...
Ο γέγονε… Γέγονε |
Γεγονότα
1923 – Στο λιμάνι της Κέρκυρας εμφανίζεται και αγκυροβολεί ισχυρή μοίρα του ιταλικού στόλου, συνοδευόμενη από υδροπλάνα. Με ναυαρχίδα το «Κόντε ντι Καβούρ», τρία θωρηκτά, τα «Ντουίλια», «Τζούλιο Τσεζάρε» και «Τζουζέπε Βέρντι», δυο βαρέα και δυο ελαφρά καταδρομικά, τρία μεταγωγικά, έξι αντιτορπιλικά, ένα υποβρύχιο και μερικά τορπιλοβόλα.
Γύρω στις 3.00 το μεσημέρι αποβιβάζεται στο λιμάνι ο Ιταλός πλοίαρχος Φοσκίνι και επιδίδει εκ μέρους του αντιναύαρχου Σολάρι, τελεσίγραφο στον νομάρχη Πέτρο Ευριπαίο με το οποίο ζητούσε να του παραδοθεί το νησί, εντός 30 λεπτών, χωρίς ένοπλη αντίσταση.
Μετά από σύντομη σύσκεψη του νομάρχη με τους εκπροσώπους των διοικητικών αρχών του νησιού ο Ευριπαίος δηλώνει ότι δεν έχει την εξουσιοδότηση να παραδώσει το νησί, αλλά επειδή δεν διέθετε και στρατιωτικές δυνάμεις (ούτε 100 στρατιώτες δεν υπήρχαν στο νησί) δεν θα επιχειρούσε να αντισταθεί. Ζήτησε από τον Φοσκίνι ολιγόωρη προθεσμία, την υποβολή των όρων παράδοσης του νησιού, την διασαφήνιση του είδους της κατάληψης.
Ο Φοσκίνι αναφέρει τους όρους παράδοσης του νησιού και φεύγοντας, στις 16:30 από την Νομαρχία, δηλώνει πως αν μέχρι τις 17:00 δεν έχει υψωθεί στον ιστό του Παλαιού Φρουρίου η λευκή σημαία θα ξεκινούσε η απόβαση των ιταλικών στρατευμάτων.
Δείτε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Η Ιταλία καταλαμβάνει την Κέρκυρα
1933 – Εγκαινιάζεται το Λαϊκό Νοσοκομείο στο Γουδή, δύναμης 300 κλινών, για την εξυπηρέτηση κυρίως των απόρων. Το «Λαϊκόν Νοσοκομείο Αθηνών» όπως ήταν το αρχικό όνομά του, είναι ένα νοσοκομείο που αποτελεί μια ξεχωριστή παρουσία στον αγώνα για την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας στην Ελλάδα. Όλα ξεκίνησαν το 1930. Τότε, μέσα στα σχέδια των πολιτικών αυτής της δεκαετίας, ήταν η ανάγκη της ύπαρξης ενός νοσοκομείου με σκοπό τη νοσηλεία αρρώστων κυρίως των κατοίκων της πόλης των Αθηνών χωρίς οικονομικές διακρίσεις.
Μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις των Καθηγητών της Ιατρικής Σχολής και της Συγκλήτου αποφασίστηκε το πανεπιστημιακό περίπτερο στο Γουδί που προοριζόταν για εργαστήρια Μικροβιολογίας και Υγιεινής, να μετατραπεί σε νοσοκομείο. Η τοποθεσία αυτή θεωρήθηκε καταλληλότερη μια και ήταν εκτός πόλεως, σε καλύτερο περιβάλλον, ήσυχο, υγιεινό και μακριά από το θόρυβο της πόλης.
Το 1933 ο Πρωθυπουργός Παναγής Τσαλδάρης συμφώνησε με την πρόταση των Καθηγητών της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών να ιδρυθεί ένα νοσοκομείο για άπορους πολίτες πασχόντων από κοινά νοσήματα, και συγχρόνως να γίνεται η εκπαίδευση των ιατρών, των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής και των νοσοκόμων.
Όπερ και εγένετο με το Υπουργείο Υγιεινής και Αντιλήψεως να αναλαμβάνει την κάλυψη των δαπανών για τις οποιαδήποτε μεταβολές, οικοδομικές μετατροπές και εγκαταστάσεις, καθώς και τα έξοδα νοσηλείας μέχρι 300 ασθενών, και τη μισθοδοσία όλου του προσωπικού εκτός του ιατρικού.
Η λειτουργία της Α΄ Χειρουργικής Κλινικής άρχισε τον Ιούνιο του 1934 με διευθυντή τον Καθηγητή Μ. Γερουλάνο. Τα δε χειρουργεία του Νοσοκομείου και η αποστείρωση, ήταν ευρύχωρα και θεωρούνταν τα πλέον σύγχρονα για την εποχή εκείνη αφού από την αρχή είχαν σχεδιαστεί γι’ αυτό το σκοπό.
1990 – Η Δυτική και Ανατολική Γερμανία υπογράφουν τη συνθήκη ενοποίησής τους. Η Γερμανική επανένωση (γερμ. Deutsche Wiedervereinigung) ήταν η διαδικασία, κατά την οποία το 1990 η Λαοκρατική Δμοκρατία της Γερμανίας (γερμ.: Deutsche Demokratische Republik / DDR) προσεχώρησε στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (γερμ.: Bundesrepublik Deutschland / BRD) σχηματίζοντας έτσι την ενωμένη Γερμανία μετά από 41 χρόνια.
Αποτέλεσε δε την κορύφωση μιας σειράς γεγονότων στο Ανατολικό Μπλοκ που σήμαναν την κατάρρευση του Υπαρκτού Σοσιαλισμού και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Το τέλος της διαδικασίας ενοποίησης αναφέρεται επισήμως ως γερμανική ενότητα (γερμ.: Deutsche Einheit) και γιορτάζεται έκτοτε στις 3 Οκτωβρίου (Ημέρα της Γερμανικής Ενότητας, γερμ.: Tag der deutschen Einheit). Με την γερμανική επανένωση, το Βερολίνο έγινε και πάλι πρωτεύουσα της Ενιαίας Γερμανίας.
1997 – Σε τραγικό δυστύχημα, μέσα στο Παρίσι, σκοτώνεται η πριγκίπισσα Νταϊάνα, μαζί με τον σύντροφό της Ντόντι αλ Φαγιέντ και τον οδηγό της μοιραίας Μερσεντές, ενώ τραυματίζεται ο σωματοφύλακάς της.
Στις 31 Αυγούστου του 1997 λίγο μετά τα μεσάνυχτα, το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε η πριγκίπισσα Νταϊάνα και ο σύντροφός της Ντόντι Αλ Φαγέντ, προσέκρουσε στην 13η τσιμεντένια κολόνα στήριξης της οροφής του τούνελ Ποντ ντ’ Αλμά στο Παρίσι.
Αποτέλεσμα της σφοδρής σύγκρουσης ήταν να βρει ακαριαίο θάνατο ο οδηγός του οχήματος Ανρί Πολ, αλλά και ο Ντόντι Αλ Φαγέντ.
Στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκε οι γιατροί προσπάθησαν να τη σώσουν αλλά οι προσπάθειες δεν είχαν αποτέλεσμα και η πριγκίπισσα έφυγε τελικά από τη ζωή στις 4 τα ξημερώματα.
Γεννήσεις
1870 Μαρία Μοντεσόρι. Ήταν Ιταλίδα παιδαγωγός, φιλόσοφος και γιατρός, γνωστή για τα γραπτά της στην επιστημονική παιδαγωγική και για την φιλοσοφία της εκπαίδευσης που φέρει το όνομά της, το μοντεσσοριανό παιδαγωγικό σύστημα, ή «μοντεσσοριανή μέθοδος», το οποίο αποτέλεσε πρωτοπορία για την εποχή του και εξακολουθεί να εφαρμόζεται ακόμα και σήμερα σε αρκετά σχολεία, τα επονομαζόμενα «μοντεσσοριανά σχολεία» ή «μοντεσσοριανές σχολές».
Σε νεαρή ηλικία, η Μοντεσσόρι κατέρριψε τις φυλετικές προσδοκίες όταν εγγράφηκε σε μια τεχνική σχολή μόνο για αγόρια για να γίνει μηχανικός.
Σύντομα άλλαξε γνώμη και ξεκίνησε σπουδές στην ιατρική σχολή στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, από όπου αποφοίτησε με τιμητικές διακρίσεις το 1896. Ήταν ανύπαντρη μητέρα. Η εκπαιδευτική της μέθοδος χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα σε πολλά δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε όλο τον κόσμο.
1949 – Ρίτσαρντ Γκιρ. Ένας από τους πιο αναγνωρίσιμους Αμερικανούς ηθοποιούς, έγινε γνωστός στα τέλη της δεκαετίας του ’70 και γρήγορα καθιερώθηκε ως σύμβολο του σεξ μέσα από τους ρόλους του σε ρομαντικές και δραματικές ταινίες. Γεννημένος το 1949 στη Φιλαδέλφεια, μεγάλωσε στις Συρακούσες της Νέας Υόρκης και αρχικά σπούδασε φυσική αγωγή, πριν εγκαταλείψει τις σπουδές του για να στραφεί στη μουσική και το θέατρο. Από τα πρώτα του βήματα σε μιούζικαλ, βρέθηκε σύντομα μπροστά στις κάμερες, με την αναγνώριση να έρχεται το 1977 δίπλα στην Νταϊάν Κίτον, στην ταινία Looking for Mr. Goodbar.
Η δεκαετία του ’80 τον ανέδειξε με εμβληματικές ερμηνείες: στο American Gigolo καθιέρωσε την εικόνα του γοητευτικού εραστή, ενώ στο An Officer and a Gentleman κέρδισε το κοινό παγκοσμίως. Το 1990 ήρθε η απόλυτη εκτόξευση με το Pretty Woman, δίπλα στην Τζούλια Ρόμπερτς, ενώ επανήλθαν οι συνεργασίες τους το 1999 στο Runaway Bride. Παράλληλα, δοκίμασε πιο απαιτητικούς ρόλους σε ταινίες όπως το Primal Fear και το Chicago – για το οποίο τιμήθηκε με Χρυσή Σφαίρα το 2003.
Στις επόμενες δεκαετίες, ο Γκιρ εναλλάσσει εμπορικές επιτυχίες με δραματικές ερμηνείες που του χάρισαν κριτική αποδοχή, όπως στο Arbitrage και στο Norman. Ωστόσο, παραμένει ο ηθοποιός που δεν έχει βρει ακόμα τον «μεγάλο ρόλο» που θα επισφραγίσει την καλλιτεχνική του καταξίωση.
Πέρα από την οθόνη, ο Γκιρ έχει ταυτιστεί με τον κοινωνικό ακτιβισμό. Βουδιστής και στενός φίλος του Δαλάι Λάμα, υπερασπίζεται το Θιβέτ και στηρίζει δράσεις για την αντιμετώπιση του AIDS. Στην προσωπική του ζωή, έχει παντρευτεί τρεις φορές – με την Σίντι Κρόφορντ, την ηθοποιό Κάρεϊ Λόουελ και την Ισπανίδα ακτιβίστρια Αλεχάντρα Σίλβα, με την οποία απέκτησε έναν γιο το 2019.
Παραμένοντας ένας από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς του Χόλιγουντ, ο Ρίτσαρντ Γκιρ ισορροπεί ανάμεσα στην κινηματογραφική του διαδρομή και τον ακτιβισμό, χτίζοντας μια πορεία που συνδυάζει λάμψη και κοινωνική συνείδηση.
Θάνατοι
1847 – Ιωάννης Κωλέττης. Ο Ιωάννης Κωλέττης, μια από τις πιο αμφιλεγόμενες φυσιογνωμίες της πρώιμης πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας, γεννήθηκε στο Συρράκο Ιωαννίνων στα τέλη του 18ου αιώνα. Γιος προεστού, σπούδασε ιατρική στην Ιταλία και επέστρεψε στα Γιάννενα, όπου υπηρέτησε ως γιατρός του Αλή Πασά, αποκτώντας ισχυρές γνωριμίες και μεγάλη περιουσία. Το 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και το 1821 αναμίχθηκε ενεργά στον Αγώνα, αρχικά στη Ρούμελη και στη συνέχεια στην κεντρική πολιτική σκηνή.
Σύντομα βρέθηκε σε θέσεις εξουσίας: υπουργός Εσωτερικών, προσωρινός υπουργός Πολέμου, μέλος του Εκτελεστικού. Η πολιτική του πορεία, ωστόσο, σημαδεύτηκε από ίντριγκες και συγκρούσεις. Ενεπλάκη σε σφοδρή διαμάχη με τον Κολοκοτρώνη, κατηγορήθηκε για την εξόντωση του Οδυσσέα Ανδρούτσου και για την εξορία της Μαντώς Μαυρογένους. Την ίδια στιγμή, διατηρούσε στενές επαφές με τη Γαλλία, προβάλλοντας τον εαυτό του ως εκφραστή του Γαλλικού Κόμματος.
Μετά τη δολοφονία Καποδίστρια, κινήθηκε με δεξιοτεχνία στους πολιτικούς συσχετισμούς και στα χρόνια της απόλυτης μοναρχίας υπήρξε από τους ισχυρούς παράγοντες των κυβερνήσεων. Υπήρξε πρέσβης στο Παρίσι για οκτώ χρόνια, ερχόμενος σε επαφή με τις ευρωπαϊκές ιδέες, ενώ με την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 επέστρεψε δυναμικά. Ως πρωθυπουργός (1844-1847) έμεινε στην ιστορία κυρίως για τη διατύπωση της «Μεγάλης Ιδέας», που καθόρισε την εξωτερική πολιτική της χώρας για σχεδόν έναν αιώνα.
Παρά την κυβερνητική σταθερότητα που εξασφάλισε, το όνομά του συνδέθηκε με νοθεία, διαφθορά και πελατειακές σχέσεις. Ο Κωλέττης πέθανε το 1847 στην Αθήνα, αφήνοντας πίσω του μια βαριά πολιτική κληρονομιά: από τη μια οραματιστής της εθνικής ολοκλήρωσης, από την άλλη ένας από τους πιο αδίστακτους και διχαστικούς πολιτικούς του νεοσύστατου ελληνικού κράτους.
1969 – Ρόκι Μαρτσιάνο. Το κανονικό όνομα ήταν Rocco Francis Marchegiano, γεννήθηκε στην πολιτεία της Μασαχουσέτης και ήταν ο πρωταθλητής Βαρέων Βαρών στην πυγμαχία από το 9/23/1952 μέχρι το 11/30/1956. Ο Μαρτσιάνο, με τα 43 νοκ άουτ στην καριέρα του (αξίας περίπου 87,76%), ήταν ο μόνος πρωταθλητής των βαρέων βαρών στην ιστορία της πυγμαχίας που αποσύρθηκε έχοντας νικήσει σε κάθε αγώνα στην επαγγελματική του καριέρα. Για αυτό και αποκαλούνταν συχνά ως “Ο Βράχος απο το Μπρόκτον” κατα την διάρκεια της καριέρας του.
Μετά από αρκετά χρόνια στη πυγμαχία, ο Ρόκι πάλεψε με διάφορους καλούς και γνωστούς της εποχής πυγμάχους όπως ο Τζόε Γουόλκοτ (Joe Walcott) κ.ά. Το 1969, περίπου στα 45ά γενέθλιά του, επιβαίνοντας στο ιδιωτικό του μονοκινητήριο αεροπλάνο πήγαινε προς το Ντε Μόιν της Αϊόβα. Ήταν βράδυ και ο καιρός δεν ήταν πάρα πολύ καλός. Ο πιλότος λεγόταν Γκλεν Μπελτζ, ο οποίος είχε σύνολο 231 ωρών πτήσης, μόνο 35 από αυτές νυκτερινές και δεν είχε την απαιτούμενη εμπειρία για να πετάξει σε τέτοιες συνθήκες.
Ο Μπελτζ προσπάθησε να κάνει προσγείωση σε ένα μικρό αεροδρόμιο έξω από το Νιούτον της Αϊόβα, αλλά χτύπησε σε ένα δέντρο 2 μίλια μακριά από τον αεροδιάδρομο. Επιπλέον, το αεροπλάνο δεν είχε πολλά καύσιμα. Ο Ρόκι, ο Μπελτζ και ο εικοσιδυάχρονος Φράνκι Φάρελ, γιος του Ιταλού Λούις Φράττο, πέθαναν στη σύγκρουση. Εχει ταφεί στο κοιμητήριο του Φόρτ Λαουντερντέιλ στην πολιτεία της Φλόριντας μαζί με την γυναίκα του που πέθανε πέντε χρόνια αργότερα, στην ηλικία των 46.
