπουμ HIStory: Past, Present and Future, Book I με τραγούδια όπως “Scream”, “You Are Not Alone”, “Earth Song”, “They Don’t Care About Us”, “Stranger In Moscow” και παλιές επιτυχίες. Το 1997 κυκλοφόρησε το remix άλμπουμ Blood on the Dance Floor/HIStory in the Mix με τραγούδια όπως “Blood on the Dance Floor”, “Ghosts”, “Is It Scary”, “Morphine”, “Superfly Sister” αλλά και remix τραγουδιών από το άλμπουμ HIStory: Past, Present and Future, Book I. Το 2001 κυκλοφόρησε το τελευταίο του άλμπουμ Invincible με τραγούδια όπως “You Rock My World”, “Cry”, “Butterflies” κ.α.
Εκτός από τα άλμπουμ του, ο Τζάκσον κατέχει επίσης 13 τραγούδια στα 100 δημοφιλέστερα τραγούδια του περιοδικού Billboard, συμπεριλαμβανόμενων των «Don’t Stop ‘Til You Get Enough», «Rock With You», «Billie Jean», και «Beat It» καθώς και επιπλέον τέσσερα τραγούδια με τους Jackson 5. Οι ιδιαίτερες χορευτικές του κινήσεις, οι ταινίες μικρού μήκους και η ποπ εμφάνισή του έχουν εμπνεύσει και επηρεάσει πολλούς καλλιτέχνες όπως οι Usher, Britney Spears, Beyoncé, Bruno Mars, Justin Timberlake, Selena, Jennifer Lopez, Kanye West, Rihanna, Lady Gaga, Chris Brown, Justin Bieber μεταξύ άλλων.
