Aγρινιώτικο καλαντάρι
19 Αυγούστου
1946: Εμφύλια δολοφονία στο Δικίμι
1962: «Πρωτοφανὴς τραγωδία»
19 Αυγούστου 1946
«Συνεχίζεται η αλληλοεξόντωσής εις ολόκληρον την ύπαιθρον – 12 νεκροί ο χθεσινός απολογισμός» είναι ο τίτλος του δίστηλου του Ριζοσπάστη της 20ης Αυγούστου 1946, στο οποίο δημοσιεύονται μία σειρά τηλεγραφημάτων προς το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Ένα από από αυτά αναφέρει ότι, στο Δοκίμι, στη θέση Αμνός, ο δεξιός Κώστας Χαντζάρας σκότωσε με ρόπαλο τον αριστερό Κώστα Καμάρα.
19 Αυγούστου 1962
Πρωτοφανὴς τραγωδία ἐξετυλίχθη τὴν Κυριακὴν εἰς τὰς ὄχθας τῆς λίμνης Λυσιμαχίας, ὅπου ὑπὸ τὰ βλέμματα πολλῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς ἐπνίγησαν δύο γυναῖκες, μητέρα καὶ κόρη, χωρὶς οὐδεὶς νὰ παρέμβῃ, διότι εἰς τὸ σημεῖον ἐκεῖνο ὁ πυθμὴν τῆς λίμνης καλύπτεται ὑπὸ στρώματος ἰλύος καὶ οὐδὲν πλωτὸν μέσον ὑπῆρχε διὰ τὴν διάσωσίν των.
Αἱ λεπτομέρειαι τῆς τραγωδίας ἔχουν ὡς ἕξης:
Ἡ Ἀγγελικὴ Ἀσημάκη, ἐτῶν 63, καὶ ἡ θυγάτηρ της Χριστίνα, ἐτῶν 20, κάτοικοι Ζευγαρακίου Μακρυνείας, ἔπλυνον εἰς τὴν ὄχθη τῆς λίμνης, ὅταν εἰς μίαν στιγμὴν τὸ ῥεῦμα παρέσυρεν ὡρισμένα εἴδη ρουχισμοῦ, τὰ ὁποῖα προσεπάθησε νὰ ἀνασύρῃ ἡ Χριστίνα. Εἰς τὴν προσπάθειάν της, ὅμως, ἤρχισε νὰ βυθίζεται ὀλίγον εἰς τὸ παχὺ στρῶμα τῆς ἰλύος. Ἡ μητέρα της ἔσπευσεν εἰς βοήθειαν, ἀλλ’ εἶχε τὴν ἰδίαν τύχην.
Εἰς τὰς κραυγὰς τῶν δύο γυναικῶν προσέτρεξαν κάτοικοι τῶν πέριξ παραπηγμάτων, οἱ ὁποῖοι, ὅμως, ὅταν ἀντελήφθησαν ὅτι ἡ περιοχὴ ἐκείνη ἦτο βαλτώδης, παρητήθησαν πάσης προσπαθείας καὶ παρηκολούθησαν τὸ δρᾶμα τῶν δύο γυναικῶν, αἵτινες βυθιζόμεναι βραδέως εἰς τὸ τέλμα ἐζήτουν ἀπεγνωσμένως βοήθειαν, μέχρις οὗ ἐπνίγησαν.
Κατόπιν προσπαθειῶν τῆς χωροφυλακῆς καὶ τῶν κατοίκων, ἀνεσύρθη μόνον τὸ πτῶμα τῆς Χριστίνας.
—————————————————————————————————————————————————————
Υποσημείωση: Οι χρονολογίες που καταγράφονται πριν την 16η Φεβρουαρίου 1923 είναι σύμφωνες με την χρονολόγηση των πηγών. Για την αντιστοίχιση με τη σημερινή χρονολόγηση πρέπει στην αντίστοιχη χρονολογία να προστεθούν 13 μέρες.
Φωτογραφία: Περίοδος Λευκής Τρομοκρατίας.
Οι δολοφονίες ανάμεσα σε δεξιούς και αριστερούς ήταν καθημερινό γεγονός,
ακόμα και εάν τα αίτια δεν ήταν μόνο πολιτικά.
Στη φωτογραφία πολίτες και στρατιώτες κάπου στην ύπαιθρο
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
