Για άλλη μια χρονιά οι Φυτείες
υπηρέτησαν την παράδοση στην 19η Γιορτή Τσιγαρίδας
Εδώ και 19 ολόκληρα χρόνια ο Πολιτιστικός και Μορφωτικός Σύλλογος Φυτειών «Ακαρνανικό Φως» σε συνεργασία με το δήμο Ξηρομέρου, άναψε τις φωτιές κάτω από τα καζάνια και για άλλη μια χρονιά οι Φυτείες υπηρέτησαν την παράδοση στην 19η Γιορτή Τσιγαρίδας.
Η παρασκευή χοιρινής τσιγαρίδας, «καλαμαράκια του βουνού» τα αποκαλούν αρκετοί χαριτολογώντας, είναι ένα χαρακτηριστικό έθιμο του Δωδεκαημέρου των Χριστουγέννων που διατηρείται ακόμα σε αρκετές περιοχές της χώρας, όπως στο Ξηρόμερο της Αιτωλοακαρνανίας, στην Ευρυτανία, στην Αργιθέα τωνΑγράφων, στη Καρδίτσα, των Τρικάλων, στην Καλαμπάκα, στα Γρεβενά στη Φλώρινα, στην Παραμυθιά Θεσπρωτίας και σε αρκετές περιοχές της Πελοποννήσου. Οι τσιγαρίδες παλιότερα προέρχονταν από το οικόσιτο χοιρινό της κάθε οικογένειας.
Η συνταγή: Σε μια κατσαρόλα, (παλαιότερα χάλκινη επικασσιτερωμένη – γανωμένη) βάζουμε μέχρι την μέση, χοιρινό λαιμό με λίπος ή χοιρινή πανσέτα χωρίς κόκαλο κομμένα σε κύβους, όπως τα λουκούμια. Προσθέτουμε κρύο νερό, χωρίς να σκεπάσει το κρέας. Προσθέτουμε λίγη ρίγανη ή ξερό βασιλικό, όσο αλάτι επιθυμούμε και ένα κρεμμύδι κομμένο στα τέσσερα. Ξεκινάμε με δυνατή φλόγα ( ηλεκτρικό μάτι, υγραέριο ή ξύλα ). Όταν εξατμιστεί το νερό και αρχίζει να λιώνει το λίπος χαμηλώνουμε την φλόγα. Όλη την διάρκεια της παρασκευής ανακατεύουμε το κρέας, με ξύλινη κουτάλα για να μην κολλήσει στον πάτο του σκεύους. Όταν αρχίζουν να ροδίζουν οι ” τσιγαρίδες ” και ξεροψηθούν, είναι έτοιμες. Τις βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και προσθέτουμε λεμόνι.
Το υγρό που μένει στο σκεύος είναι λίπος ( λίγδα το έλεγαν οι παλαιοί ) και το χρησιμοποιούσαν στο μαγείρεμα ή για φωτιστικό καύσιμο.
AgrinioStories
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις
που αφορούν τον ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
κάνοντας clik πάνω στη διαφήμιση που ακολουθεί
