Η Σιωπή
του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν

Μια από τις πιο αινιγματικές, σαγηνευτικές,
συνταρακτικές δημιουργίες του Ινγκμαρ Μπέργκμαν.

Από την Κινηματογραφική Λέσχη την Τρίτη, 27 Φεβρουαρίου 2024,
στο Δημοτικό Κινηματογράφο ΑΝΕΣΙΣ | Ώρα προβολής: 9:30 μ.μ.

Γενική είσοδος: 3 ευρώ
Μαθητικό, Φοιτητικό, Ανέργων, Πολυτέκνων, Αμεα: Δωρεάν

Σουηδία, 1963
Παραγωγή: Αλαν Εκελουντ | Σκηνοθεσία: Ινγκμαρ Μπέργκμαν
Σενάριο: Ινγκμαρ Μπέργκμαν | Φωτογραφία: Σβεν Νίκβιστ
Μοντάζ: Ούλα Ρίγκε
Πρωταγωνιστούν: Ινγκριντ Τούλιν, Γκούνελ Λίντμπλομ, Μπίργκερ Μάλμστεν
Διάρκεια: 105 λεπτά

Η Σιωπή είναι κομβικής σημασίας ταινία στη φιλμογραφία του Σουηδού σκηνοθέτη όχι μόνο γιατί ολοκληρώνει και κορυφώνει την ανεπίσημη τριλογία του για την απουσία του Θεού (μετά το «Χειμωνιάτικο Φως» και το «Μέσα από τον Σπασμένο Καθρέφτη»), αλλά κυρίως γιατί εδώ οι θεματικές που διατρέχουν το έργο του αποτυπώνονται με τον φορμαλιστικό πειραματισμό και τη σκηνοθετική τόλμη ενός πρωτόγνωρα μοντέρνου σινεμά που οδήγησε νομοτελειακά τρία χρόνια μετά στην «Περσόνα», η «Σιωπή» προκάλεσε στην εποχή της σάλο και αντιδράσεις σε κοινό και λογοκρισία διεθνώς με την απενοχοποιημένη και ρηξικέλευθη απεικόνιση της γυναικείας σεξουαλικότητας και παρά το απαιτητικό της θέμα και τις αισθητικές προκλήσεις που θέτει, έγινε μία από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες του Μπέργκμαν.

Δομημένη με τη δημιουργική ελευθεριότητα ενός ονείρου και τις απειλητικές προεκτάσεις ενός εφιάλτη, η «Σιωπή» είναι μια ταινία που σχεδόν υπαγορεύει τον τίτλο της σε όσες πολυποίκιλες απόπειρες ανάλυσης και ερμηνείας μπορούν να γίνουν για τις ψυχολογικές, θεολογικές και πολιτικές προεκτάσεις της. Ο ίδιος ο Μπέργκμαν άλλωστε είχε δηλώσει ότι η παρόρμησή του γι’ αυτή δεν είχε καμία σχέση με τη διανόηση ή το συμβολισμό, αλλά με τις ελπίδες, τις επιθυμίες και το πάθος. Από την άλλη, όμως, είναι ένα έργο που παρά τη δυσκολία στην προσέγγιση του, είναι ακριβώς γι’ αυτό το λόγο τόσο γοητευτικό ως μια εγκεφαλική και αισθητική πρόκληση, ένας (σκοτεινός ή μη) καθρέφτης στα βάθη του οποίου ο καθένας μπορεί να βρει τις δικές του απαντήσεις.

Η σιωπή του τίτλου δεν αφορά μόνο το Θεό, ο οποίος κάνει εκκωφαντικά αισθητή την απουσία του μέσα σε ένα σύμπαν όπου όλοι οι ήρωες είναι απελπιστικά μόνοι με τις πράξεις τους και τις (απροσδιόριστες) ενοχές τους, αλλά κυρίως την αδυναμία της επικοινωνίας και την κατάρρευση των λέξεων, οι οποίες είναι ανίκανες να γεφυρώσουν το κενό ανάμεσα στους τρεις ήρωες μέσα στο ήδη ασφυκτικό περιβάλλον μιας άγνωστης σε αυτούς (αλλά και στο θεατή) γλώσσας. Δεν είναι τυχαία η επιλογή του επαγγέλματος της Έστερ ως μεταφράστριας, η οποία υποδηλώνει ακριβώς αυτό το άφατο που δεν επικοινωνείται ποτέ ανάμεσα στις λέξεις.

Διαβάστε περισσότερα στο link που  ακολουθεί: Tystnaden

Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα
με click πάνω στο Posted in Τέχνες