12 Αυγούστου 2024
Είναι η 225η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 141 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:38 – Δύση ήλιου: 20:22
Διάρκεια ημέρας: 13 ώρες 44 λεπτά
🌓 Σελήνη 7.2 ημερών
Χρόνια πολλά στον Ανίκητο
Γεγονότα
1204 – Ο δόγης της Βενετίας Ερρίκος Δάνδολος αγοράζει σε τιμή ευκαιρίας την Κρήτη. Ο Ενρίκο Ντάντολο (Enrico Dandolo, 1107 – Μάιος 1205) — εξελληνισμένος ως Ερρίκος Δάνδολος και εκλατινισμένος ως Henricus Dandulus — ήταν ο 41ος δόγης της Βενετίας (1192 – 1205). Ο Ενρίκο Ντάντολο έμεινε γνωστός για την ευσέβεια, την μακροζωία, την ευφυΐα του και τον αρχηγικό του ρόλο στην Δ΄ Σταυροφορία που κατέκτησε την Κωνσταντινούπολη από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και δημιούργησε την Λατινική Αυτοκρατορία. Μέλος του πανίσχυρου Οίκου των Ντάντολο που είχε πρωταγωνιστήσει τον Μεσαίωνα στην Βενετία ήταν γιος του Βιτάλ Ντάντολο στενού σύμβουλου του Δόγη της Βενετίας Βιτάλε Β΄ Μίσιελ. Ο Ενρίκο είχε άλλους δυο αδελφούς τον Ανδρέα και τον Τζιοβάνι, ο συνώνυμος θείος του Ενρίκο Ντάντολο ήταν πατριάρχης του Γκράντο. Δεν υπάρχουν ιστορικές πηγές για τον νεώτερο Ενρίκο Ντάντολο μέχρι τον θάνατο του πατέρα του (1174). Ο Βιτάλ Ντάντολο είχε φτάσει και αυτός στα 100 χρόνια και οι γιοι του μέχρι τον θάνατο του πατέρα τους ήταν στην σκιά του, το ίδιο και ο Ενρίκο αν και ήταν και ο ίδιος ηλικιωμένος, 67 ετών, όταν πέθανε ο πατέρας του. Συμμετείχε ενεργά στις οικογενειακές επιχειρήσεις αλλά στα περισσότερα έγγραφα υπήρχε η υπογραφή του πατέρα του.
Ο Ενρίκο Ντάντολο πήρε τον τίτλο “Κύριος των 3/8 της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας” που διατηρήθηκε στους Βενετούς μέχρι την κατάρρευση της Λατινικής Αυτοκρατορίας (1261). Τον Αυγούστο του 1204, ο Ντάντολο αγόρασε για λογαριασμό της Βενετίας από τον Βονιφάτιο Μομφερρατικό την Κρήτη έναντι 1000 αργυρών μάρκων, ή 5000 χρυσών δουκάτων. Ο Ενρίκο Ντάντολο πέθανε και τάφηκε τον Ιούνιο στον ναό της Αγίας Σοφίας (1205), ήταν το μοναδικό πρόσωπο που τάφηκε εκεί. Τον 19ο αιώνα μια Ιταλική αρχαιολογική ομάδα τοποθέτησε ένα σημάδι στον πιθανό τόπο ταφής του που είναι ορατό ακόμα και σήμερα, ο πραγματικός τάφος του είχε καταστραφεί από τους Οθωμανούς την εποχή που κατέκτησαν την Κωνσταντινούπολη και μετέτρεψαν την Αγία Σοφία σε τζαμί.
1898 – Λήγει ο ισπανο-αμερικανικός πόλεμος. Η Ισπανία απελευθερώνει την Κούβα και παραχωρεί στις ΗΠΑ τα νησιά Πουέρτο Ρίκο, Γκουάμ και Φιλιππίνες. Με την ίδια συμφωνία, η Χαβάη προσαρτάται στις ΗΠΑ.
Ο Ισπανοαμερικανικός πόλεμος (αγγλικά: Spanish–American War, ισπανικά: Guerra hispano-estadounidense) ήταν μια σύγκρουση το 1898 μεταξύ της Ισπανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, ως αποτέλεσμα της παρέμβασης των ΗΠΑ στην κουβανική επανάσταση. Οι επιθέσεις των ΗΠΑ στις κτήσεις της Ισπανίας που βρίσκονταν στον Ειρηνικό, οδήγησαν στη συμμετοχή στη Φιλιππινέζικη Επανάσταση και τελικά στον Φιλιππινοαμερικανικό πόλεμο.
1953 – Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 7,2 Ρίχτερ, πλήττει τα Επτάνησα, με αποτέλεσμα 871 άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους, 1.690 να τραυματιστούν και 145.052 να μείνουν άστεγοι. Η πρώτη κύρια σεισμική δόνηση σημειώθηκε στις 9 Αυγούστου 1953, Κυριακή, ώρα 9.41 π.μ., και ήταν μεγέθους 6,4 Ρίχτερ με επίκεντρο το Σταυρό Ιθάκης. Ο σεισμός προκάλεσε καταστροφές σε σπίτια στην Ιθάκη και στην Πύλαρο της Κεφαλονιάς, ενώ υπήρξαν και αρκετοί τραυματίες.
Την Τρίτη 11 Αυγούστου, ώρα 5.32 π.μ., έλαβε χώρα ο δεύτερος σεισμός μεγέθους 6,8 Ρίχτερ, με επίκεντρο βορειοδυτικά της Ζακύνθου. Την ίδια ημέρα σημειώθηκαν δέκα μετασεισμοί οι μεγαλύτεροι των οποίων ήταν μεγέθους 5,3 και 5,1 Ρίχτερ. Μεγάλες καταστροφές προκλήθηκαν στη Σάμη, σε όλη την ανατολική πλευρά της Κεφαλονιάς καθώς και στις πόλεις του Αργοστολίου, του Ληξουρίου και της Ζακύνθου.
Την επόμενη μέρα, Τετάρτη, 12 Αυγούστου, το πρωί, σημειώθηκε σεισμός 5,2 Ρίχτερ και αργότερα, στις 11.25 π.μ. την ίδια μέρα, έλαβε χώρα ο ισχυρότερος και καταστροφικότερος σεισμός στην ιστορία της Κεφαλονιάς, μεγέθους 7,2 Ρίχτερ, με επίκεντρο την νοτιοανατολική Κεφαλονιά. Η έντασή του προσδιορίστηκε ως Χ+ (10+) στην κλίμακα Μερκάλι , ήταν δηλαδή «Εξαιρετικά Καταστροφικός». Ο σεισμός ισοπέδωσε ολοκληρωτικά τις πόλεις του Αργοστολίου, του Ληξουρίου και της Ζακύνθου. Μάλιστα ανύψωσε την Κεφαλονιά κατά 60 εκατοστά. Στην πόλη της Ζακύνθου την καταστροφή ολοκλήρωσε μεγάλη πυρκαγιά η οποία ακολούθησε το σεισμό και διήρκησε μέρες. Ισχυρός μετασεισμός 6,3 Ρίχτερ σημειώθηκε μέσα στην ίδια μέρα.
Ακολούθησε κύμα μετασεισμών έως τα τέλη Σεπτεμβρίου, πολλοί από τους οποίους ήταν άνω των 5 Ρίχτερ. Στις 16 Οκτωβρίου σημειώθηκε σεισμός 5,2 Ρίχτερ στο Ληξούρι και στις 20 Οκτωβρίου σεισμός 5,1 στην Ιθάκη.
1968 – Οι Τζίμι Πέιτζ, Ρόμπερτ Πλαντ, Τζον Πολ Τζόουνς και Τζον Μπόναμ παίζουν για πρώτη φορά μαζί, σ’ ένα στούντιο στο Λονδίνο. Σε λίγους μήνες θα γεννηθούν οι Led Zeppelin.
Οι Led Zeppelin ήταν Αγγλικό ροκ συγκρότημα, ένα από τα δημοφιλέστερα στην ιστορία της μουσικής. Αναδύθηκαν μέσα από τη βρετανική blues σκηνή και είναι ένα από τα δέκα πρώτα συγκροτήματα σε πωλήσεις, στην ιστορία της παγκόσμιας μουσικής σκηνής. Αποτελούνταν από τον Τζίμι Πέιτζ (κιθάρα, μαντολίνο, θερεμίν), τον Ρόμπερτ Πλαντ (φωνητικά, φυσαρμόνικα), τον Τζον Πωλ Τζόουνς (μπάσο, πλήκτρα, μαντολίνο, φλογέρα ) και τον Τζον Μπόναμ (τύμπανα). Θεωρούνται πρωτοπόροι στην δημιουργία νεότερων ειδών μουσικής, όπως το χέβι μέταλ και το χαρντ ροκ (που κυριάρχησαν τις δεκαετίες του ’70 και του ’80) και η μουσική τους είχε επιρροές από άλλα είδη, όπως η μπλουζ και το ροκ εντ ρολ.
Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1980, ο βοηθός του συγκροτήματος, Ρεξ Κινγκ, παρέλαβε με το αυτοκίνητο του τον Τζον Μπόναμ με τελικό προορισμό τα “Bray Studios”. Στη διαδρομή, ο Μπόναμ ήπιε τέσσερις τετραπλές μερίδες βότκα, ενώ συνέχισε να πίνει κατά τη διάρκεια της πρόβας. Μετά την πρόβα, συνέχισαν στο σπίτι του κιθαρίστα Τζίμι Πέιτζ, όπου και ο Μπόναμ αποκοιμήθηκε μετά από μεγάλες δόσεις αλκοόλ. Το μεσημέρι της επόμενης ημέρας, ο Τζον Πωλ Τζόουνς βρήκε τον Μπόναμ νεκρό. Η αιτία θανάτου, ήταν αναρρόφηση εμετού, κατά τη διάρκεια του ύπνου του, ενώ δε βρέθηκαν ναρκωτικές ουσίες στο αίμα του. Η περιοδεία στη Βόρεια Αμερική, η οποία είχε προγραμματισθεί για τον Οκτώβριο του 1980 αναβλήθηκε, παρ’ όλες τις φήμες για αντικατάσταση του Μπόναμ. Στις 4 Δεκεμβρίου του 1980, τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ανακοίνωσαν την οριστική διάλυση των Led Zeppelin.
2004 – Ξεσπά το σκάνδαλο Κεντέρη – Θάνου, μία μέρα πριν από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Οι δύο ολυμπιονίκες αρνούνται να περάσουν από ντόπινγκ κοντρόλ, πέφτουν θύματα τροχαίου ατυχήματος με μοτοσικλέτα, το οποίο χαρακτηρίζεται σκηνοθετημένο, και τίθενται εκτός αγώνων.
Πριν το “τροχαίο ατύχημα”είχε κυκλοφορήσει ευρέως η φήμη ότι Κεντέρης και Θάνου μόλις είχαν χάσει έναν έλεγχο ντόπινγκ και κινδύνευαν με αποβολή από τους Αγώνες. Μόλις βγήκαν από το νοσοκομείο παρέδωσαν τις διαπιστεύσεις τους στη ΔΟΕ, παρόλο που δεν τους τιμώρησε ποτέ καθώς δεν είχε επαρκή στοιχεία για τον αποκλεισμό τους. Στις 18 Μαρτίου του 2005, Κεντέρης και Θάνου αθωώθηκαν από τον ΣΕΓΑΣ, όμως δύο εβδομάδες αργότερα η διεθνής ομοσπονδία στίβου (IAAF) άσκησε έφεση στο διεθνές αθλητικό δικαστήριο (CAS). Τον Ιούνιο του 2006 επήλθε συμβιβασμός μεταξύ των δύο πλευρών, όταν οι αθλητές παραδέχθηκαν ότι από τις 27 Ιουλίου ως τις 12 Αυγούστου του 2004 έχασαν τρεις ελέγχους ντόπινγκ και παραβίασαν τους κανονισμούς αντιντόπινγκ. Έτσι, έμειναν υποχρεωτικά εκτός δράσης ως το Δεκέμβριο του 2006.
H σιωπή από πλευράς των αθλητών, της ομοσπονδίας και της Πολιτείας, που άλλωστε επιχορηγούσε αδρά την ομάδα Τζέκου πριν το 2004, έχουν καλύψει με σκόνη το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού, που αμαύρωσε κατά κάποιο τρόπο του Ολυμπιακούς της Αθήνας και ενόχλησε πάρα πολύ τον κόσμο.
Γεννήσεις
1930 – Τζορτζ Σόρος (George Soros), που γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1930 με το πραγματικό όνομα Γκυόργκυ Σβαρτς (György Schwartz) είναι Ουγγροαμερικανοεβραίος κερδοσκόπος, επενδυτής, επιχειρηματίας, ευεργέτης και πολιτικός ακτιβιστής. Κέρδισε φήμη ως ο «άνθρωπος που κατέστρεψε την Τράπεζα της Αγγλίας», αφού κατάφερε να αποκομίσει κέρδος 1 δισ. δολαρίων κατά την κρίση του νομίσματος του Ηνωμένου Βασιλείου το 1992. Είναι ο πρόεδρος του Soros Fund Management και του Ινστιτούτου Ανοιχτής Κοινωνίας, πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων. Διεδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ειρηνική μετάβαση από τον κομμουνισμό στον καπιταλισμό στην Ουγγαρία (1984-1989), και έδωσε τη μεγαλύτερη ποτέ επιχορήγηση στην ηπειρωτική Ευρώπη για τη σύσταση του Πανεπιστημίου Κεντρικής Ευρώπης στη Βουδαπέστη. Αργότερα, η χρηματοδότηση που εξασφάλισε στην Επανάσταση των Ρόδων της Δημοκρατίας της Γεωργίας θεωρήθηκε από τη Ρωσία πως αποτέλεσε τον κύριο παράγοντα επιτυχίας της επανάστασης αυτής. Στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι γνωστός για τις προσπάθειές και τις δωρεές του στον σκοπό της μη επανεκλογής του Τζορτζ Μπους το 2004. Έχει ιδρύσει το Κέντρο για την Αμερικανική Πρόοδο.
1949 – Μαρκ Νόπφλερ (αγγλικά: Mark Freuder Knopfler, γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου 1949) είναι Βρετανός τραγουδιστής-τραγουδοποιός, κιθαρίστας, μουσικός παραγωγός και συνθέτης τραγουδιών για τον κινηματογράφο. Ήταν ο κιθαρίστας, τραγουδιστής και τραγουδοποιός του συγκροτήματος Dire Straits, το οποίο ίδρυσε μαζί με τον αδερφό του, Ντέιβιντ, το 1977. Γεννήθηκε στη Γλασκώβη και μεγάλωσε κοντά στο Νιούκασλ στην Αγγλία. Μετά την διάλυση των Dire Straits το 1995, ο Νόπφλερ έχει δημιουργήσει εννέα επιτυχημένα σόλο άλμπουμ. Έχει γράψει και παραγάγει τραγούδια για 9 ταινίες. Εκτός από την δουλειά του με τους Dire Straits, ο Νόπφλερ έχει συνεργαστεί με πολλούς άλλους μουσικούς, όπως οι Μπι Μπι Κινγκ, Έρικ Κλάπτον, Μπομπ Ντίλαν, οΈλτον Τζον, Φιλ Λάινοτ, Στινγκ και άλλους. Έχει δημιουργήσει άλμπουμ για τους Τίνα Τέρνερ, Μπομπ Ντίλαν και Ράντι Νιούμαν. Στην λίστα των 100 μεγαλύτερων κιθαριστών όλων των εποχών του Rolling Stone βγήκε 27ος. Μέχρι το 2009 είχε πουλήσει (ως σόλο καλλιτέχνης και ως τραγουδιστής των Dire Straits) πάνω από 120 εκατομμύρια δίσκους. Κέρδισε τέσσερις φορές το Βραβείο Γκράμι, ενώ έχει κερδίσει τα βραβεία Έντισον, Στάιγκερ και Ίβορ Νοβέλλο. Επίσης έχει κερδίσει τρία επίσημα τιμητικά διδακτορικά πτυχία στη μουσική από πανεπιστήμια στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ο Νόπφλερ μπήκε στο Rock and Roll Hall of Fame ως μέλος των Dire Straits το 2018. Συνεχίζει να δίνει ζωντανές συναυλίες και το 2019 πραγματοποίησε περιοδεία σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
1998 – Στέφανος Τσιτσιπάς (Αθήνα, 12 Αυγούστου 1998) είναι Έλληνας επαγγελματίας αντισφαιριστής, 6ος στην παγκόσμια κατάταξη σήμερα. Θεωρείται ο καλύτερος Έλληνας αντισφαιριστής όλων των εποχών καθώς είναι και ο μοναδικός Έλληνας αντισφαιριστής ο οποίος έχει φτάσει σε τελικό Γκραν Σλαμ (Roland Garros 2021).
Είναι ο πρώτος Έλληνας που έχει μπει στους 100 καλύτερους αντισφαιριστές και ο πρώτος (και μέχρι σήμερα ο μοναδικός) που κατέκτησε τίτλο Γκραν Σλαμ της περιόδου Open στην κατηγορία εφήβων (Junior), όταν κατέκτησε το διπλό του Γουίμπλεντον αγοριών το 2016 με συμπαίκτη τον Eσθονό Κένεθ Ράισμα. Έχει κερδίσει συνολικά πέντε τίτλους ATP singles Futures καθώς και έξι ATP τίτλους Futures στο διπλό. Είναι γιος του Απόστολου Τσιτσιπά, από το Προάστιο Καρδίτσας, και της Yuliya Salnikova, Ρωσίδας πρώην επαγγελματία αντισφαιρίστριας . Ο παππούς του Σεργκέι Σάλνικοφ ήταν Ρώσος ποδοσφαιριστής και μάνατζερ.
Στις 17 Νοεμβρίου 2019 κατέκτησε τους τελικούς του ATP και αναρριχήθηκε στην 5η θέση στην παγκόσμια κατάταξη. Στις 18 Απριλίου του 2021 ο Στέφανος Τσιτσιπάς κέρδισε με 2-0 σετ τον Ρώσο Αντρέι Ρούμπλεφ στον τελικό του Μόντε Κάρλο Masters κι έγινε ο πρώτος Έλληνας αντισφαιριστής που κατακτά τίτλο Masters.
Θάνατοι
30 π.Χ. – Κλεοπάτρα (Ιανουάριος 69 π.Χ. – 12 Αυγούστου 30 π.Χ.)[1][2], γνωστή στην ιστορία απλώς ως Κλεοπάτρα, ήταν αρχαία Ελληνίδα βασίλισσα και η τελευταία ενεργή βασίλισσα της πτολεμαϊκής Αιγύπτου. Μετά τη βασιλεία της, η Αίγυπτος έγινε επαρχία της νεοϊδρυθείσας τότε Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Η Κλεοπάτρα ήταν αρχαία Ελληνίδα και όχι Αιγύπτια όπως πολλοί νομίζουν. Ήταν μέλος της δυναστείας των Πτολεμαίων, μίας ελληνικής οικογένειας, μακεδονικής καταγωγής, που κυβέρνησε την Αίγυπτο μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την Ελληνιστική περίοδο.
Ο γιος της Πτολεμαίος ΙΕ΄ Καισαρίων βασίλεψε μόνο κατ’ όνομα, προτού εκτελεστεί. Η βασιλεία της Κλεοπάτρας Ζ΄ σηματοδοτεί το τέλος της ελληνιστικής και την αρχή της ρωμαϊκής περιόδου στην ανατολική Μεσόγειο. Παρόλο που ήταν ικανή και δαιμόνια μονάρχης, έμεινε διάσημη κυρίως γιατί κατόρθωσε να γοητεύσει δύο από τους ισχυρότερους άνδρες της εποχής της, τον Ιούλιο Καίσαρα και τον Μάρκο Αντώνιο, αλλά και για την ομορφιά και το τραγικό της τέλος. Χάρη στη φιλοδοξία και την προσωπική της γοητεία επηρέασε καθοριστικά τη ρωμαϊκή πολιτική σε μια αποφασιστική περίοδο και κατέληξε να αντιπροσωπεύει, όσο καμιά άλλη γυναίκα στην αρχαιότητα, το πρότυπο της μοιραίας γυναίκας.
1613 – Βιτσέντζος Κορνάρος (29 Μαρτίου 1553, Σητεία – 1613 ή 1614, Ηράκλειο) ήταν Κρητικός ποιητής. Θεωρείται ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της κρητικής λογοτεχνίας, συγγραφέας του αφηγηματικού ποίηματος «Ερωτόκριτος» και πιθανώς του θρησκευτικού δράματος «Η Θυσία του Αβραάμ». Οι πιο ασφαλείς πληροφορίες για την καταγωγή του Κορνάρου είναι αυτές που δίνει ο ποιητής στο τέλος του έργου του: αναφέρει το όνομα Βιτσέντζος, το οικογενειακό όνομα Κορνάρος, τόπο γέννησης τη Σητεία και το Κάστρο (Ηράκλειο), όπου παντρεύτηκε.
Παλαιότερα οι φιλόλογοι τοποθετούσαν την ζωή και την δράση του Κορνάρου γύρω στα μέσα του 17ου αι., πίστευαν δηλαδή ότι η Θυσία του Αβραάμ γράφτηκε το 1635, χρονιά που αναφέρεται στο χειρόγραφο, και ο Ερωτόκριτος αργότερα, μέχρι το 1645 ή το 1648, όταν άρχισε η πολιορκία του Ηρακλείου από τους Οθωμανούς. Μάλιστα ένα επεισόδιο του Ερωτόκριτου που αφηγείται την μονομαχία του Κρητικού με τον Καραμανίτη εθεωρείτο προσθήκη εκ των υστέρων, η οποία έγινε μάλλον κατά τα χρόνια του Βενετοτουρικού πολέμου και απηχούσε τους αγώνες των Κρητικών εναντίον των Οθωμανών. Αυτή η άποψη διατυπώνεται και σε παλαιότερες Ιστορίες της Νεοελληνικής λογοτεχνίας, όπως αυτή του Λίνου Πολίτη και του Κ.Θ. Δημαρά.
Σύμφωνα με τις τελευταίες έρευνες, ο ποιητής του Ερωτόκριτου ταυτίζεται με έναν βενετοκρητικό Βιτσέντζο Κορνάρο, που γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1553 στην Τραπεζόντα της Σητείας, γιος του Ιάκωβου Κορνάρου καί της Ζαμπέτας Ντεμέτζο. Ήταν γόνος εξελληνισμένης και αρχοντικής βενετσιάνικης οικογένειας, πιθανότατα με μεγάλη περιουσία. Ο αδερφός του, Ανδρέας Κορνάρος, είχε γράψει μια Ιστορία της Κρήτης που δεν εκδόθηκε ποτέ. Έζησε στη Σητεία περίπου μέχρι το 1580 ενώ αργότερα εγκαταστάθηκε στον Χάνδακα (σημερινό Ηράκλειο). Εκεί έλαβε χώρα ο γάμος του με την Μαριέτα Ζένο, με την οποία απέκτησε και δύο κόρες, την Ελένη και την Κατερίνα. Από το 1591 ανέλαβε διοικητικά αξιώματα, ενώ κατά την διάρκεια της πανούκλας (1591-1593) ανέλαβε καθήκοντα υγειονομικού επόπτη. Υπήρξε επίσης μέλος ενός λογοτεχνικού συλλόγου, της Ακαδημίας των Παράξενων, που είχε ιδρύσει ο αδελφός του Ανδρέας, επίσης συγγραφέας. Πέθανε στον Χάνδακα το 1613 ή το 1614 από άγνωστη αιτία και θάφτηκε στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου. Αυτή η άποψη έχει γίνει αποδεκτή από τους περισσότερους μελετητές.
Την ταύτιση του ποιητή του Ερωτόκριτου με αυτόν τον Κορνάρο δεν αποδέχεται μέχρι σήμερα ο Σπ. Ευαγγελάτος, ο οποίος υποστηρίζει ότι το έργο είναι μεταγενέστερο.
1957 – Δημήτριος Λαμπράκης. Γεννήθηκε στη Βάμο Χανίων και μόλις ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές σπουδές του, το 1906, έφυγε για τη Μακεδονία όπου πήρε μέρος στον Μακεδονικό Αγώνα με πλούσια πατριωτική δράση στην περιοχή Φλώρινας και Μοναστηρίου, εμφανιζόμενος ως δάσκαλος. Εντοπίσθηκε από τις τουρκικές αρχές και συνελήφθη, με αποτέλεσμα να φυλακισθεί μέχρι το 1911. Μόλις απελευθερώθηκε πήγε στην Κρήτη και από εκεί στο Γιοχάνεσμπουργκ της Νοτίου Αφρικής, όπου εξέδωσε μια εβδομαδιαία ελληνόγλωσση εφημερίδα.
Όταν κηρύχθηκε ο πρώτος βαλκανικός πόλεμος επέστρεψε στην Ελλάδα και κατατάχθηκε ως εθελοντής. Το 1914 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και προσελήφθη ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Πατρίς», στην οποία αργότερα έγινε διευθυντής. Εν τω μεταξύ κατά την περίοδο που άρχισε να εκδηλώνεται ο Εθνικός Διχασμός, υπήρξε συνεργάτης της δημοκρατικής κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου και όταν η εφημερίδα του δημοσίευσε ένα έγγραφο σχετικό με την προδοσία και παράδοση του οχυρού Ρούπελ στους Γερμανούς από τον Κωνσταντίνο, φυλακίσθηκε από τους βασιλόφρονες ως ο υπεύθυνος συντάκτης του δημοσιεύματος. Μετά την αποφυλάκισή του το 1917 ανέλαβε τη διεύθυνση της «Πατρίδος», που την διατήρησε μέχρι το 1922. Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1920, στις οποίες ηττήθηκε ο Ελευθέριος Βενιζέλος και αποχώρησε από την Ελλάδα, ο Δ. Λαμπράκης προτάθηκε για να αναλάβει την αρχηγία του Κόμματος Φιλελευθέρων. Στις αρχές του 1922, με χρηματοδότηση ομάδας ηγετικών προσωπικοτήτων του Κόμματος Φιλελευθέρων, εξέδωσε την εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» που σύντομα έφθασε να διεκδικεί την πρώτη κυκλοφορία. Το 1926 εξέδωσε τον εβδομαδιαίο «Οικονομικό Ταχυδρόμο» και το 1929 τα «Αθηναϊκά Νέα», ενώ για ένα σύντομο διάστημα εξέδωσε το 1932 τη «Φωνή του Λαού».
Συνέχισε να εκδίδει τις εφημερίδες, παρ’ όλες τις πολιτικές εξελίξεις που κατά καιρούς σημειώθηκαν στα χρόνια του Μεσοπολέμου, και όταν άρχισε η Κατοχή οι Ναζί τον εξανάγκασαν να παραχωρήσει την ιδιοκτησία τους σε τρία από τα στελέχη του συγκροτήματος, τους δημοσιογράφους Α. Ζαφειρόπουλο και Γ. Συριώτη πατέρα της σοπράνο Ευγενείας και τον οικονομικό διαχειριστή Ιορδάνη Τζαρτίλη, οι οποίοι πρόδωσαν τον Λαμπράκη και συνεταιρίσθηκαν με ημικρατική γερμανική εταιρία και συνέστησαν την Α.Ε. «Ελεύθερον Βήμα». Ως εκ τούτου οι εφημερίδες μετά την Απελευθέρωση τέθηκαν υπό μεσεγγύηση ως εχθρική περιουσία και απαγορεύθηκε η επανέκδοσή τους, γεγονός που οδήγησε τον Δημήτριο Λαμπράκη να μετατρέψει τους τίτλους σε «Βήμα» και «Τα Νέα» αντίστοιχα. Την άνοιξη του 1944 ο Λαμπράκης αποφάσισε να διαφύγει στη Μέση Ανατολή, αλλά οι συμμαχικές αρχές τον θεώρησαν ύποπτο και τον φυλάκισαν στη Συρία, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες μελών της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης. Μετά την Απελευθέρωση επανήλθε στην Αθήνα, διατηρώντας την πρωτοκαθεδρία στον εκδοτικό χώρο, ενώ μετά τη λήξη του Εμφυλίου παρουσίασε μια πολιτική μεταστροφή, υποκινώντας και υποστηρίζοντας την κάθοδο στην πολιτική του στρατάρχη Παπάγου, αν και παραδοσιακά μέχρι τότε είχε υποστηρίξει τους βενιζελικούς.
Το 1954 ίδρυσε το περιοδικό «Ταχυδρόμος». Μετά τον θάνατό του, τον διαδέχθηκε ο γιος του Χρήστος Λαμπράκης.
