...
Aγρινιώτικο καλαντάρι
25 Νοεμβρίου
1950: Παράσταση λεωφορειούχων
1979: έκθεση της ΠαΠοΚ για τα πετροχημικά στην Αθήνα
25 Νοεμβρίου 1950
Αντιπροσωπεία του Συνδέσμου Υπεραστικών Λεωφορειούχων Αγρινίου και του Κοινού Ταμείου Εισπράξεων Λεωφορείων Αγρινίου, Θέρμου, Ναυπάκτου, Μακρυνείας, Μεσολογγίου και Πατρών η οποία αποτελούνταν από τους: Δημήτρη Γιαννακά, Γεώργιο Σαλάππα, Γεώργιο Γαλανόπουλο, Ευάγγελο Βίτσα, Αντώνη Ζησιμόπουλο, Κωνσταντίνο Μερίτση, Αλέξανδρο Βιάρο, Χρήστο Παπαδημητρίου, Αδ. Πανταζή, Χρ. Ψαρρά, Γεώργιο Νικολάου, Αθανάσιο Τζαφά, Ανδρέα Μαρκαντωνάτο και Ηλία Κότσαλο, ανέβηκε στην Αθήνα συνοδευόμενη από τους βουλευτές Γ. Σερπάνο, Κλ. Τσιτσάρα και πολιτευτές του νομού, όπου επισκέφθηκε τον υπουργό μεταφορών Έξαρχο, ζητώντας να επεκταθούν ως την Αθήνα οι υπεραστικές γραμμές του Αγρινίου. Ο Υπουργός αναγνώρισε το δίκαιο του αιτήματος και υποσχέθηκε να ικανοποιήσει τους αυτοκινητιστές. (ΕΜΠΡΟΣ, Φύλ. 26.11. 1950, Σελ. 6)
25 Νοεμβρίου 1979: έκθεση της ΠαΠοΚ για τα πετροχημικά στην Αθήνα
Η ΠαΠοΚ, έχοντας ήδη δωδεκαετή δραστηριότητα και περισσότερους από 400 καλλιτέχνες και λογοτέχνες στις τάξεις της, περνούσε τότε σε μια νέα φάση δράσης. Επιδίωκε να συνδέσει την πολιτιστική δημιουργία με την προστασία της φύσης και της παράδοσης. Οι μέχρι τότε πρωτοβουλίες της –οι πανελλαδικές συναντήσεις πολιτιστικών φορέων, οι εκστρατείες ενάντια στην εξαγωγή αρχαιοτήτων, η έκδοση του περιοδικού Τέχνη και Πολιτική, η ίδρυση χώρων τέχνης και πολιτισμού– συγκροτούσαν ένα σταθερό και δυναμικό υπόβαθρο για την τότε παρέμβασή της στο Μεσολόγγι.
Η πόλη βρισκόταν εκείνη την περίοδο μπροστά σε μια πραγματική απειλή. Η λιμνοθάλασσα, που επί αιώνες τροφοδοτούσε την τοπική οικονομία και διαμόρφωνε το τοπίο και τη ζωή των κατοίκων, αποδυναμωνόταν από έργα που είχαν σχεδιαστεί με γνώμονα μονοπωλιακά συμφέροντα και με κύριο εκφραστή την ΕΛΕΜΒΕ. Η σχεδιαζόμενη κατασκευή πετροχημικού εργοστασίου στο Κρυονέρι και οι παλαιότερες απόπειρες αποξήρανσης –με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την ESSO PAPPAS της δικτατορίας, η οποία είχε αποξηράνει 5.000 στρέμματα λιμνοθάλασσας– έδειχναν ότι η περιοχή αντιμετωπιζόταν ως πεδίο εκμετάλλευσης και όχι ως ιστορικό μνημείο και οικοσύστημα. Στην έρευνα που είχαν πραγματοποιήσει τα στελέχη της ΠΠΚ, είχαν διαπιστωθεί εκτεταμένες αλλοιώσεις: αλλαγές στη μορφή ιστορικών χώρων, ανέγερση τουριστικών συγκροτημάτων που εμπόδιζαν τη θέα στη λιμνοθάλασσα, επιχωματώσεις με λάσπη σε μεγάλες εκτάσεις, καθώς και νέες πιέσεις για περαιτέρω αποξηράνσεις. Όλα αυτά συνέθεταν μια εικόνα που προοιωνιζόταν την ολοκληρωτική καταστροφή ενός μοναδικού τοπίου.
Η ΠΠΚ είχε παρουσιάσει τα ευρήματα αυτά στο αθηναϊκό κοινό μέσα από μια έκθεση που εγκαινιάστηκε στις 23 Νοεμβρίου και συνοδευόταν από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, ομιλίες ειδικών και προβολή ντοκιμαντέρ. Παράλληλα, η Κίνηση σχεδίαζε μια μεγάλη σύσκεψη με προσωπικότητες από τον πνευματικό και επιστημονικό χώρο, με σκοπό να τεθούν οι βάσεις ενός πανελλαδικού μετώπου για την προστασία του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος. Η προσπάθεια αυτή, όπως δήλωναν τότε τα μέλη της ΠΠΚ, θα ήταν μακρόχρονη και επίμονη, καθώς η χρόνια ελληνική καθυστέρηση σε ζητήματα περιβαλλοντικής πολιτικής αποτελούσε ήδη άμεση απειλή για τη φύση, την ιστορία και την πολιτιστική κληρονομιά της χώρας. (Ριζοσπάστης 25.11.1979)
————————————————————————————————————————————————————–
Υποσημείωση: Οι χρονολογίες που καταγράφονται πριν την 16η Φεβρουαρίου 1923 είναι σύμφωνες με την χρονολόγηση των πηγών. Για την αντιστοίχιση με τη σημερινή χρονολόγηση πρέπει στην αντίστοιχη χρονολογία να προστεθούν 13 μέρες
Φωτογραφία:
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
