17 Νοεμβρίου: Σπουδαστών | Κινηματογράφων Τέχνης | Ελληνικής Νεολαίας | Μνήμης | Πρόωρου Τοκετού


.

Αφιερώματα ημερών ή εβδομάδων,
που απαιτούν ευαισθητοποίηση και συντονισμένη δράση.

Η 17η Νοεμβρίου ορίστηκε ως:

Διεθνής Ημέρα Σπουδαστών | Ευρωπαϊκή Ημέρα Κινηματογράφων Τέχνης | Ημέρα Τιμής στην Ελληνική Νεολαία | Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων | Παγκόσμια Ημέρα Πρόωρου Τοκετού


Διεθνής Ημέρα Σπουδαστών

Η 17η Νοεμβρίου είναι η Διεθνής Ημέρα των σπουδαστών, μια ημέρα αφιερωμένη στον φοιτητικό ακτιβισμό.

Η ημερομηνία μνημονεύει την ημέρα που Ναζί εισέβαλαν στο Πανεπιστήμιο της Πράγας (1939), μετά τις διαδηλώσεις ενάντια στη δολοφονία του Jan Opletal και την κατάληψη της Τσεχοσλοβακίας. Οι Ναζί εκτέλεσαν εννέα φοιτητές, πάνω από 1200 στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και όλα τα πανεπιστήμια και κολέγια της Τσεχοσλοβακίας έκλεισαν .

Ο εορτασμός της ημέρας αναφέρθηκε για πρώτη φορά το 1941 στο Λονδίνο από το Διεθνές Συμβούλιο των Φοιτητών.

Η Διεθνής Ένωση Φοιτητών, που αποτέλεσε την μετεξέλιξη του Διεθνούς Συμβουλίου των Φοιτητών, άσκησε πίεση μαζί με τις Εθνικές Ενώσεις Φοιτητών στην Ευρώπη, με στόχο να ανακηρυχθεί η 17η Νοεμβρίου, ως η επίσημη διεθνής ημέρα εορτασμού των σπουδαστών από τα Ηνωμένα Έθνη.

Ημέρα Τιμής στην Ελληνική Νεολαία

Η Ημέρα Τιμής στην Ελληνική Νεολαία καθιερώθηκε με ομόφωνη απόφαση της Βουλής τον Μάρτιο του 1998, για να τιμήσει τους αγώνες της Ελληνικής Νεολαίας, κατά της Δικτατορίας της 21ης Απριλίου. Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου.

Οι φοιτητές ήταν πάντα στην πρώτη γραμμή του κινήματος της αλλαγής. Πάντα, όταν μια χώρα βρισκόταν σε κρίση οι σπουδαστές άρπαζαν την ευκαιρία να διαδηλώσουν για τις απόψεις τους, ακόμη και αν αυτές ήταν ενάντια στις αξίες και τις πεποιθήσεις του τρέχοντος καθεστώτος.

Δυστυχώς, αυτές οι ενέργειες έλαβαν χώρα μόνο όταν υπήρχε κρίση ή αφόρητη καταπίεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τι γίνεται σήμερα;

Οι σπουδαστές πρέπει να έχουν φωνή και να εκφράζουν τις απόψεις τους. Έχουν την υποχρέωση, αν όχι προς τον εαυτό τους, προς τους άλλους που θα τους ακολουθήσουν, να τους διδάξουν τι μας άφησαν οι προηγούμενες γενιές.

 

Ευρωπαϊκή Ημέρα Κινηματογράφων Τέχνης

Η Ευρωπαϊκή Ημέρα Κινηματογράφων Τέχνης καθιερώθηκε το 2016 από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Κινηματογράφων Tέχνης (CICAE) σε συνεργασία με την Europa Cinemas, το δίκτυο που προβάλλει τις ευρωπαϊκές ταινίες με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Στόχος του εορτασμού είναι να συστήσει την ποικιλομορφία της ευρωπαϊκής καλλιτεχνικής ταινίας και να υποστηρίξει το έργο κινηματογραφικών χώρων και δικτύων κινηματογράφου, που τις προβάλλουν. Ο κινηματογράφος ή αλλιώς σινεμά (από το γαλλικό cinématographe, cinema) είναι η αποκαλούμενη και έβδομη τέχνη. Αρχικά, εμφανίστηκε περισσότερο ως μια νέα τεχνική καταγραφής της κίνησης και οπτικοποίησής της, όπως δηλώνει και ο ίδιος ο όρος (κινηματογράφος = κίνηση + γραφή).

Τα σημαντικότερα ίσως επιτεύγματα σχετικά με την ανάπτυξη της κινηματογραφικής τεχνικής έγιναν στα τέλη του 1880, με κυριότερο ίσως, την εφεύρεση του κινητοσκοπίου από τον Ουίλλιαμ Ντίκσον, ο οποίος εργαζόταν στα εργαστήρια του Τόμας Έντισον. Το κινητοσκόπιο, ήταν μία μηχανή προβολής, με δυνατότητα να προβάλλει την κινηματογραφική ταινία σε ένα κουτί, το οποίο ήταν ορατό μόνο από έναν θεατή, μέσω μιας οπής. Η συσκευή παρουσιάστηκε για πρώτη φορά επίσημα στις 20 Μαΐου του 1891, μαζί με την πρώτη κινηματογραφική ταινία. Ο Έντισον θεωρούσε την εφεύρεση του κινητοσκοπίου ήσσονος σημασίας και ο ίδιος δεν ενδιαφέρθηκε ώστε να προβάλλονται οι ταινίες για περισσότερους θεατές. Επιπλέον δεν κατοχύρωσε την εφεύρεση διεθνώς, με αποτέλεσμα να είναι νόμιμη η αντιγραφή και εξέλιξή της στην Ευρώπη, όπου σύντομα εμφανίστηκε ως εισαγόμενο προϊόν.

Ένας από τους πρώτους κινηματογραφιστές που χρησιμοποίησε την διαθέσιμη τεχνική της εποχής με σκοπό την παραγωγή ταινιών κάτω από όρους τέχνης, υπήρξε ο Ζωρζ Μελιέ, ο οποίος θεωρείται και από τους πρώτους κινηματογραφικούς σκηνοθέτες. Οι ταινίες του πραγματεύονταν θέματα από το χώρο του φανταστικού, ενώ η ταινία του Ταξίδι στη Σελήνη (Le voyage dans la lune, 1901) υπήρξε πιθανότατα η πρώτη που προσπάθησε να περιγράψει ένα ταξίδι στο διάστημα. Επιπλέον, εισήγαγε τεχνικές οπτικών εφέ, ενώ για πρώτη φορά πρόβαλε έγχρωμες ταινίες, χρωματίζοντας την κινηματογραφική ταινία (καρρέ) με το χέρι.

 

Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων

Η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης για τα Θύματα των Τροχαίων Δυστυχημάτων καθιερώθηκε το 1993 από την Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Θυμάτων Τροχαίων Δυστυχημάτων (FEVR).

Tιμάται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Δώδεκα χρόνια αργότερα έλαβε παγκόσμιο χαρακτήρα, όταν υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (ψήφισμα 60/5 της 26ης Οκτωβρίου 2005).

Στόχος της ημέρας αυτής είναι να φέρουμε στη μνήμη μας και να τιμήσουμε τα εκατομμύρια νεκρών και τραυματιών από τροχαία δυστυχήματα και να καταβάλουμε  κάθε δυνατή προσπάθεια για την αποφυγή στο μέλλον θανάτων και τραυματισμών, που μπορούν να αποφευχθούν.

Kάθε μέρα, σχεδόν 4.000 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους σε όλο τον κόσμο σε τροχαία δυστυχήματα και πάνω από ένα εκατομμύριο κάθε χρόνο.

 

Παγκόσμια Ημέρα Πρόωρου Τοκετού

H Παγκόσμια Ημέρα Πρόωρου Τοκετού (World Prematurity Day) καθιερώθηκε το 2010 με πρωτοβουλία του «Ευρωπαϊκού Ιδρύματος για την Φροντίδα των Νεογνών» («The European Foundation for the Care of Newborn Infants») και γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου. Στις μέρες μας, οι επιπλοκές από πρόωρο τοκετό αποτελούν τη δεύτερη πιο κοινή αιτία θανάτων παιδιών κάτω των 5 ετών. Περίπου 1 εκατομμύριο πρόωρα παιδιά χάνουν τη ζωή τους ετησίως από αιτίες που σε μεγάλο βαθμό μπορούν να προληφθούν.

Ο συνολικός αριθμός των θανάτων παιδιών κάτω των πέντε ετών μειώθηκε από 12 εκατομμύρια το 1990 σε 6,9 εκατομμύρια το 2011. Ωστόσο, κατά μέσο όρο περίπου 2.600 πρόωρα παιδιά εξακολουθούν να πεθαίνουν κάθε μέρα.

Κάθε χρόνο 15 εκατομμύρια μωρά γεννιούνται πρόωρα. Περίπου το 40% του συνόλου των θανάτων κάτω των 5 ετών συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των πρώτων 28 ημερών της ζωής. Ένα μεγάλο ποσοστό περιστατικών προκύπτει από επιπλοκές που σχετίζονται με τον πρόωρο τοκετό (πριν από τις 37 συμπληρωμένες εβδομάδες) ή από επιπλοκές κατά τον τοκετό.

Πάνω από το 60% των πρόωρων γεννήσεων συμβαίνουν στην Αφρική και τη Νότια Ασία, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για παγκόσμιο πρόβλημα. Στις χώρες με τα υψηλότερα ποσοστά περιλαμβάνονται η Βραζιλία, η Ινδία, η Νιγηρία και οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Πλέον, η επιστήμη διαθέτει τα μέσα για να σωθεί πάνω από το 75% των πρόωρων βρεφών που χάνονται κάθε χρόνο. Όπως υποστηρίζει ο δρ. Mickey Chopra, υπεύθυνος του Τομέα Υγείας της UNICEF: «Τα κράτη πρέπει να αναλάβουν δράση για την πρόληψη των θανάτων πρόωρων βρεφών. Αυτό που χρειάζεται είναι η καλή φροντίδα για τις γυναίκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού, καθώς και η κατάλληλη θεραπεία και αγωγή για τα νεογνά. Για παράδειγμα, η διαδεδομένη χρήση Προγεννητικών Κορτικοστεροειδών (ANCs) – τα οποία βοηθούν τα νεογνά να αναπνεύσουν – θα μπορούσαν να σώσουν τη ζωή περισσότερων από 400.000 πρόωρων βρεφών κάθε χρόνο».

Σύμφωνα με σχετική έρευνα για λογαριασμό της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγειας, σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ειδικότερα κατά την περίοδο 1990-2010, υπήρξε αύξηση των πρόωρων γεννήσεων σε ποσοστό 1,5% – 2,8%. Η μεγαλύτερη αύξηση (2,8%) συνέβη στην Κύπρο, ενώ στην Ελλάδα η αύξηση ήταν 1,9%, στην Αυστρία 2,3%, στην Ισπανία 2,2%, στην Ιρλανδία 2,1%, στην Πορτογαλία 1,9%, στη Γαλλία 1,6% και στη Βρετανία 1,5%. Στις ΗΠΑ η αύξηση ήταν 0,7%.

Προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι της εκστρατείας της UNICEF ,για τη μείωση της παγκόσμιας κάτω των 5 ετών θνησιμότητας, αναλαμβάνει συγκεκριμένες δράσεις για να υποστηρίξει τις προσπάθειες των χωρών. Ιστορικά δεδομένα και νέες αναλύσεις δείχνουν ότι οι θάνατοι εξαιτίας επιπλοκών κατά τον πρόωρο τοκετό μπορεί να μειωθούν κατά περισσότερο από 3/4, ακόμη και χωρίς τη διαθεσιμότητα Μονάδας Εντατικής Θεραπείας Νεογνών.
Επενδύσεις στη γυναικεία και μητρική υγεία και τη φροντίδα κατά τη γέννηση θα μειώσουν τα ποσοστά θνησιγένειας και θα βελτιώσουν την κατάσταση για τις γυναίκες και τα νεογέννητα μωρά, ειδικά εκείνων που είναι πρόωρα. Ο οικογενειακός προγραμματισμός, καθώς και η βελτίωση της ποιότητας της φροντίδας πριν, στο μεταξύ και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μπορεί να βοηθήσουν στη μείωση των πρόωρων γεννήσεων.

 

————————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr/