...
Ο γέγονε… Γέγονε |
Γεγονότα
1703 – Πεθαίνει στις φυλακές της Βαστίλης ο άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα, η ζωή του οποίου υμνήθηκε από τον Βολτέρο και τον Αλέξανδρο Δουμά (πατέρα). Διάσημος πολιτικός κρατούμενος της ιστορίας και των θρύλων της Γαλλίας, που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για συγγραφείς, όπως ο Βολτέρος και ο Αλέξανδρος Δουμάς. Δεν γνωρίζουμε το όνομα του, αλλά ιστορικές πηγές αναφέρουν ότι το πρόσωπό του ήταν μονίμως καλυμμένο με μία μάσκα από μαύρο βελούδο, την οποία ο θρύλος τη μετέτρεψε σε σιδερένια. Έτσι, ο άνθρωπος αυτός έμεινε στην ιστορία ως ο «άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείον», όπως αρχικά μεταφράστηκε στα ελληνικά το γαλλικό «L’ homme au masque de fer».
Ο άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείον φυλακίστηκε για τις πολιτικές του ιδέες πριν από το 1681 στις φυλακές του Πινιερόλ (σημερινό Πινερόλο της βορειοδυτικής Ιταλίας). Στις 18 Σεπτεμβρίου του 1698 μεταφέρθηκε στις φυλακές της Βαστίλης στο Παρίσι, όπου και πέθανε στις 19 Νοεμβρίου του 1703, επί βασιλείας του Λουδοβίκου του 14ου. Τάφηκε την επόμενη ημέρα στο νεκροταφείο του Αγίου Παύλου και καταγράφηκε στα αρχεία της ενορίας αυτής ως «Μαρσιολί (Marchioly), ετών 45». Η άγνωστη ταυτότητά του προκάλεσε μία σειρά από υποθέσεις. Το 1711 ταυτίστηκε με τον άγγλο ευγενή Ρίτσαρντ Κρόμγουελ, γιο του Όλιβερ Κρόμγουελ, το 1745 με τον κόμη Λουδοβίκο του Βερμαντουά, εξώγαμο τέκνο του Λουδοβίκου του 14ου και της μετρέσας του Λουίζ ντε λα Βαλιέρ και το 1883 με τον Μολιέρο, που δήθεν φυλακίστηκε εξαιτίας του «Ταρτούφου».
Το 1771 ο Βολτέρος υποστήριξε ότι ο άνθρωπος με το σιδηρούν προσωπείον ήταν ο εξόριστος δίδυμος αδελφός του Λουδοβίκου του 14ου. Την εκδοχή αυτή υιοθέτησε ο Αλέξανδρος Δουμάς πατήρ στο μυθιστόρημά του «Ο Υποκόμης της Βραζελόνης: Δέκα χρόνια μετά», τελευταίο μέρος της επικής τριλογίας του «Οι Τρεις Σωματοφύλακες», που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες το 1844. Η ιστορία του ανθρώπου με το σιδηρούν προσωπείον κέντρισε από πολύ νωρίς και το ενδιαφέρον των ανθρώπων του κινηματογράφου. Το 1909 παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη και πιο πρόσφατα σε μια πανάκριβη χολιγουντιανή παραγωγή, με πρωταγωνιστές τους Λεονάρντο ντι Κάπριο, Ζεράρ Ντεπαρντιέ και Τζέρεμι Άιρονς («Ο άνθρωπος με τη σιδερένια μάσκα», 1998).
1924 – Αποτυγχάνει στρατιωτικό κίνημα των Λούφα και Ντερτιλή κατά της κυβέρνησης του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου. Αποτυχημένο στασιαστικό κίνημα βενιζελικών αξιωματικών με συντεχνιακά κίνητρα, που εξουδετερώθηκε εν τη γενέσει του το βράδυ της 19ης Νοεμβρίου 1924. Επικεφαλής του ήταν ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Λούφας και άμεσος βοηθός του ο αντισυνταγματάρχης Βασίλειος Ντερτιλής, πατέρας του μετέπειτα πραξικοπηματία Νικολάου Ντερτιλή.
Δυο χρόνια μετά τη Μικρασιαστική Καταστροφή, σε μία εποχή που ο στρατός είχε καθοριστικό λόγο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας, η κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Ένα μήνα μετά την άνοδό της στην εξουσία αντιμετώπισε τον πρώτο της μεγάλο κλυδωνισμό.
Tο βράδυ της 19ης Νοεμβρίου ο υποστράτηγος Χαράλαμπος Λούφας και ο αντισυνταγματάρχης Βασίλειος Ντερτιλής οργάνωσαν κίνημα, με τη βοήθεια αξιωματικών των νεοσύστατων «Δημοκρατικών Ταγμάτων», στρατιωτικού σώματος επιφορτισμένου με την προστασία της Δημοκρατίας. Σκόπευαν να καταλάβουν κυβερνητικά κτίρια και την ίδια τη Βουλή, με στόχο να εμποδίσουν την επαναφορά των απότακτων αξιωματικών (αντιβενιζελικών) στο στράτευμα ή να εξασφαλίσουν προαγωγή, όπως τους κατηγορούσαν οι αντίπαλοί τους. Ο Λούφας σε κατοπινή του συνέντευξη υποστήριξε ότι το μοναδικό του κίνητρο ήταν η βελτίωση της ποιότητας της δημοκρατίας με τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια εκλογών.
Η συνωμοσία έγινε αντιληπτή από τον διοικητή του Α’ Σώματος Στρατού, αντιστράτηγο Παπαθανασίου και οι κινηματίες εξουδετερώθηκαν προτού προλάβουν να εκδηλωθούν. Διατάχθηκε η σύλληψη των Λούφα και Ντερτιλή και 12 ακόμη λοχαγών και υπολοχαγών.
Στις 20 Νοεμβρίου, ο Μιχαλακόπουλος, μιλώντας στη Βουλή, εμφανίσθηκε καθησυχαστικός, μειώνοντας τη σημασία του επεισοδίου και παρακάλεσε τους βουλευτές να αποφεύγουν να ενισχύουν τις φήμες περί στρατιωτικών ανωμαλιών, οι οποίες θα ήταν δυνατόν να αποθαρρύνουν τους ξένους επενδυτές και να δυσχεράνουν τη σύναψη δανείου για την αποκατάσταση των προσφύγων.
Οι πραξικοπηματίες οδηγήθηκαν στο στρατοδικείο με την κατηγορία της στάσης. Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1924 εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου, με την οποία ο μεν Λούφας καταδικάστηκε σε φυλάκιση 30 μηνών, οι δε λοιποί κατηγορούμενοι σε φυλάκιση 15 μηνών. Η απόφαση αυτή δεν εμπόδισε τους Λούφα και Ντερτιλή να συμμετάσχουν λίγους μήνες αργότερα στο επιτυχημένο πραξικόπημα του στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου (26 Ιουνίου 1925), που ανέτρεψε την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου.
1999 – Η Κίνα εκτοξεύει το πρώτο διαστημόπλοιό της, το «Σενζού 1», εγκαινιάζοντας το πρόγραμμα Σέντζοου (神舟), που αποτελεί τη βάση του κινεζικού επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος. Το όνομα μεταφράζεται ως «Θεϊκό Σκάφος» και παραπέμπει ταυτόχρονα σε αρχαία ονομασία της χώρας. Αν και τα διαστημόπλοια βασίζονται στο σοβιετικό Σογιούζ, είναι μεγαλύτερα και σχεδιασμένα για να καλύψουν μελλοντικά πληρώματα έως και τεσσάρων ατόμων. Η πρώτη εκτόξευση έγινε στις 20 Νοεμβρίου 1999, ακολουθώντας δεκαετίες καθυστερήσεων: το κινεζικό επανδρωμένο πρόγραμμα είχε ξεκινήσει ήδη από το 1968, αλλά έλλειψη πόρων και πολιτικής βούλησης ανέβαλε κάθε προσπάθεια.
Η προετοιμασία της Σενζού 1 ήταν σύνθετη. Το σκάφος ταξίδεψε με τρένο από το Πεκίνο στο Jiuquan Satellite Launch Centre τον Ιούλιο του 1999, ενώ ο πύραυλος CZ-2F έφτασε τον Αύγουστο. Οι δοκιμές κορυφώθηκαν τον Οκτώβριο, όμως η ανακάλυψη βλάβης στο σύστημα καθοδήγησης οδήγησε σε δύσκολη απόφαση: απαιτήθηκε η αφαίρεση της τοποθετημένης θερμικής ασπίδας, με κίνδυνο μεγαλύτερων ζημιών. Μετά τις επισκευές, η εκτόξευση αναβλήθηκε για τις 18 Νοεμβρίου, πριν καθυστερήσει ακόμη 48 ώρες λόγω πτώσης μετεωριτικού υλικού.
Η αποστολή ξεκίνησε τελικά στις 06:30 CST της 20ής Νοεμβρίου 1999, με το διαστημόπλοιο να διαθέτει μόνο οκτώ από τα δεκατρία συστήματά του. Παρά μια σύντομη απώλεια ταχύτητας και μια επικίνδυνη αστοχία επικοινωνίας στην 13η περιστροφή—διορθωμένη την τελευταία στιγμή από το σκάφος ιχνηλάτη Yuanwang 3—η πτήση ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Η Σενζού 1 πραγματοποίησε 14 τροχιές και προσγειώθηκε στις 03:41 CST της 21ης Νοεμβρίου, ανοίγοντας τον δρόμο για τις επόμενες αποστολές του κινεζικού διαστημικού προγράμματος.
1999 – Ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, επισκέπτεται για 24 ώρες την Αθήνα εν μέσω επεισοδίων. Ανάμεσα στους διαδηλωτές και ο μετέπειτα πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Στο επίσημο γεύμα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωστής Στεφανόπουλος, με μνημειώδη λόγο του, του υπενθυμίζει τις ευθύνες της Τουρκίας με την εισβολή και την κατοχή στην Κύπρο και τα προβλήματα που δημιουργεί στο Αιγαίο.
Μετά τη συμμετοχή του στις εργασίες της διάσκεψης κορυφής του ΟΑΣΕ στην Κωνσταντινούπολη της Τουρκίας, ο Μπιλ Κλίντον πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, καθώς κόμματα και πολιτικές κινήσεις διαδήλωναν στην Αθήνα και σε πολλές πόλεις την αντίθεσή τους στην παρουσία του Αμερικανού Προέδρου. Τον Μπιλ Κλίντον συνόδευε η σύζυγός του Χίλαρι, ενώ μαζί στο ταξίδι τους είχαν και την κόρη τους, Τσέλσι. Ο ερχομός του αμερικανού προέδρου είχε προκαλέσει μεγάλες αντιδράσεις και το Σύνταγμα είχε μάλιστα στηθεί και Λαϊκό Δικαστήριο ενώ τα επεισόδια και οι διαμαρτυρίες ήταν καθημερινό φαινόμενο πριν την άφιξή του. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων η Αστυνομία πραγματοποίησε πολλές συλλήψεις.
Ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε συνομιλίες με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο, στις οποίες τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό ήταν κύρια θέματα συζητήσεων, με την ελληνική πλευρά να επισημαίνει την αδιαλλαξία της Τουρκίας, να ζητεί τον σεβασμό των κανόνων του διεθνούς δικαίου και να υπογραμμίζει ότι οι διεκδικήσεις της Τουρκίας επί νήσων και νησίδων του Αιγαίου δεν θα έπρεπε ούτε ως σκέψεις να διατυπωθούν, καθώς το μόνο υπαρκτό πρόβλημα είναι ο προσδιορισμός των ορίων της υφαλοκρηπίδας.
Ο Μπιλ Κλίντον αναφέρθηκε στην ιστορία φιλίας ανάμεσα στους δύο λαούς και στους ομογενείς. Για τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό περιορίστηκε να σημειώσει ότι κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία, σε κάθε δημόσια ευκαιρία, προέτρεπε την ηγεσία και τον λαό να αναζητήσουν τη συμφιλίωση με την Ελλάδα, ενώ για το Κυπριακό δεσμεύτηκε να καταβάλει τις καλύτερες δυνατές προσπάθειες.
Γεννήσεις
1951 – Παναγιώτης Λαφαζάνης. Γεννήθηκε το 1951 στην Ελευσίνα και πέτυχε να εισαχθεί στο τμήμα μαθηματικών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών δίχως να λάβει πτυχίο.
Ήταν ηγετικό στέλεχος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας και αργότερα μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος. Στο ΚΚΕ παρέμεινε μέχρι το 1991, ενώ το 1992 εντάχθηκε στον Συνασπισμό ως μέλος της πολιτικής του γραμματείας. Πρώτη φορά εξελέγη βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου στις εκλογές του 2000, στη Β΄ περιφέρεια του Πειραιά. Την κοινοβουλευτική περίοδο 2012-2014 ήταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά τις βουλευτικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ορίστηκε από τον Αλέξη Τσίπρα ως Υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Στις 17 Ιουλίου 2015 αντικαταστάθηκε από τον Πάνο Σκουρλέτη. Στις 21 Αυγούστου 2015 ήταν ένας από τους 25 βουλευτές του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς που αποχώρησαν από αυτόν και συνέστησαν νέα κοινοβουλευτική ομάδα με την ονομασία «Λαϊκή Ενότητα», της οποίας ορίστηκε επικεφαλής.
Πιστεύει ότι η Ελλάδα πρέπει να αντισταθεί στην εφαρμογή των μνημονίων και των μέτρων λιτότητας και να έρθει ακόμα και σε ρήξη με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Σύμφωνα με τις δημόσιες θέσεις του, είναι θετικός στην επιστροφή της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα.
Στις 2 Ιουνίου 2019 παραιτήθηκε από την ηγεσία της Λαϊκής Ενότητας. Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 τοποθετήθηκε στην τελευταία τιμητική θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας του κόμματος.
1961 – Μεγκ Ράιαν (Margaret Mary Emily Anne Hyra, 19 Νοεμβρίου 1961) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός.
Ξεκίνησε την καριέρα της το 1981 με μικρούς ρόλους, πριν γίνει μέλος της σαπουνόπερας As the World Turns το 1982. Στη συνέχεια άρχιζε να εμφανίζεται σε β’ ρόλους, σε αρκετές ανεξάρτητες παραγωγές όπως Αμερικάνικο Όνειρο (Promised Land, 1987).
Το όνομά της ήρθε στο προσκήνιο το 1989 με την ταινία Όταν ο Χάρι Γνώρισε την Σάλι… (When Harry Met Sally…), για την οποία έλαβε την πρώτης της υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα.
Στη δεκατία του ’90, η Ράιαν πρωταγωνίστησε σε μια σειρά επιτυχημένων ταινιών, όπως Άγρυπνος στο Σιάτλ (Sleepless in Seattle, 1993), French Kiss (1995), Άσπονδοι Εραστές (Addicted to Love, 1997), Η Πόλη των Αγγέλων (City of Angels, 1998) και Έχετε Μήνυμα στον Υπολογιστή σας (You’ve Got Mail, 1998). Οι συνολικές εισπράξεις των ταινιών της ξεπερνούν το 1,1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Θάνατοι
1828 – Φραντς Σούμπερτ. Γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Βιέννης στις 31 Ιανουαρίου του 1797. Ο πατέρας του, ο οποίος ήταν δάσκαλος μουσικής σε σχολείο, του προσέφερε τις πρώτες γνώσεις μουσικής. Στα 11, επειδή ήταν καλλίφωνος, εισήχθη στην Παιδική Χορωδία του Βασιλικού Παρεκκλησίου κατόπιν διαγωνισμού. Εκεί παρέμεινε μέχρι τα 13, και έμαθε επίσης βιολί και πιάνο. Κατόπιν άρχισε να μελετά σύνθεση με δάσκαλο τον Αντόνιο Σαλιέρι και παράλληλα σπούδασε παιδαγωγός στην Ανωτέρα Σχολή.
Από το 1814 έως το 1818 εργαζόταν ως δάσκαλος στο ίδιο σχολείο όπου δούλευε και ο πατέρας του. Το επάγγελμα αυτό βέβαια δεν τον ενδιέφερε καθόλου, ενώ αντίθετα είχε πάρει την απόφαση να ασχοληθεί με τη σύνθεση. Τα χρόνια αυτά ήταν τα πιο παραγωγικά του: συνέθεσε τότε πέντε συμφωνίες, τέσσερις λειτουργίες και όπερες και πολλά Λήντερ.
Από το 1818, όταν εγκατέλειψε το διδασκαλικό επάγγελμα, αφοσιώθηκε στη μουσική και ζούσε κυρίως με τη βοήθεια φίλων, που ζούσαν και αυτοί με μποέμ τρόπο, χωρίς ουσιαστικά άλλη πηγή εσόδων, εκτός από κάποια ιδιωτικά μαθήματα. Ο κόμης Εστερχάζι τον προσέλαβε εκείνη τη χρονιά για να διδάξει μουσική στις κόρες του. Από τότε ζούσε μόνιμα στη Βιέννη και από το 1820, όταν τα έργα του εκτελέστηκαν για πρώτη φορά δημόσια, είχε τις πρώτες επιτυχίες. Ιδιαίτερα δημοφιλείς ήταν οι μουσικές βραδιές, γνωστές ως “σουμπερτιάδες”, στις οποίες συνόδευε στο πιάνο τον βαρύτονο Μίκαελ Φογκλ, κύριο ερμηνευτή των λήντερ του.
Οι συνθήκες ζωής του δυσκόλεψαν το 1823, όταν εκδήλωσε κάποιο αφροδίσιο νόσημα. Συγκεκριμένα διαπιστώθηκε ότι πάσχει από σύφιλη, ανίατη και θανατηφόρα ασθένεια εκείνη την εποχή. Αυτό το γεγονός του δημιούργησε κατάθλιψη και τον επηρέασε σημαντικά.
Πιθανολογείται ότι ακριβώς, αυτή η άσχημη ψυχολογική του κατάσταση τον εμπόδισε να ολοκληρώσει την 8η συμφωνία του, που έμεινε για πάντα γνωστή με το όνομα Ημιτελής.
Παράλληλα, για οικονομικούς λόγους αναγκάστηκε να ξαναεργαστεί ως δάσκαλος. Τα χρόνια περνούσαν με εναλλαγές ανάμεσα στην επιτυχία και τις δυσκολίες ως το 1828, όταν η ήδη κλονισμένη υγεία του επιδεινώθηκε από τυφοειδή πυρετό, που τον οδήγησε τελικά στο θάνατο, στις 19 Νοεμβρίου και σε ηλικία 31 ετών. Τα τελευταία του λόγια ήταν: ”ιδού, ιδού το τέλος μου”.
Οι εκδοχές για τη φύση της νόσου που τελικά τον οδήγησε στο θάνατο διχάζονται. Οι περισσότεροι βιογράφοι αναφέρονται στον τυφοειδή πυρετό ή στον “κοιλιακό τύφο” (typhus abdominalis), συνήθη έκφραση της εποχής για τον τυφοειδή πυρετό σε αντιδιαστολή τον συχνό τότε στην Κεντρική Ευρώπη, εξανθηματικό τύφο. Την εκδοχή του τυφοειδούς πυρετού, που βασίζεται στην διάγνωση και την περιγραφή που έκανε ο θεράπων ιατρός του Rinna von Sarenbach, υιοθετούν οι Fenelon, Schonberg, Osborne και Kennedy. Αντίθετα με όλους αυτούς, ο Sams τείνει υπέρ της εκδοχής της συφιλίδος .Στο μνημείο του Σούμπερτ, γράφει ο ποιητής Franz Grillparzer “Die Tonkunst begrub hier einen reichen Besitz,aber noch viel schonere Hoffnungen” (Η Τέχνη της Μουσικής ενταφίασε εδώ ένα πλούσιο απόκτημα, αλλά ακόμη ωραιότερες προσδοκίες.
1958 – Κυριάκος Μάτσης. Ήταν αγωνιστής, μέλος της ΕΟΚΑ κατά την περίοδο της Αγγλικής αποικιοκρατίας (με το ψευδώνυμο “Μιλτιάδης”) και στοχαστής. Γεννήθηκε στο χωριό Παλαιχώρι, της επαρχίας Λευκωσίας στις 23 Ιανουαρίου του 1926 και ήταν το ένα από τα τρία τέκνα της οικογένειας του Χρηστοφή και της Κυριακού Μάτση.
Ο αδελφός του, Γιαννάκης Μάτσης, ήταν Τομεάρχης Λευκωσίας και μετέπειτα πολιτικός. Ο Κυριακός το 1946 εισήχθη στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης όπου σπούδασε γεωπονία (απόφοιτος 1952). Κατά την διάρκεια της διαμονής του στην Θεσσαλονίκη γνωρίστηκε με το Γρηγόρη Αυξεντίου που υπηρετούσε στον ελληνικό στρατό σαν έφεδρος αξιωματικός.
Ο Μάτσης συνδέθηκε μαζί του και οργάνωνε διαλέξεις εθνικής διαφωτίσεως, ενώ όταν γύρισε στην Κύπρο εργαζόταν ως γεωπόνος στην Αμμόχωστο. Εντάχθηκε από πολύ νωρίς στην Παναγροτική Ένωση Κύπρου για τα δίκαια του αγρότη. Διετέλεσε τομεάρχης της ΕΟΚΑ στην επαρχία Αμμοχώστου από το 1955 και τομεάρχης Κερύνειας έως τον θάνατο του.
Συνελήφθη στις 9 Ιανουαρίου 1956, μετά από προδοσία και κατά την διάρκεια των βασανιστηρίων τον επισκέφθηκε ο ίδιος ο Κυβερνήτης Χάρντιγκ και του πρόσφερε το υπερβολικά μεγάλο για την εποχή ποσό των 500.000 λιρών αν αποκάλυπτε πού κρυβόταν ο Διγενής. Εκεί απάντησε το γνωστό “Ου περί χρημάτων τoν αγώνα ποιούμεθα…αλλά περί αρετής” Στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 δραπέτευσε και επικηρύχτηκε με το ποσό των 5.000 λιρών.
Στις 19 Νοεμβρίου 1958 περικυκλώθηκε το κρησφύγετό του στο Δίκωμο Πενταδάκτυλου, όπου βρισκόταν μαζί με δύο συναγωνιστές του και αρνήθηκε να παραδοθεί. Έτσι, ανατινάχθηκε από τις Βρετανικές δυνάμεις με αποτέλεσμα να βρει το θάνατο. Θάφτηκε στα “φυλακισμένα μνήματα” που τότε ήταν φυλακή, χωρίς να επιτραπεί στους συγγενείς του να παραλάβουν τη σορό του
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
