...
Κινηματογραφική Λέσχη
Δήμου Αγρινίου
| Άνεσις | Χαρ. Τρικούπη 33 – Αγρίνιο | τηλ.: 26410 44345 |
Η Γεύση του Κερασιού
Taste of Cherry, του Αμπάς Κιαροστάμι
| Την Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2025 |
στον Δημοτικό κινηματογράφο Άνεσις
| Το αριστούργημα του Αμπάς Κιαροστάμι
η ταινία που του χάρισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες,
αλλά πριν και μετά από αυτό, τον τίτλο του απόλυτου δημιουργού – ανατόμου
της πολύπλοκης απλότητας της ανθρώπινης ύπαρξης. |
Ώρα προβολής: 9:00, το βράδυ |
Γενική είσοδος: 3 ευρώ
|Ιράν, 1997 | Παραγωγή: Αμπάς Κιαροστάμι
Σκηνοθεσία: Αμπάς Κιαροστάμι | Σενάριο: Αμπάς Κιαροστάμι
Φωτογραφία: Χομαγιούν Πέιβαρ | Μοντάζ: Αμπάς Κιαροστάμι
Πρωταγωνιστούν: Χομαγιούν Ερσάντι, Αμπντολραχμάν Μπαγκερί,
Αφσίν Χορσίντ Μπαχτιάρι, Σαφάρ Αλί Μοραντί, Μιρ Χοσεΐν Νουρί
Διάρκεια: 99 λεπτά | Διανομή: Summer Classics
|
Η Γεύση του Κερασιού δεν κρύβεται από τον θεατή· αντίθετα, του ανοίγει πόρτες για να αναμετρηθεί με τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην αφήγηση. Το πρώτο κλειδί βρίσκεται στην ελλειπτική αφήγηση: ο Κιαροστάμι δεν αποκαλύπτει ποτέ τους λόγους που οδηγούν τον κύριο Μπαντί στην αυτοκτονία. Αυτή η άγνοια δεν λειτουργεί ως μυστήριο προς επίλυση, αλλά ως πρόσκληση στον θεατή να συμπληρώσει, να προβάλει, να αναστοχαστεί. Αυτό που δε γνωρίζουμε γίνεται η βαθύτερη γνώση μας πάνω στον χαρακτήρα.
Το δεύτερο κλειδί είναι η διαρκής κίνηση. Ο ήρωας δεν σταματά να οδηγεί στους λόφους γύρω από την Τεχεράνη, σε ένα αστικό τοπίο υπό κατασκευή, γεμάτο σκόνη, φως και στιγμιαίες εκρήξεις ομορφιάς. Αυτό το αδιάκοπο ταξίδι μετατρέπει την πόλη σε αντανάκλαση της εσωτερικής του κατάστασης: ένας κόσμος απρόσωπος, κι όμως γεμάτος από σημάδια νέας εποχής, σαν να του ψιθυρίζει πως ακόμη και στην απόγνωση υπάρχει χώρος για αναγέννηση.
Το τρίτο —και πιο αποκαλυπτικό— κλειδί είναι το άνθισμα της πραγματικότητας μέσα στην ίδια την ταινία. Λίγο πριν το τέλος, ο Κιαροστάμι διαλύει τα όρια του φιλμικού σύμπαντος ενσωματώνοντας σκηνές από τα γυρίσματα. Ο κύριος Μπαντί, ξαπλωμένος στον λάκκο του, δεν “τελειώνει”: μεταφέρεται σε έναν χώρο όπου η ζωή και το σινεμά συναντιούνται. Εκεί, ο θάνατος παύει να είναι γεγονός και γίνεται αφήγηση· η αφήγηση παύει να είναι επινόηση και γίνεται πραγματικότητα. Αυτός ο καθρέφτης, η αντανάκλαση της ζωής μέσα στο σινεμά και του σινεμά μέσα στη ζωή, αποτελεί την ουσία της αποκρυπτογράφησης.
Με αυτά τα τρία κλειδιά, η ταινία αποκαλύπτεται ως ύμνος στη ζωή, ακόμη κι όταν κοιτά απευθείας τον θάνατο—ένα αριστούργημα που μεγαλώνει όσο το κοιτάς.
