Η Αετόπετρα είναι ορεινός οικισμός
του Νομού Αιτωλοακαρνανίας
χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 665 έως 720 μέτρων
Η Αετόπετρα αποτελεί έδρα της ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας, και σύμφωνα με το «Πρόγραμμα Καλλικράτης» από 1/1/2011 ανήκει στο διευρυμένο Δήμο Θέρμου.
Το χωριό βρίσκεται χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 665 έως 720 μέτρων και εγγύς του βρίσκονται, πέρα από το Θέρμο που αποτελεί το διοικητικό κέντρο της περιοχής, τα χωριά Άγιος Ιωάννης, Δρυμώνας, Αγία Τριάδα, Κοσκινάς, Μάνδρα, Μέγας Δένδρος, Καλύβια, Λευκό, Λούστρα, Καλλιθέα και Ταξιάρχης.
Απέχει από το Αγρίνιο 34 χλμ., από τη Ναύπακτο 28 χλμ. ενώ η Ιερά Μονή Προυσού απέχει οδικώς περίπου 42 χλμ. μέσω της βασικής οδικής αρτηρίας στην ευρύτερη περιοχή ή 33,5 ή και 42χλμ. μέσω του τοπικού ορεινού δικτύου χωρίς άσφαλτο.
Σε κοντινή απόσταση, σε χαμηλότερο υψόμετρο, βρίσκεται το «Μοναστήρι του Καταφυγίου», γνωστό ως «Καταφύγι» ή και Καταφίδι».
Το όνομα Καταφύγιο, οφείλεται κατ΄άλλους στο ότι εκεί έβρισκε καταφύγιο η εικόνα της Παναγίας, κατ΄ άλλους δε οφείλεται στη φυσική οχυρότητα του τόπου, στον οποίο κατέφευγαν οι καταδιωγμένοι τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Η ονομασία Καταφίδι, ίσως συσχετίζεται με τον παραπόταμο του Εύηνου Φιδάκια, που κυλά κοντά στο Μοναστήρι.
Στην Ιερά Διήγηση της Μονής Προυσσού, αναφέρεται πως εδώ ασκήτεψε ο Άγιος Κάλλιστος Ξανθόπουλος ο Καταφυγιώτης, που Πατριάρχευσε στην Κωνσταντινούπολη το 1397.
Στη σημερινή του μορφή το Καταφύγι, είναι κτίσμα του 17ου αιώνα. Το καθολικό, είναι απλός, μονόχωρος, ξυλόστεγος Ναός με Νάρθηκα, με δίρριχτη στέγη καμαροσκέπαστη, με τοιχοποιία από ελαφρά επεξεργασμένες πέτρες και άφθονο κονίαμα.
Το μοναστήρι είναι αφιερωμένο στην εικόνα της ΠΑΝΑΓΙΑΣ, κι όπως αναφέρεται στην παράδοση, όποιος συντοπίτης μας δεν προσκυνούσε στην Ιερά Μονή του Προυσού, κατέβαινε εδώ για να προσκυνήσει την Κυρά της Ρούμελης. Παλαιότερα, υπήρχε στο Καταφύγι Παλαιό Μοναστήρι που οικοδομήθηκε κατά το έτος 1200, όπως γράφει ο Δ. Λουκόπουλος.
Το καθολικό του Ιερού Ναού είναι κατάγραφο από ιερές εικόνες ιστορημένες κατά το πρώτο μισό του 18ου αι. κατά τους ιστορικούς, ενώ στη Βόρεια πλευρά του Ιερού Ναού απεικονίζεται το όραμα του Πέτρου Αλεξανδρείας, που με βάση τα τεχνοτροπικά του χαρακτηριστικά, χρονολογείται περί τα τέλη του 17ου αιώνα. Στα γενικά αρχεία του κράτους έχει ευρεθεί ο Κώδικας του Μοναστηριού που δημοσιεύθηκε και από τον οποίο προκύπτει ότι το Μοναστήρι του Καταφυγίου αποτελούσε θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο της περιοχής και από τα ιερότερα προσκυνήματα στον χώρο της Δυτικής Ρούμελης με ακτινοβολία ακόμη και στην ΄Ηπειρο και τον Μοριά.
Αξιοσημείωτο είναι ότι ο Γάλλος περιηγητής Πουκεβίλ το 1810, κατά τις περιηγήσεις στην περιοχή μας, φιλοξενήθηκε στο μοναστήρι του Καταφυγίου και το αναφέρει στο βιβλίο του «Ταξίδι στην Ελλάδα». (Κ. Δ. Μαραγιάννης)
Το εσωτερικο του καθολικού είναι κατάγραφο με τοιχογραφίες του 17-ου – 18-ου αιώνα, με σκηνές από το Δωδεκάορτο, αλλά και ολόσωμους Αγίους. Εικονίζονται ακόμη οι Ιεράρχες, η Άκρα Ταπείνωσις στην Πρόθεση, η φιλοξενία του Αβραάμ. Στον Βόρειο τοίχο παριστάνονται ο Μυστικός Δείπνος, η Νιπτήρ, η Προδοσία, η Σταύρωση, ο Επιτάφιος Θρήνος, η εις Αδου Κάθοδος. Επίσης διάφοροι άλλοι ολόσωμοι Άγιοι όπως ο Πέτρος, ο Παύλος, ο Άγιος Δημήτριος κ.α. Στο Νότιο τοίχο έχουμε σκηνές από τον Ευαγγελισμό, τη Γέννηση, τη Βάπτιση, την Υπαπαντή.
Ενδιαφέρον είναι και το ξυλόγλυπτο τέμπλο, με τα Αποστολικά στο ανώτερο τμήμα, τα λυπητερά, τον Εσταυρωμένο και το δωδεκάπορτο.
Η Αετόπετρα αποτελεί ένα από τα χωριά της ιστορικής περιοχής του Απόκουρου. Αναγνωρίστηκε ως οικισμός με το ΦΕΚ 19Α της 07/12/1835 με την ονομασία «Σαμπατίνα», όταν και υπήχθη στον τότε Δήμο Αμβρακίας. Με το ΦΕΚ 261Α της 31/08/1912, και τον σχηματισμό των Κοινοτήτων, προσαρτήθηκε στην τότε Κοινότητα Μπερίκου ενώ η ονομασία του χωριού διορθώθηκε ως «Σαμπατίνα ή Σομποτίνον».
Με το ΦΕΚ 44Α της 28/02/1924 αποσπάστηκε από την Κοινότητα Μπερίκου και ορίστηκε έδρα της τότε νεοσυσταθείσας Κοινότητας Σαμπατίνης. Με το ΦΕΚ 81Α της 14/05/1928 το όνομα του οικισμού διορθώθηκε από «Σαμπατίνα ή Σομποτίνον» σε «Αετόπετρα», ομοίως και της Κοινότητας. Την περίοδο 1997-2010, βάσει του «Σχεδίου Καποδίστριας», αποτελούσε έδρα του ομώνυμου πρώην Δημοτικού Διαμερίσματος του «καποδιστριακού» Δήμου Θέρμου.
