Αυτοδιοκητικά!
Προβληματισμοί με Τσιπροκατάνυξη…
και Κυριακή Προσευχή
- του Γιώργου Σολτάτου
– Έρχονται Αυτοδιοικητικές εκλογές, μου είπε ο φίλος μου ο Αποστόλης.
– Ε..και; Του απάντησα!
– Είναι σημαντικές για την Πόλη μας και για την Περιφέρεια που ζούμε μου ανταπάντησε, σημειώνοντας ότι τόσο οι υποψήφιοι Δήμαρχοι (όσοι δήλωσαν ότι θα συμμετέχουν), ανακοινώνουν υποψήφιους συμβούλους, όσο και τα κόμματα δίνουν χρίσματα σε υποψηφίους!
– Ε..και; Του ξαναπάντησα.
– Τώρα τι θέλεις να μαλώσουμε μου ξαναείπε! Πνεύμα αντίρρησης είσαι! Θα μιλήσουμε σοβαρά και υπεύθυνα ή θα λέμε απλά: Ε και, ξεφεύγοντας!
– Εντάξει, του είπα. Να μιλήσουμε σοβαρά! Σε ακούω !
– Ο τάδε Υποψήφιος Δήμαρχος πλαισιώνει το ψηφοδέλτιο του με σημαντικά πρόσωπα, άρχισε να μου λέει. Κάθε μέρα ανακοινώνει και καινούργια! Κάποια κόμματα δεν έχουν «χρίσει» ακόμα υποψήφιους, εσύ τι λες με ρώτησε!
– Φίλε μου άκουσε με. Το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα, όσο φανταχτερά και αν είναι. Το πρόβλημα είναι, τι άποψη έχουνε για τον Δήμο και την Περιφέρεια; Τι όραμα έχουνε, πέρα από την διαχείριση και τις φιγούρες που καθημερινά γεμίζουν τον χρόνο τους και μοιραία τους φθείρουνε.
Απλά σου θυμίζω αυτό που έλεγε ο Τσιτσιμελής… Ναι αυτός που τον λέγανε «λακκούβα» για τις λακκούβες των δρόμων της Πόλης, αλλά η πλειοψηφία των Δημοτών τον τίμησε επανειλημμένα γιατί αναγνώριζε τον «Αγωνιστή Δήμαρχο»! Έλεγε λοιπόν, ότι «τα λόγια και τα έργα χωρίς όραμα είναι και ψυχοφθόρα και ψηφοφθόρα»!
Πάμε λοιπόν να δούμε τι έχουμε μέχρι τώρα: πρόσωπα «καταξιωμένα» στην κοινωνία στον χώρο της απασχόλησης τους, «λαμπερά» ή όχι , με αξίες και αρχές που θα εκλεγούν ή όχι! Αν εκλεγούν, τι ακριβώς θα κάνουνε;
Θα ψηφίζουν για τις πεζοδρομήσεις του κέντρου της Πόλης και για τις «πολιτιστικές» εκδηλώσεις, άντε και κάποια «ψηφίσματα» που βεβαίως – βεβαίως θα είναι ανώδυνα για την Κεντρική Εξουσία; Τι ακριβώς πρόγραμμα και τι όραμα θα υπηρετήσουν;
Φίλε μου! Ένας Δήμος ποτέ δεν αναπτύχθηκε (Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτιστικά), χωρίς την συμμετοχή των Οραματιστών, των Παραγωγών και των Δημιουργών. Για παράδειγμα: Ποιό είναι το όραμα των υποψηφίων για την οικονομική ανάπτυξη; Τι προγραμματίζουμε γι’ αυτή;
Ο πρωτογενής τομέας (βάση ανάπτυξης των πόλεων και του Νομού), εγκαταλειμμένος. Τιμές αγροτικών προϊόντων που δεν καλύπτουν το κόστος παραγωγής και που ο καταναλωτής τα πληρώνει πανάκριβα! Ο Νομός προσφέρει στην ενέργεια (ρεύμα) στην Εθνική οικονομία και η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα από τους αγρότες και οι «άρχοντες», εδώ και τριάντα χρόνια παλεύουν (δικαστικά, μην παρεξηγηθούμε κιόλας), ξοδεύοντας ποσά την ώρα που οι ίδιοι (άρχοντες), δεν συμπαραστέκονται σε κανέναν αγώνα με την δυναμική παρουσία τους και το κύρος που δίνει ο «Θεσμός»!
Αγροτικοί δρόμοι στις τοπικές κοινότητες εγκαταλειμμένοι, κλεισμένοι από θάμνους με ελάχιστη ορατότητα, μετατρέπουν τους «χρήστες» σε «καμικάζι» για να αποφύγουν το τρακάρισμα.
Ο Δευτερογενής τομέας, προσπαθεί να επιβιώσει με την «δημιουργικότητα» των ίδιων των πολιτών που κόντρα στις επιλογές της κάθε είδος «τρόικας» (ντόπιας και ξένης), δίνει «χώρο» στους κάθε είδους «αεριτζήδες» που ανεβάζουν τους οικονομικούς «δείκτες» προς «τέρψη» των εχόντων και των κολάκων τους!
Βιοτεχνικό πάρκο; Τι είναι αυτό;
Καμία σύνδεση με τους μαζικούς φορείς (Συλλόγους, Επιμελητήρια, φορείς αγροτών, εργατικά κέντρα κλπ.)!
Οδικό δίκτυο εγκαταλειμμένο, τόσο στις συνδέσεις μεταξύ των Τοπικών Κοινοτήτων, όσο και με τις έδρες των Δήμων!
Γενικά και στην Αυτοδιοίκηση οδεύουμε στο: «Πάμε κι όπου βγει»!
Έχεις αντίρρηση;
………………………..
– Φίλε μου έχεις δίκιο! Όμως πως θα επιλέξει ο Πολίτης; Με ποιο τρόπο και με ποια λογική;
– Δεν ξέρω πόσοι θα προσέλθουν στις εκλογές! Όσοι προσέλθουν όμως με βάσει όσα ανέφερα θα κινηθούν με δύο κριτήρια: Το πρώτο, «συγγενικά»! Το δεύτερο, «κομματικά»! Πάντως σε λίγες περιπτώσεις, «αγωνιστικά» και «διεκδικητικά»!Η αγωνιστική και διεκδικητική διάθεσή, δυστυχώς, ανήκει σε λίγους εναπομείναντες «ρομαντικούς», εραστές της συμμετοχής και της Λαϊκής Ενότητας!
Ο εκάστοτε στόχος της «άρχουσας» τάξης είναι η αλλοτρίωση των οραματιστών, δίνοντας ρόλο στους αφελής καθημερινιστές, οι οποίοι επαναλαμβάνουν συνεχώς την ιδιοτέλεια της Κυριακής Προσευχής, που λέει: «Πάτερ ἡμῶν […] τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον· καὶ ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν».
Ξέρεις τι σημαίνει για μένα αυτό: «Άρχοντά μας […] δώσε μας το ψωμάκι μας σήμερα· και ξέχνα αυτό που οφείλουμε να κάνουμε εμείς, όπως και εμείς ξεχνάμε αυτά που οφείλουν να κάνουν για μας». Η απόλυτη και άνευ όρων παράδοση δηλαδή, για ένα κομμάτι ψωμί και μία ήσυχη ψωμοζωή.
Έτσι πολλοί χάνονται, φθαρμένοι από την «αναγκαιότητα» και τους «αριθμούς», πιστεύοντας ότι μόνοι τους, χωρίς ομοειδείς συμμάχους μπορούνε να δώσουνε το όραμα τους και στους άλλους!
Τα οράματα όμως παλεύονται, συλλογικά και ποτέ ατομικά, με την βοήθεια βεβαίως και των πολιτικών σχηματισμών που πιστεύουν στην συλλογικότητα!
………………………..
– Δύσκολα θέματα βάζεις!
– Γι’ αυτό, στην υγεία μας. Άλλωστε είμαστε στην ηλικία, που μόνο πείρα μπορούμε να προσφέρουμε!
