Το πέτρινο γεφύρι
στη Διποταμιά Γιδομανδρίτη
το συναντάμε στο 17ο χλμ. της διαδρομής
από Θέρμο προς Κοκκινόβρυση
και 2 χλμ. πριν τον οικισμό Αμπέλια
Γεφυρώνει τον (παραπόταμο του Φίδαρη/Ευήνου) Γιδομανδρίτη,
ελάχιστα πριν συμβάλει σε αυτόν από δεξιά το Κοσινόρεμα.
Δίπλα του σώζεται ακόμη ο διώροφος νερόμυλος του Λιανού
Το γεφύρι, αδερφωμένο με τον παλιό διώροφο νερόμυλο με την πέτρινη κάλανη, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα, σχηματίζει ένα αδιάσπαστο αρχιτεκτονικό σύνολο, το οποίο συνιστά εκπληκτικής ομορφιάς μνημείο της αγροτικής κληρονομιάς του τόπου μας, αρμονικά συνδυασμένο, μάλιστα, με το σπάνιας φυσικής ομορφιάς τοπίο, που χαρακτηρίζεται από τον συνδυασμό της τριγωνικής πλατανόφυτης απλοχωριάς – η οποία σχηματίζεται στη συμβολή του Κοσινορέματος, του δεύτερου κύριου κλάδου του Γιδομανδρίτη, με τον κύριο κορμό του ποταμιού – με την κοίτη των δύο ποταμιών και με τις απότομες πλαγιές εκατέρωθεν, οι οποίες αλλού είναι κατάφυτες κι αλλού αποκαλύπτουν γυμνά τα πετρώματα από τα σπλάχνα της γης.
Βρίσκεται κοντά στο χωριό Αμπέλια του Θέρμου – μαζί με τον Μαχαλά (Άγιο Θεόδωρο) και την Κοσίνα (Κοκκινόβρυση) αποτελούσαν παλαιότερα μία κοινότητα, την κοινότητα Κοσίνας (την μετέπειτα κοινότητα Κοκκινόβρυσης). Γεφυρώνει τον (παραπόταμο του Φίδαρη/Ευήνου) Γιδομανδρίτη, ελάχιστα πριν συμβάλει σε αυτόν από δεξιά το Κοσινόρεμα. Δίπλα του σώζεται ακόμη ο διώροφος νερόμυλος του Λιανού. Ο μύλος είναι γνωστός και ως μύλος του Μπαϊράμη, από το παρατσούκλι τού επόμενου και τελευταίου ιδιοκτήτη του, Νίκου Ζώρη.
Πρόκειται για μονότοξο γεφύρι, μονής σειράς θολιτών, ανοίγματος 8,20 μ. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ισοκλινής διάδρομος διάβασής του, λόγω της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς των βάθρων (1 μ.). Ο τελευταίος λοιπόν, κατηφορικός, έχει μήκος περίπου 11 μ., πλάτος 3,20, ενώ το ύψος του κορυφαίου θολίτη (κλειδί) μετριέται από την κοίτη στα 5,60 μ.
Το γεφύρι κατασκευάστηκε το 1908 από το μπουλούκι του Πυρσογιαννίτη πρωτομάστορα Αποστόλη Γ. Τσιτσιράγκα (1848-1930) – στην ομάδα εργάστηκαν οι Πέτρος Γκουντής (1873-Κατοχή), Βασίλης Στύλος (1885-1958), Γιώργος Κιόχος (π.1835-;), Τάκης Μαζιώτης (1884-1962) και Κώστας Καραγκιόζης (1890-1955), όλοι από την Πυρσόγιαννη. Το έργο ξέρουμε πως στοίχησε, τότε, 5.181,50 δρχ. (μεροδούλια 3.605,45 δρχ. και άλλα έξοδα 1.576,05).
Στην ομάδα εργάστηκαν οι: Πέτρος Γκουντής (1873 από την Κατοχή), Βασίλης Στύλος (1885-1958), Γιώργος Κιόχος (π.1835-;), Τάκης Μαζιώτης (1884-1962) και Κώστας Καραγκιόζης (1890-1955), όλοι από την Πυρσόγιαννη. Το έργο ξέρουμε πως στοίχησε, τότε, 5.181,50 δρχ. (μεροδούλια 3.605,45 δρχ. και άλλα έξοδα 1.576,05). Αυτό, η ακρίβεια των λογαριασμών, επειδή ο πρωτομάστορας κρατούσε σημειωματάριο εσόδων/εξόδων, το οποίο
Η θέση της Διποταμιάς την καθιστά σημείο αναφοράς για το φαράγγι του Γιδομανδρίτη με τα πολλαπλά θέλγητρα στο σύνολό του, καθώς βρίσκεται στο σημείο εκκίνησης τριών διαδρομών για εξερεύνηση του φαραγγιού πεζοπορώντας μέσα από το ποτάμι. Η μία, με κατεύθυνση τις Πηγές του Γιδομανδρίτη κοντά στον Άγιο Θεόδωρο, διέρχεται από την ήμερη πλατανόφυτη Κοιλάδα των Νεράιδων με τα ποικίλα ανθρώπινα δημιουργήματα, που ξεκινά από το σημείο αυτό και απλώνεται στη συνέχεια σε μήκος 3 χμ. επί του Γιδομανδρίτη.
Άλλη μία, διέρχεται από άγριο τοπίο εκπληκτικής ομορφιάς διά μέσω του Κοσινορέματος και οδηγεί στις Πηγές του Κοσινορέματος στην Κοσίνα ή εναλλακτικά στα ρέματα που πηγάζουν από την Αμβρακιά και από το Αργυρό Πηγάδι.
Μία τρίτη διαδρομή οδηγεί μέσα από ομαλή πορεία νότια ως τη συμβολή του ποταμιού με τον Εύηνο.
Τέλος, υπάρχει η δυνατότητα να ακολουθήσει κάποιος το μονοπάτι των προσκυνητών που διέρχεται από εκεί, το οποίο οδηγούσε παλιά τους προσκυνητές από τη Ναυπακτία και τα γύρω χωριά της εγγύς περιοχής στο ιστορικό μοναστήρι του Προυσού, και να κατευθυνθεί προς τα γειτονικά χωριά, την Αμβρακιά ή την Κόνισκα ή το πιο κοντινό, τα Αμπέλια.
Βρίσκεται κοντά στο χωριό Αμπέλια του Θέρμου – μαζί με τον Μαχαλά (Άγιο Θεόδωρο) και την Κοσίνα (Κοκκινόβρυση) αποτελούσαν παλαιότερα μία κοινότητα, την κοινότητα Κοσίνας (την μετέπειτα κοινότητα Κοκκινόβρυσης). Γεφυρώνει τον (παραπόταμο του Φίδαρη/Ευήνου) Γιδομανδρίτη, ελάχιστα πριν συμβάλει σε αυτόν από δεξιά το Κοσινόρεμα. Δίπλα του σώζεται ακόμη ο διώροφος νερόμυλος του Λιανού. Ο μύλος είναι γνωστός και ως μύλος του Μπαϊράμη, από το παρατσούκλι τού επόμενου και τελευταίου ιδιοκτήτη του, Νίκου Ζώρη.
Πρόκειται για μονότοξο γεφύρι, μονής σειράς θολιτών, ανοίγματος 8,20 μ. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ισοκλινής διάδρομος διάβασής του, λόγω της μεγάλης υψομετρικής διαφοράς των βάθρων (1 μ.). Ο τελευταίος λοιπόν, κατηφορικός, έχει μήκος περίπου 11 μ., πλάτος 3,20, ενώ το ύψος του κορυφαίου θολίτη (κλειδί) μετριέται από την κοίτη στα 5,60 μ.
Ο χώρος αυτός στη Διποταμιά προορίζεται για τη δημιουργία Υπαίθριου Μουσείου Υδροκίνησης, αλλά μέχρι ώρας δεν υπάρχει σχετική πρόοδος.
Σήμερα το γεφύρι χρησιμοποιείται ως κανονική γέφυρα για τη διέλευση οχημάτων, καθώς διέρχονται από αυτό από επιβατηγά αυτοκίνητα ως βαριά φορτηγά και μπετονιέρες, ακόμα και βαριά ερπυστριοφόρα μηχανήματα (απόδειξη κι αυτό της στερεότητάς του και της άριστης κατασκευής του).
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα
με click στο Posted in Τόποι
