Συνέβη 8 Φεβρουαρίου στην Ελλάδα και τον κόσμο

8 Φεβρουαρίου 2022

Είναι η 39η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και υπολείπονται 326 ημέρες για τη λήξη του.
🌅  Ανατολή ήλιου: 07:23 – Δύση ήλιου: 17:55 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 33 λεπτά
🌖  Σελήνη 17.1 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Ζαχαρία, Ζάχαρη, Ζάχαρο, Ζάκι, Ζάκη, Ζαχαρένια, Ζαχάρω, Ζαχαρούλα, Ζαχαρίτσα, Μάρθα

Γεγονότα

1575 – Ιδρύεται το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν.Το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν (ολλανδικά: Universiteit Leiden) βρίσκεται στο Λέιντεν της Ολλανδίας και είναι το παλαιότερο πανεπιστήμιο στην Ολλανδία. Το πανεπιστήμιο ιδρύθηκε το 1575 από τον Γουλιέλμο πρίγκιπα της Οράγγης, αρχηγό της Ολλανδικής Εξέγερσης στον Ογδοηκονταετή Πόλεμο. Οι Βασίλισσες Ιουλιάνα και Βεατρίκη και ο πρίγκηπας Γουλιέλμος-Αλέξανδρος σπούδασαν στο Πανεπιστήμιο του Λέιντεν. Το 2005 ή Βασίλισσα Βεατρίκη έλαβε τιμητικό πτυχίο από το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν.
Σήμερα το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν έχει έξι σχολές, 50 τμήματα και πάνω από 150 προπτυχιακά προγράμματα, ενώ ταυτόχρονα έχει και μια εξαιρετική διεθνή φήμη. Η λίστα με τα καλύτερα πανεπιστήμιο του Πανεπιστημίου Τζιάο Τονγκ της Σανγκάη κατάταξε το 2007 το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν στην 71 θέση παγκοσμίως.Το Times Higher Education 2008 κατάταξε το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν στην 63 θέση παγκοσμίως. Το πανεπιστήμιο είναι μέλος της διακεκριμένης Ομάδας της Κοΐμπρα, του Europaeum και του Συνδέσμου Ευρωπαϊκών Ερευνητικών Πανεπιστημίων.
Το Πανεπιστήμιο του Λέιντεν έχει πάνω από 40 εθνικά και διεθνή ερευνητικά ινστιτούτα.

1863 – Στρατιωτικό κίνημα στην Αθήνα (Φεβρουαριανά). Η στάση εκδηλώθηκε μετά την έξωση του Όθωνα το 1862, όταν προσωρινά η κυβέρνηση της Ελλάδας πέρασε σε μια τριμελή επιτροπή μεσοβασιλείας. Στις εκλογές που ακολούθησαν το Νοέμβριο του 1862, η χώρα διχάστηκε μεταξύ των λεγόμενων Ορεινών (κατά απομίμηση της γαλλικής εθνοσυνέλευσης) επικεφαλής των οποίων ήταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης και των Πεδινών, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Δ. Βούλγαρης. Οι διαξιφισμοί δεν αφορούσαν στην επιλογή του επόμενου βασιλιά, γιατί οι Έλληνες γνώριζαν ότι αυτό θα καθοριζόταν από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Η πόλωση οφειλόταν σε θέματα εσωτερικής πολιτικής και επιλογών. Επιχείρημα του Κανάρη ήταν πως ο Βούλγαρης προσπαθούσε να επιβάλει δικτατορία και να επαναφέρει τον Όθωνα, ενώ επιχείρημα του Βούλγαρη ήταν η απειθαρχία και η έλλειψη πολιτικής παιδείας όλων των στρατιωτικών και Ορεινών.
Οι συγκρούσεις στην τριανδρία της Μεσοβασιλείας (δηλαδή μεταξύ των Δημήτρη Βούλγαρη, Κωνσταντίνου Κανάρη και Μπενιζέλου Ρούφου) κατέληξε στα μέσα Δεκεμβρίου στην παραίτηση του Κανάρη και τα πνεύματα οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο στη θυελλώδη εθνοσυνέλευση της 7ης Φεβρουαρίου. Τότε οι Ορεινοί (και ο στρατηγός Δημήτριος Γρίβας μαζί τους) συγκρούσθηκαν με τους Πεδινούς έντονα και χωρίστηκαν κυριολεκτικά σε δύο στρατόπεδα, καθένα από τα οποία κατέλαβε καίρια σημεία της πόλης με στρατιωτικά σώματα, με αποτέλεσμα να απειληθεί εμφύλιος. Οι περισσότεροι στρατιωτικοί ήταν με την πλευρά των Ορεινών, ενώ στην πλευρά του Βούλγαρη ή τω Πεδινών, ήταν μόνον ο Π. Λεωτσάκος – πλην όμως ηγείτο της Χωροφυλακής και είχε κατά συνέπεια μεγάλη στρατιωτική δύναμη στη διάθεσή του. Στη διάρκεια της νύχτας σκοτώθηκαν τρεις στρατιώτες και κάποιοι προσπάθησαν να απαγάγουν τον Δημήτρη Βούλγαρη από το σπίτι του, αλλά δεν τα κατάφεραν. Οι περισσότεροι πολίτες κυκλοφορούσαν ένοπλοι στους δρόμους ή όσοι ήταν ουδέτεροι, έμεναν φοβισμένοι στα σπίτια τους, βέβαιοι ότι την επομένη θα ξεσπούσε πόλεμος και αιματοχυσία.
Παρενέβησαν τότε πυροσβεστικά οι Αλέξανδρος Κουμουνδούρος, Θ. Ζαΐμης, Γ. Πετιμεζάς, Σπ. Αντωνόπουλος και Π. Μαυρομάτης. Έπεισαν τα δύο στρατόπεδα να αναμείνουν τη σύγκλιση της εθνοσυνέλευσης της 9ης Φεβρουαρίου. Στην τετράωρη έντονη συνεδρίασή της κατίσχυσαν οι πιο ψύχραιμοι και πρώτος παραιτήθηκε ο Μπενιζέλος Ρούφος λίγο δε αργότερα παραιτήθηκε και ο Βούλγαρης. Αποφασίστηκε να ανατεθεί σχηματισμός προσωρινής κυβέρνησης σε ένα πρόσωπο γενικής αποδοχής. Ορίστηκε πρωθυπουργός άνευ χαρτοφυλακίου ο Ζηνόβιος Βάλβης, που ήταν και πρόεδρος της Εθνοσυνέλευσης. Αυτός σχημάτισε κυβέρνηση στις 13 Φεβρουαρίου

1904 – Ναυμαχία του Πορτ Άρθουρ: Το Πορτ Άρθουρ, ή Ριοτζούν ή Λιουσούν ήταν παράλια πόλη και λιμένας της άλλοτε Ν. Ματζουρίας, στη νότια εσχατιά της χερσονήσου Λιάο Τουγκ (σημερινή Λιαοντόγκ) και ο σημαντικότερος στη Κίτρινη θάλασσα. Αποτελούσε το τέρμα του υπερσιβηρικού σιδηροδρόμου. Σήμερα ανήκει στη Κίνα, έχει εξελιχθεί σε μεγάλη παραλιακή πόλη και φέρει το όνομα Λιουσούνκου, αποτελεί δημοτικό διαμέρισμα του δήμου Ντάλιαν της επαρχίας Λιαονίγκ. Μέχρι το 1895 το Πορτ Άρθουρ ανήκε στη Κίνα όπου κατά τη διάρκεια του Α΄ Σινοϊαπωνικού πολέμου καταλήφθηκε από τους Ιάπωνες. Αργότερα όμως επιστράφηκε στους Κινέζους από τους οποίους εξαγοράστηκε στη συνέχεια από τους Ρώσους οι οποίοι και οχύρωσαν αυτόν από ξηρά και θάλασσα. Έτσι κατά τον Ρωσοϊαπωνικό πόλεμο, το 1904, μετά από μακρά πολιορκία παραδόθηκε στους Ιάπωνες όπου και παρέμεινε σ΄ αυτούς σύμφωνα με τη συνθήκη του Πόρτσμουθ. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποδόθηκε στη Κίνα. Σημειώνεται ότι η γεωγραφική θέση του λιμένα αυτού είχε και έχει μεγάλη στρατηγική αξία ως σπουδαία ναυτική βάση της Άπω Ανατολής. Εκ του γεγονότος αυτού δικαιολογούνται και οι πολλές στρατιωτικές και ναυτικές επιχειρήσεις που έχουν λάβει χώρα σ΄ αυτόν, σπουδαιότερες των οποίων ήταν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις του 1894 (απόβαση Ιαπώνων), οι επιχειρήσεις του 1904 (πολιορκία) που εξελίχθηκαν σε δύο περιόδους, και η σπουδαία ναυμαχία του Πορτ Άρθουρ όπου ο αιφνιδιασμός που επιχείρησε ο ιαπωνικός στόλος κατά του ρωσικού παραμένει άξιος θαυμασμού μέχρι σήμερα.

1915 – Κάνει πρεμιέρα στο Λος Άντζελες η αμφιλεγόμενη ταινία του Ντέιβιντ Ουόρκ Γκρίφιθ η Γέννηση ενός Έθνους. Η Γέννηση ενός Έθνους (Αγγλ. The Birth of a Nation) είναι βωβή ταινία παραγωγής 1915 σκηνοθεσίας Ντ. Γ. Γκρίφιθ με πρωταγωνιστές τους Λίλιαν Γκις, Μέι Μαρς και Χένρι Γουόλθαλ. Η ταινία βασισμένη στο μυθιστόρημα του Τόμας Ντίξον The Clansman προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων μετά την προβολή της λόγω του γεγονότος ότι δικαιολογεί τις ενέργειες της Κου Κλουξ Κλαν. Το 1992 η ταινία χαρακτηρίστηκε από την Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σημαντική» και επιλέχθηκε να ενταχθεί στο Εθνικό Μητρώο Κινηματογράφου των Ηνωμένων Πολιτειών. Η ταινία πραγματεύεται τις ζωές δυο οικογενειών της Αμερικής πριν τον Εμφύλιο Πόλεμο. Οι Βόρειοι Στόουνμαν που αποτελούνται από τον πατέρα Ώστιν Στόουνμαν (Ραλφ Λιούις) τους γιους του, Φιλ και ο Τοντ Στόουνμαν (Έλμερ Κλίφτον και Ρόμπερτ Χάρον) και την κορη του Έλσι (Λίλιαν Γκις). Οι Νότιοι Κάμερον αποτελούνται από τον πατέρα Δρ. Κάμερον (Σπότισγουντ Άιτκεν), τη σύζυγό του κα Κάμερον (Τζόζεφιν Κρόγουελ), τους δυο γιους τους Μπεν και Γουέιντ (Χένρι Γουόλθαλ και Τζορτζ Μπέραντζερ) και τις κόρες τους Φλόρα και Μάργκαρετ (Μέι Μαρς και Μίριαμ Κούπερ). Οι νεαροί γιοι του Στόουνμαν επισκέφτονται μια οικογένεια φίλων, τους Κάμερον, στην Νότια Καρολάινα. Μήνες αργότερα η φιλία δοκιμάζεται από τον αμερικανικό εμφύλιο πόλεμο καθώς οι Στόουνμαν και οι Κάμερον πρέπει να ταχθούν σε αντίπαλα στρατόπεδα. Οι ζωές τους αλλάζουν. Η ταινία αναφέρεται στα γεγονότα που προκάλεσαν τον αμερικανικό εμφύλιο, τη δολοφονία του Αβραάμ Λίνκολν (Τζόζεφ Χεναμπέρι) και τη δημιουργία της Κου Κλουξ Κλαν.

1950 – Ιδρύεται η Στάζι, η μυστική αστυνομία της Ανατολικής Γερμανίας. Το Υπουργείο Κρατικής Ασφαλείας (γερμανικά: Ministerium für Staatssicherheit, MfS, ή αλλιώς Stasi προφέρεται: Στάζι) της Λαοκρατικής Δημοκρατίας της Γερμανίας ιδρύθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1950 και στεγαζόταν σε ένα τεράστιο κτήριο στο Λίχτενμπεργκ του Βερολίνου. Ανέπτυξε σταδιακά ένα τεράστιο δίκτυο επισήμων υπαλλήλων και πληροφοριοδοτών, οι οποίοι κατασκόπευαν και αρχειοθετούσαν κάθε πτυχή της ζωής εκατομμυρίων πολιτών της χώρας. Με την κατάρρευση του καθεστώτος, έγινε γνωστό ότι οι επίσημοι υπάλληλοι της Στάζι ανέρχονταν σε περίπου 91.000, οι ανεπίσημοι πληροφοριοδότες σε πάνω από 300.000, ενώ οι φάκελοι έφταναν τα δέκα εκατομμύρια.
Εκτός της κατασκοπείας των πολιτών της χώρας, το έργο της Στάζι περιελάμβανε κατασκοπεία δυτικών κρατών και ιδίως της Δυτικής Γερμανίας, την οποία επιχειρούσε να αποσταθεροποιήσει μέσω της ενίσχυσης της RAF[εκκρεμεί παραπομπή]. Τέλος, το έργο της περιελάμβανε ανακρίσεις και βασανισμούς κρατουμένων. Μετά από την πτώση του καθεστώτος, βασανισθέντες αποκάλυψαν ότι ακτινοβολούνταν εσκεμμένα στις φυλακές της Στάζι με ραδιενέργεια, προκειμένου να τους προξενηθεί καρκίνος.

Γεννήσεις

1913 – Δανάη Στρατηγοπούλου. Γεννήθηκε στην Αθήνα (στο Μεταξουργείο) στις 8 Φεβρουαρίου του 1913 (κατ’ άλλους το 1911) και πέρασε τα πρώτα παιδικά της χρόνια στη Γαλλία (Μασσαλία και Παρίσι). Πατέρας της ήταν ο μηχανικός και δημοσιογράφος Ιππόλυτος Στρατηγόπουλος (εντάχθηκε στον Δ.Σ.Ε και εγκαταστάθηκε στη Τσεχία) και μητέρα της η αρσακειάδα Τίμω. Ο θεατρικός συγγραφέας Ιδομενεύς Στρατηγόπουλος ήταν παππούς της. Στην Αθήνα επιστρέφει μαζί με την οικογένειά της το 1923, χρονιά που γεννήθηκε η μικρότερη αδελφή της, η φλαουτίστα και εθνομουσικολόγος Μίρκα Στρατηγοπούλου. Τελειώνοντας τις γυμνασιακές της σπουδές παρακολούθησε για ένα χρόνο τα μαθήματα της Εμπορικής Σχολής και γράφτηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, ενώ έλαβε δίπλωμα της Γαλλικής Ακαδημίας. Από πολύ νωρίς όμως ακολούθησε το ελαφρό τραγούδι και σπούδασε ορθοφωνία και φωνητική μουσική. Το 1935 πρωτοεμφανίζεται ως δημοσιογράφος, ενώ ένα χρόνο μετά το 1936 ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το καλλιτεχνικό της πάθος που ήταν το τραγούδι. Την τέχνη του τραγουδιού διδάχθηκε από την εξαίρετη τότε καλλιτέχνιδα Μάγγη Καρατζά. Έτσι αργότερα συμμετέχει στη Μάντρα του Αττίκ με το καλλιτεχνικό όνομα Δανάη όπου και διέπρεψε ως η καλύτερη ερμηνεύτρια των αξιόλογων συνθέσεων του Αττίκ και του Χαιρόπουλου, αποδίδοντας επίσης με εξαιρετική επιτυχία ελληνικά δημοτικά τραγούδια καθώς και ιδιότυπες ισπανικές μελωδίες.

1925 – Τζακ Λέμον. Ο Τζον Ούλερ “Τζακ” Λέμον ΙΙΙ (John Uhler “Jack” Lemmon III, 8 Φεβρουαρίου 1925 – 27 Ιουνίου 2001) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, βραβευμένος με Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1973 Σώστε τον Τίγρη (Save the Tiger) και με Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία του 1955 Μίστερ Ρόμπερτς (Mr. Roberts) και στενός φίλος και συνεργάτης του Γουόλτερ Ματάου. Ο Λέμον είχε επίσης λάβει Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας στο Φεστιβάλ των Καννών το 1982 για την ταινία του Κώστα Γαβρά Ο Αγνοούμενος (Missing). Πρωταγωνίστησε σε θρυλικές ταινίες όπως το Μερικοί το προτιμούν καυτό, Η γκαρσονιέρα, Ίρμα Αγάπη μου, Ένα παράξενο ζευγάρι, και Το σύνδρομο της Κίνας.

Πέθανε από καρκίνο, το 2001.

1931 – Τζέιμς Ντιν. Ο Τζέιμς Μπάιρον Ντιν (James Byron Dean, 8 Φεβρουαρίου 1931 – 30 Σεπτεμβρίου 1955) ήταν ένας Αμερικανός ηθοποιός. Θεώρειται ένα πολιτιστικό είδωλο της εφηβικής επανάστασης και της κοινωνικής αποξένωσης, όπως εκφράζεται και στον τίτλο της πιο διάσημης ταινίας του, Επαναστάτης Χωρίς Αιτία ( 1955), στην οποία πρωταγωνιστεί ως τον προβληματισμένο έφηβο, Τζιμ Σταρκ. Οι άλλοι δύο ρόλοι που εκτόξευσαν και καθόρισαν την καριέρα και δόξα του ήταν αυτός του μοναχικόυ Καλ Τρασκ, στην ταινία Ανατολικά της Εδέμ (1955), και αυτός του Jett Rink, στην ταινία Ο Γίγας (1956). Η διαχρονική φήμη και δημοτικότητα του οφείλονται μόνο σε αυτές τις τρεις ταινίες.

Ο πρόωρος τραγικός θάνατός του πάνω στην ακμή της επιτυχίας του, έπειτα από αυτοκινητιστικό δυστύχημα, εδραίωσε την θρυλική του υπόσταση. Ήταν ο πρώτος ηθοποιός που έλαβε μεταθανάτια υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερου Ηθοποιού, και παραμένει ο μοναδικός ηθοποιός που έχει δύο μεταθανάτιες υποψηφιότητες στην υποκριτική. Το 1999, το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον κατέταξε ως τον 17ο καλύτερο αστέρα κινηματογράφου της Χρυσής Εποχής του Χόλιγουντ στην λίστα AFI 100 Χρόνια… 100 Αστέρια.

Θάνατοι

1725 – Πέτρος Α. Ο Πέτρος Α΄ ή Πιότρ Α΄ Αλεξέγιεβιτς (Пётр I Алексеевич, 9 Ιουνίου 1672 – 8 Φεβρουαρίου 1725) γνωστός και ως Πέτρος ο Μέγας ή Μέγας Πέτρος (Пётр Великий), ήταν τσάρος του Ρωσικού Βασιλείου για 43 έτη, από το 1682 έως το 1725.
Γεννήθηκε στη Μόσχα στις 9 Ιουνίου 1672. Πατέρας του ήταν ο τσάρος Αλέξιος (του οίκου των Ρομάνοφ) και μητέρα του η Ναταλία Ναρύσκινα, δεύτερη σύζυγος του Αλεξίου. Υπό την ηγεσία του Πέτρου η Ρωσία μετατράπηκε από περιφερειακό βασίλειο σε υπερδύναμη της ΒΑ Ευρώπης, τερματίζοντας την κυριαρχία των Σουηδών στη Βαλτική. Για τα επιτεύγματά του, πέραν του χαρακτηρισμού Μέγας, του δόθηκε το προσωνύμιο πατέρας του ρωσικού έθνους.
Μετά το θάνατο του Αλεξίου (1676), προτεραιότητα στο θρόνο είχαν οι δύο ζώντες πρίγκιπες από τον πρώτο του γάμο με τη Μαρία Μιλοσλάβσκαγια. Πράγματι, τσάρος ανακηρύχθηκε ο δεκαπενταετής Φιοντόρ Γ΄, καίτοι βαριά ανάπηρος και παραμορφωμένος. Στα 21 του ο Φιοντόρ απεβίωσε άτεκνος (1682) και κανονικά έπρεπε να τον διαδεχθεί ο Ιβάν Ε΄, ο οποίος ήταν όχι μόνον ανάπηρος αλλά και ψυχικά διαταραγμένος.
Βασισμένοι στην αδυναμία του Ιβάν, οι Ναρίσκιν προώθησαν παρασκηνιακά τον Πέτρο και οι Μιλοσλάβσκι απάντησαν με εξέγερση της βασιλικής φρουράς. Η τελική ειρήνευση επήλθε το καλοκαίρι του 1682 με μία συμβιβαστική λύση: οι Ιβάν και Πέτρος ενθρονίσθηκαν ως συμβασιλείς Ιβάν Ε΄ και Πέτρος Α΄, ενώ η αδελφή τους Σοφία Αλεξέγιεβνα ορίστηκε επίτροπος μέχρι την ενηλικίωσή τους.

1972 – Μάρκος Βαμβακάρης. Γεννήθηκε στις 10 Μαΐου του 1905 στο συνοικισμό Σκαλί της Άνω Χώρας της Σύρου από οικογένεια Καθολικών (για τον λόγο αυτό αργότερα απέκτησε και το παρατσούκλι «Φράγκος»). Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες και ήταν ο πρωτότοκος από έξι αδέλφια. Ο παππούς του έγραφε τραγούδια και ο πατέρας του έπαιζε ζαμπούνα, ενώ από μικρή ηλικία ο μικρός Μάρκος συνόδευε τον τελευταίο παίζοντας τουμπί (νησιώτικο τύμπανο) σε διάφορα πανηγύρια. Λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης της οικογένειάς του, ο Μάρκος αναγκάστηκε να αφήσει το σχολείο και να εργαστεί ως λούστρος, εφημεριδοπώλης, εργάτης σε κλωστήρια, βοηθός σε οπωροπωλεία, κ.ά.
Το 1920 σε ηλικία 15 ετών έφυγε από τη Σύρο, αφού έριξε άθελά του ένα βράχο πάνω στη σκεπή ενός σπιτιού και πήγε στον Πειραιά, όπου αργότερα τον ακολούθησε και η οικογένειά του. Εκεί ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα, όπως λιμενεργάτης (φορτοεκφορτωτής, εργάτης γαιανθράκων στα λεγόμενα «καρβουνιάρικα») και περίπου από το 1925 μέχρι το 1935 ως εκδορέας στα δημοτικά σφαγεία Πειραιά και Αθηνών.
Στα 18 του έκανε τον πρώτο του γάμο. Παντρεύτηκε την Ελένη Μαυρουδή, τη «Ζιγκοάλα» όπως την αποκαλούσε.

1980 – Νίκος Ξυλούρης: Ο Νίκος Ξυλούρης (Ανώγεια Ρεθύμνου, 7 Ιουλίου 1936 – Πειραιάς, 8 Φεβρουαρίου 1980), γνωστός και με το παρατσούκλι Ψαρονίκος ή τον τιμητικό χαρακτηρισμό Αρχάγγελος της Κρήτης, ήταν Έλληνας μουσικός και τραγουδιστής του λαϊκού, του δημοτικού και του εντέχνου. Θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες μουσικούς, ενώ συνέβαλε αποφασιστικά στην διάσωση της κρητικής παραδοσιακής μουσικής.
Γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια Μυλοποτάμου Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα οχτώ του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης. Αδέλφια του είναι οι επίσης γνωστοί μουσικοί της κρητικής μουσικής, Αντώνης Ξυλούρης (Ψαραντώνης) και Γιάννης Ξυλούρης (Ψαρογιάννης).

AgrinioStories