...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
| 13 Αυγούστου 2025 |
Είναι η 225η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 140 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:38 – Δύση ήλιου: 20:21 – Διάρκεια ημέρας: 13 ώρες 42 λεπτά
🌖 Σελήνη 19.1 ημερών |
Γεγονότα
1968 – Ο Αλέκος Παναγούλης προσπαθεί να ανατινάξει το αυτοκίνητο του δικτάτορα Γεώργιου Παπαδόπουλου, αλλά αστοχεί και συλλαμβάνεται. Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στις 2 Ιουλίου 1939 στη Γλυφάδα Αττικής και ήταν το δεύτερο παιδί του αξιωματικού του στρατού Βασιλείου Παναγούλη και της Αθηνάς Κακαβούλη.
Μετά το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου πέρασε αμέσως στην παράνομη δράση κατά της χούντας των συνταγματαρχών, αφού πρώτα λιποτάκτησε (27 Μαΐου) από το στρατό, όπου υπηρετούσε τη θητεία του. Τον ακολούθησε τον Αύγουστο και ο αδελφός του Γεώργιος Παναγούλης, υπολοχαγός των ΛΟΚ, ο οποίος κατέφυγε στο Ισραήλ, συνελήφθη κι εκδόθηκε στην Ελλάδα, αλλά κατά τη διάρκεια της μεταφοράς του στην Ελλάδα με πλοίο, χάθηκαν τα ίχνη του και από τότε θεωρείται αγνοούμενος.
Ο Αλέκος Παναγούλης ήταν ο ουσιαστικός ηγέτης της οργάνωσης «Εθνική Αντίσταση» και ο αρχηγός του ΛΑΟΣ (Λαϊκός Αντιστασιακός Οργανισμός Σαμποτάζ), που ήταν η πιο δυναμική ομάδα της οργάνωσης. Μετά τη λιποταξία του, κατέφυγε μυστικά για μικρό διάστημα στην Κύπρο και, μετά την επιστροφή του στην Αθήνα, οργάνωσε την περίφημη απόπειρα δολοφονίας του αρχηγού της δικτατορίας, Γεωργίου Παπαδόπουλου, την οποία και επιχείρησε στις 13 Αυγούστου 1968 στη λεωφόρο Αθηνών – Σουνίου, κοντά στο Λαγονήσι, όπου η πολυτελής βίλα στην οποία διέμενε ο δικτάτορας.
Η απόπειρα έγινε με υπονόμευση του δρόμου και την πυροδότηση έκανε ο ίδιος ο Παναγούλης. Η αποτυχία του εγχειρήματος οφειλόταν σε έλλειψη συντονισμού. Ο Παναγούλης συνελήφθη κρυμμένος στα βράχια της παραλίας και οδηγήθηκε στο κρατητήριο της ΕΣΑ, όπου βασανίστηκε με απάνθρωπη σκληρότητα για να καταδώσει τους συνεργάτες του. Άντεξε με απαράμιλλη γενναιότητα τα βασανιστήρια, χωρίς να ομολογήσει απολύτως τίποτε.
Όπως σημειώνει η ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι στη συνέντευξή της με τον Αλέξανδρο Παναγούλη μετά την απελευθέρωσή του, η ενέργειά του αυτή του ήταν μία πολιτική πράξη εναντίον της δικτατορίας. «Δεν επιδίωξα να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Δεν είμαι ικανός να σκοτώσω έναν άνθρωπο. Επιδίωξα να σκοτώσω έναν τύραννο» της είπε.
2004 – Τελετή έναρξης των 28ων Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. 202 εθνικές αποστολές και 11.099 αθλητές παρελαύνουν στο Ολυμπιακό Στάδιο, υπό τους ήχους του DJ Tiesto.
Σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας, ο Πύρρος Δήμας. «Μαγική η γιορτή», παγκόσμια τα εύσημα για τον καλλιτεχνικό της διευθυντή Δημήτρη Παπαϊωάννου.
Ξεκίνησε με μία αντίστροφη μέτρηση είκοσι οχτώ δευτερολέπτων — ένα δευτερόλεπτο για το κάθε ένα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργανώθηκε μέχρι τον τελευταίο που φιλοξένησε η Αθήνα — από ήχους που δίνουν το ρυθμό ενός ενισχυμένου κτύπου της καρδιάς. Επίσης έχει ανακηρυχθεί κι ως η καλύτερη Τελετή Έναρξης όλων των εποχών μέχρι σήμερα.
Η Αθήνα επελέγη στις 5 Σεπτεμβρίου 1997, στην 106η Σύνοδο της ΔΟΕ στη Λοζάνη, αφού είχε χάσει την διοργάνωση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, τον εορτασμό της 100ής επετείου των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Το 1997, η Αθήνα ήταν βασισμένη για την επιλογή της κατά ένα μεγάλο μέρος σε μια έκκληση στην ολυμπιακή ιστορία. Στον τελευταίο κύκλο της ψηφοφορίας, η Αθήνα νίκησε τη Ρώμη, με 66 ψήφους προς 41. Πριν από αυτό, το Μπουένος Άιρες, η Στοκχόλμη, το Κέιπ Τάουν και το Σαν Χουάν είχαν ήδη αποκλειστεί αφού είχαν λάβει μόνο μερικές ψήφους.
Γεννήσεις
1926 – Φιντέλ Κάστρο. Ο Φιντέλ Κάστρο γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1926 στο Μπιράν της επαρχίας Οριέντε. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας και, αν και άσκησε για λίγο το επάγγελμα του δικηγόρου, από τα φοιτητικά του χρόνια εντάχθηκε στα επαναστατικά κινήματα κατά της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα. Στις 26 Ιουλίου 1953 συμμετείχε στην επίθεση κατά στρατιωτικών καταυλισμών στο Σαντιάγο, συνελήφθη και καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκισης. Αμνηστεύτηκε το 1955, κατέφυγε στις ΗΠΑ και στη συνέχεια στο Μεξικό, απ’ όπου, με μικρή ομάδα ανταρτών, αποβιβάστηκε στην Κούβα την 1η Δεκεμβρίου 1956 και κατέφυγε στα βουνά.
Το αντάρτικο γιγαντώθηκε και την 1η Ιανουαρίου 1959 οι δυνάμεις του Κάστρο κατέλαβαν την Αβάνα, ανατρέποντας τον Μπατίστα. Ο Κάστρο ανέλαβε πρωθυπουργός, θέση που διατήρησε έως το 1976, ενώ από το 1965 ήταν και γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η κρίση των πυραύλων του 1962 έφερε ψυχρότητα με τη Μόσχα, αλλά το 1963 πραγματοποίησε θριαμβευτική επίσκεψη στην ΕΣΣΔ. Το 1976 συγκέντρωσε στο πρόσωπό του την προεδρία της Δημοκρατίας και την αρχηγία των Ενόπλων Δυνάμεων, παραμένοντας στην εξουσία για δεκαετίες.
Στη διεθνή σκηνή, αναδείχθηκε σε ηγετική μορφή του Τρίτου Κόσμου, στέλνοντας στρατεύματα στην Ανγκόλα (1975) και στην Αιθιοπία (1978), και υποστηρίζοντας το κίνημα των Σαντινίστας στη Νικαράγουα (1979). Οι επιλογές αυτές όξυναν τις σχέσεις με τις ΗΠΑ. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, η Κούβα βρέθηκε σε βαθιά οικονομική κρίση, γεγονός που ανάγκασε τον Κάστρο να υιοθετήσει περιορισμένα μέτρα οικονομικού ανοίγματος.
Βραβεύτηκε με το Διεθνές Βραβείο Λένιν (1961) και το Χρυσό Μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί (1972), ενώ συνέγραψε πολιτικά έργα όπως Οκτωβριανή Επανάσταση και η Επανάσταση της Κούβας (1978) και Φιντέλ (1987).
Το 2006, λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας και εγχείρησης στο έντερο, παρέδωσε προσωρινά την εξουσία στον αδελφό του Ραούλ Κάστρο. Στις 19 Φεβρουαρίου 2008 ανακοίνωσε την οριστική του παραίτηση, κλείνοντας μια πεντηκονταετή περίοδο ηγεσίας. Ο Φιντέλ Κάστρο πέθανε στην Αβάνα στις 25 Νοεμβρίου 2016, σε ηλικία 90 ετών, ύστερα από μακρά περίοδο ασθενειών, αφήνοντας πίσω του μια βαριά πολιτική κληρονομιά και ένα διχαστικό, αλλά αναμφισβήτητα ιστορικό, αποτύπωμα.
Θάνατοι
1863 – Ευγένιος Ντελακρουά. Ο Ντελακρουά γεννήθηκε στις 26 Απριλίου 1798 στο Σαρεντόν-Σαιν-Μορίς κοντά στο Παρίσι. Τέταρτο παιδί του υπουργού Σαρλ Ντελακρουά, φημολογείται ότι ήταν γιος του διπλωμάτη Ταλλεϋράνδου, στον οποίο έμοιαζε ιδιαίτερα. Έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και το 1815 μαθήτευσε δίπλα στον ζωγράφο Πιερ-Ναρσίς Γκερέν, ενώ το 1816 εισήχθη στη Σχολή Καλών Τεχνών. Το 1822 παρουσίασε στο Σαλόνι Παρισιού τη «Βάρκα του Δάντη» και το 1824 τη «Σφαγή της Χίου», εμπνευσμένος από την Ελληνική Επανάσταση, έργο που αγόρασε η γαλλική κυβέρνηση.
Το 1825 ταξίδεψε στην Αγγλία, όπου επηρεάστηκε από την τέχνη και τον πολιτισμό της. Δημιούργησε λιθογραφίες για τον Φάουστ και έργα του Σαίξπηρ και του Σερ Ουόλτερ Σκοτ. Στα τέλη της δεκαετίας του 1820 παρουσίασε μνημειώδη έργα όπως «Ο Θάνατος του Σαρδανάπαλου» (1827) και το εμβληματικό «Η Ελευθερία οδηγεί το Λαό» (1830), που αν και αγοράστηκε από το κράτος, αποσύρθηκε λόγω πολιτικών αντιδράσεων.
Το 1832 ταξίδεψε στο Μαρόκο, αντλώντας έμπνευση από τον αραβικό πολιτισμό για έργα όπως «Οι Γυναίκες του Αλγερίου» (1834) και «Ο Σουλτάνος του Μαρόκου και η Ακολουθία του» (1845). Παράλληλα, ανέλαβε σημαντικές τοιχογραφίες για το παλάτι των Βουρβόνων, το Λούβρο και το Ιστορικό Μουσείο Βερσαλλιών. Μετά το 1848, ο Ναπολέων Γ΄ επέτρεψε την έκθεση της «Ελευθερίας», που σήμερα κοσμεί το Λούβρο.
Δημιούργησε επίσης έργα εμπνευσμένα από την Ελληνική Επανάσταση, όπως «Η Ελλάδα στα ερείπια του Μεσολογγίου» και «Η Μάχη του Γκιαούρη με τον Πασά». Το 1855 παρουσίασε 48 πίνακες στη Διεθνή Έκθεση Παρισιού και έγινε μέλος της Ακαδημίας μετά από οκτώ αποτυχημένες αιτήσεις. Η εξαντλητική εργασία σε τοιχογραφίες επιβάρυνε την υγεία του και αποσύρθηκε. Πέθανε στις 13 Αυγούστου 1863 στο Παρίσι, αφήνοντας έργο που καθιέρωσε τον ρομαντισμό στην ευρωπαϊκή ζωγραφική.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 13η Αυγούστου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
