.
Το Editorial της Δευτέρας 11/11/204
Καλή εβδομάδα
– του Λευτέρη Τηλιγάδα –
Υπάρχει μια λαϊκή έκφραση που χρησιμοποιείται για να εκφράσει κανείς προφανείς, οφθαλμοφανείς και αυτονόητες καταστάσεις, ειδικά για κείνους που καταπιάνονται με επουσιώδης λεπτομέρειες, παραγνωρίζοντας τα βασικά και σημαντικότερα γεγονότα, η οποία τις δύο προηγούμενες μέρες μου ήρθε επανειλημμένα στο μυαλό, καθώς παρακολουθούσα εκ του μακρόθεν τις εξελίξεις στα τρία συνεδρία* που πραγματοποιούνταν στη χώρα και που δεν είναι άλλη από την φράση «Το λύκο τον εβλέπουμε και το ντορό γυρεύουμε!!!». Βέβαια η φράση αυτή στην προφορική μας παράδοση είναι ερωτηματική, αλλά όταν τα πράγματα είναι τόσο ολοφάνερα οι ρητορικές ερωτήσεις είναι πολυτέλεια.
———————————————————————————–
Απαιτεί εγρήγορση η απλότητα της αλήθειας
για να μην χαθεί από την αντίληψη μας
«Τον λύκο τον εβλέπουμε και το ντορό γυρεύουμε!!!»
«Με λόγια κατασκότεινα | το πάθος βγάζει εξάμηνα
Συγγνώμη για την άμυνα…»
Η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο, ότι παραμένει μη αναστρέψιμη: μέρα με τη μέρα θα μειώνει την όποια δυναμική του είχε απομείνει, αφού και στο κοινοβούλιο και στην κοινωνία μόνο απώλειες θα μετράει. Όσο για τον «από μηχανής showman» της πολιτικής μας σκηνής, που ακούει στο όνομα Στέφανος Κασσελάκης, θεωρώ ότι μόλις τώρα «μπήκε» στη διαδικασία του τοκετού για να ξεγεννήσει το «μεγάλο μπάχαλο», με το οποίο μας ήρθε κυοφορούμενος.
Από την άλλη η Νέα Αριστερά, της οποίας η ηγεσία θα παραμείνει υπόλογη της προηγούμενης διακυβέρνησής της ως «κυβερνώσα αριστερά», αφού ανέχθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα να είναι μέρος του προβλήματος και «αποχώρησε» μόνο «όταν κινδύνεψε ένα τσουβάλι καρβουνόσκονη»**, με πολύ κόπο και προσπάθεια θα καταφέρει υποψιάζομαι να διατηρήσει ή να αυξήσει έστω και στο ελάχιστο τους 97.592 συμπολίτες μας που την στήριξαν στις ευρωεκλογές του περασμένου Ιουνίου.
Πάντως ανάμεσα στα δύο σχήματα εκείνο που σίγουρα στην πορεία του χρόνου θα βγει κερδισμένο θα είναι αυτό της Νέας Αριστεράς ακόμα κι αν «τα πράγματα είναι πιο σύνθετα» από όσο φαίνονται
Και θα συμφωνήσω μαζί σας. Όντως στις πολιτείες που ζούμε «τα πράγματα είναι πιο σύνθετα», όπως όλοι διακηρύττουν. Και απαιτεί εγρήγορση η απλότητα της αλήθειας για να μην χαθεί από την αντίληψη μας.
Γιατί η καθοριστική για μας αντιδραστική εξουσία δεν είναι ούτε το «μεγάλο κεφάλαιο», ούτε η «ολιγαρχία», οι εκατό με διακόσιες δηλαδή, οικονομικές οικογένειες που θησαυρίζουν με τα επιδόματα της επιβίωσης μας ούτε «τα παιδιά» που δεν έχουν «κόμμα να ψηφίσουν, να ψηφίσουν», όπως διακηρύττουν οι ηγεσίες τις κοινοβουλευτικής μας αριστεράς, αλλά πολύ περισσότεροι.
Είναι όλοι εκείνοι που τρόμαξαν από το δυστύχημα των Τεμπών ακούγοντας και βλέποντας την εκατόμβη των νεκρών, αλλά ο θόρυβος των αγορών σκέπασε τα κλάματα των μανάδων και την αγανάκτηση των πατεράδων που αναζητούσαν τα παιδιά τους στα νεκροτομία. Είναι «ο θόρυβος της αγοράς» που σκέπασε το θόρυβο των γεγονότων και επέτρεψε για άλλη μια φορά στους νεκροθάφτες και τα σαρκοφάγα να κυριαρχήσουν στο τοπίο και να το «αποκαθάρουν», εδραιώνοντας τα ποσοστά της αυτοδυναμίας τους. Είναι όλοι εκείνοι που παραδοθήκαν στις ευκολίες και τους ερασιτεχνισμούς των επαγγελματιών των οραμάτων, και αντί να σταθούν και να αντιμετωπίσουν τους «λύκους», συνέχισαν ναρκισσιστικά να γυρεύουν τον «ντορό» τους, εφιστώντας με στεντόρειες κραυγές τη βλάχικη διαλεκτική του «όποιος βγει απ’ το μαντρί των τρώει ο λύκος».
«Με λόγια κατασκότεινα | το πάθος βγάζει εξάμηνα», είχε γράψει κάποτε ο Κώστας Τριπολίτης. Κι αυτό το πάθος για να κυλήσει η ζωή και να πάει παρακάτω, μας ανάγκασε όλους να κατεβούμε στα γήπεδα των αγώνων με διάτρητες άμυνες, χωρίς τερματοφύλακες και με τους διαιτητές πιασμένους, για να κερδίσουμε, λέει, έναν αγώνα πουλημένο. Και κανείς από όσους πιστέψαμε ότι μπορούν να γυρίσουν το παιχνίδι δεν τόλμησε μετά την ήττα να αναλάβει τις ευθύνες του και να καθίσει στον πάγκο του σιγοψιθυρίζοντας τη συνέχεια του τετράστιχου: «Συγγνώμη για την άμυνα | και για όσα δε σου πρότεινα».
*Η αναφορά στα συνέδρια του ΣΥΡΙΖΑ Π.Σ., της Νέας Αριστεράς και της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας.
** «Γιατί νόμιζαν πως μέσ’ το τσουβάλι την καρβουνόσκονη ήταν κάποιος πολύτιμος συγγενής τους. Καταλάβατε; Τόση ώρα έβαζε το κεφάλι του στο ντορβά ο άνθρωπος. Κι αυτοί ντιπ! Και μόνο όταν κινδύνεψε ένα τσουβάλι καρβουνόσκονη υπεχώρησαν οι καρβουνιαραίοι. Κι έγινε κάποια ανακωχή να μιλήσει ο Δικαιόπολις, αλλά όσην ώρα κρατά η απολογία του να χει το κεφάλι του απάνω στον πάγκο του χασάπη. Άμα δεν τους πείσει…» (Δ, Σαββόπουλου, Αχαρνής – Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια – Τραγούδια για νέους κανταδόρους, Lyra, 1977, δείτε σελίδα 4)
————————————————————————
Στη σπουδή της πατίνας των ημερών
