Η VIP MEΘ και η ασημαντότητα μας
Έχει προκύψει τις τελευταίες μέρες το θέμα με τις VIP MEΘ.
- γράφει ο Γιώργος Κατσιπάνος
Συγκεκριμένα την Πέμπτη 8-12-2021, σε μια απίστευτη καταγγελία για κλίνες ΜΕΘ που παραμένουν κλειστές για VIP ασθενείς προχώρησε ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ, Μιχάλης Γιαννάκος.
Μιλώντας στον ΣΚΑΪ και την εκπομπή «Αταίριαστοι» ισχυρίστηκε ότι από τις 647 κλίνες ΜΕΘ που διατίθενται για περιστατικά κορωνοϊού σε όλη τη χώρα, οι 47 παραμένουν κενές, ενώ υπάρχουν τουλάχιστον 114 ασθενείς διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ στα νοσοκομεία.
Ο υπουργός Υγείας διέψευσε τη συγκεκριμένη φήμη με οργίλο ύφος, κάνοντας λόγο για fake news. Από κοντά και η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ και γνωστή τηλεπερσόνα, είπε ότι οι καταγγελίες «προσβάλλουν τους γιατρούς», που αποφασίζουν για τις εισαγωγές στις ΜΕΘ.
Ένα πολύ ενδιαφέρον ερώτημα που θα μπορούσε να τεθεί στους πολίτες από τις εταιρίες δημοσκοπήσεων θα ήταν πόσοι από αυτούς πιστεύουν τον πρόεδρο της ΠΟΕΔΗΝ και πόσοι από αυτούς τον Υπουργό Υγείας. Θα είχαν αρκετό ενδιαφέρον τα ποσοστά που θα πρόεκυπταν από αυτό το ερώτημα, όχι βέβαια τόσο όσο το προβάδισμα της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, ή η πρωτιά του Λοβέρδου στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ, αλλά ένα κάποιο ενδιαφέρον θα το είχε.
Εγώ ας πούμε θεωρώ δεδομένο ότι υπάρχουν VIP ΜΕΘ, όπως και μεγάλο ποσοστό του απλού λαού. Και αυτό δεν προκύπτει από κάποια θεωρία συνομωσίας ή από τυφλή εμπιστοσύνη στα λεγόμενα του προέδρου της ΠΟΕΔΗΝ, αλλά από τα βιώματα που όλοι λίγο πολύ έχουμε. Πόσοι από μας έχουμε δει ή ακούσει στις ειδήσεις για την προνομιακή αντιμετώπιση από το ίδιο το κράτος και την δικαιοσύνη σε συγκεκριμένους επιχειρηματικούς ομίλους, επειδή ο CEO η ο ιδιοκτήτης είναι μέλος ή έχει γνωστούς στα ανώτερα κλιμάκια εξουσίας;
Πόσοι από μας άραγε δεν έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια την προνομιακή αντιμετώπιση στην ουρά μιας δημόσιας υπηρεσίας, επειδή ο «ενδιαφερόμενος» είναι VIP ή μέλος οικογένειας VIP;
Δυστυχώς τα προνόμια και η ασυλία που απολαμβάνουν οι υψηλά ιστάμενοι θα είναι πολλά και διαφορετικά σε σχέση με αυτά του απλού κοσμάκη. Έχει δημιουργηθεί μια κοινωνία δυο και τριών ταχυτήτων όπου οι πάνω ποδοπατάνε τους κάτω. Το πιο δυστυχές όμως είναι ότι σε εμάς, στον απλό κόσμο, αυτό δεν έχει περάσει μόνο ως κάτι κανονικό, αλλά και δίκαιο συνάμα.
