29 Μαΐου 2023
Είναι η 149η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 216 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:05 – Δύση ήλιου: 20:39 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 34 λεπτά
🌓 Σελήνη 9 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Θεοδοσία, Θεοδόσω, Ολιβιανό, Ολβιανό, Ολιβία, Ολίβια και Υπομονή.
Γεγονότα
1453 – Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης. Η Κωνσταντινούπολη «πέφτει» στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων. «Η Πόλις εάλω» έπειτα από πολιορκία ενός χρόνου. Η πολιορκία και η Άλωση Κωνσταντινούπολης σημειώθηκαν τον Απρίλιο του 1204 και σημάδεψαν την κορύφωση της Τέταρτης Σταυροφορίας. Οι Σταυροφόροι, με επικεφαλής τον Ερρίκο Δάνδολο, τον Βονιφάτιο τον Μομφερρατικό και τον Βαλδουίνο της Φλάνδρας, κατέλαβαν, λεηλάτησαν και κατέστρεψαν τμήματα της Κωνσταντινούπολης, της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά την Άλωση της Πόλης ιδρύθηκε η Λατινική Αυτοκρατορία (γνωστή στους Βυζαντινούς ως Φραγκοκρατία ή Λατινική Κατοχή) και ο Βαλδουίνος της Φλάνδρας στέφθηκε Αυτοκράτορας ως Βαλδουίνος Α΄ της Κωνσταντινούπολης στην Αγία Σοφία.
Μετά την λεηλασία της πόλης, τα περισσότερα εδάφη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μοιράστηκαν μεταξύ των Σταυροφόρων. Κάποιοι Βυζαντινοί αριστοκράτες ίδρυσαν επίσης μια σειρά από μικρά ανεξάρτητα κράτη, μεταξύ των οποίων η Αυτοκρατορία της Νίκαιας, η οποία και ανακατέλαβε τελικά την Κωνσταντινούπολη το 1261, ανακηρύσσοντας την αποκατάσταση της Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η αποκατασταθείσα Αυτοκρατορία δεν κατόρθωσε ποτέ να ανακτήσει την παλαιότερη εδαφική ή οικονομική της ισχύ και τελικά υπέκυψε στο ανερχόμενο Οθωμανικό Σουλτανάτο στην πολιορκία της Κωνσταντινούπολης του 1453.
Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης του 1204 συνιστά σημαντική καμπή στη μεσαιωνική ιστορία. Η απόφαση των Σταυροφόρων να επιτεθούν στην μεγαλύτερη χριστιανική πόλη στον κόσμο ήταν πρωτοφανής και αμφιλεγόμενη. Οι αναφορές των λεηλασιών και της βαρβαρότητας των Σταυροφόρων σκανδάλισαν και τρομοκράτησαν τον Ορθόδοξο κόσμο. Οι σχέσεις μεταξύ Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας επλήγησαν καταστροφικά για πολλούς αιώνες και δεν αποκαταστάθηκαν ουσιαστικά ως την σύγχρονη εποχή. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία έμεινε πολύ φτωχότερη, μικρότερη και τελικά λιγότερο ικανή να ανατρέψει τον εκτουρκισμό της Μικρασιατικής ενδοχώρας. Οι ενέργειες των Σταυροφόρων επιτάχυναν άμεσα την κατάρρευση της χριστιανοσύνης στα ανατολικά και μακροπρόθεσμα διευκόλυναν την επέκταση του Ισλάμ στην Ευρώπη.
1824 – Ισχυρός αιγυπτιακός στόλος, υπό τον Χουσεΐν, έπειτα από πολιορκία δύο ημερών της Κάσου, αποβιβάζει 4.000 Αλβανούς στον Αντιπέρατο και προσβάλλει από τα νώτα τους υπερασπιστές. Σφαγές, λεηλασίες και αιχμαλωσίες καταστρέφουν το ηρωικό νησί. Στις 27 Μαΐου 1824 και ημέρα Σάββατο, έφτασε στη Κάσο ισχυρóς αιγυπτιακóς στóλος, 25 – 45 πλοία στα οποία επέβαιναν 3.000 – 4.000 Αλβανοί στρατιώτες. … η απάντηση απó τα κανóνια της Κάσου κατóρθωσε να κρατήσει σε απóσταση τον εχθρικó στóλο. Στις δύο μέρες που κράτησε ο κανονιοβολισμóς πρέπει να έπεσαν στο νησί περίπου τέσσερις χιλιάδες βóμβες. Τη δεύτερη προς τη τρίτη νύχτα (28 προς 29 Μαΐου 1824) 18 αποβατικά καΐκια αποσπάστηκαν απó τη κεντρική δύναμη του αιγυπτιακού στóλου και κατευθύνθηκαν βóρεια της Αγίας Μαρίνας. Ταυτóχρονα, ο κανονιοβολισμóς επικεντρώθηκε σε αυτó το σημείο προκειμένου να αποσπαστεί η προσοχή των αμυνομένων. Οι τελευταίοι δεν αντελήφθησαν óτι 30 ακóμα βάρκες γεμάτες με στρατó υπó τον χιλίαρχο Μουσά, κατευθύνονταν μέσα στην νύχτα προς την τοποθεσία Αντιπέρατος, νóτια της Αγίας Μαρίνας.
Τα ξημερώματα δύο χιλιάδες Αλβανοί, έφθασαν αιφνιδιαστικά στα νώτα των υπερασπιστών του νησιού, στη περιοχή της Αγίας Μαρίνας, περιμένοντας τον εχθρό απó κει. Ευρισκόμενοι σε δύο πυρά δεν μπόρεσαν να εμποδίσουν την απóβαση. Κασιώτες και Κρητικοί, αν και αιφνιδιασμένοι αντιτάχθηκαν και προκάλεσαν στον εχθρó σοβαρές φθορές. H μάχη συνεχίστηκε στήθος με στήθος. Όμως ενισχύσεις του εχθρού έφθαναν συνέχεια και ήταν ολοφάνερο óτι η αντίσταση ήταν μάταιη. Τóτε, με ηρωικó γιουρούσι οι αμυνóμενοι διέσπασαν τις εχθρικές γραμμές, κατóρθωσαν να ανοίξουν δρóμο και άλλοι έφτασαν στα κασιώτικα πλοία που ήταν στις ακτές και άλλοι διέφυγαν στα βουνά του νησιού.
Μετά το διασκορπισμó των υπερασπιστών, το νησί έμεινε έρμαιο στα χέρια του εχθρού και ακολούθησαν σκηνές φρίκης. Οι Αλβανοί, óρμησαν στα χωριά σκοτώνοντας βιάζοντας και καίγοντας. Πολλοί κάτοικοι πάνω στη καταστροφή δήλωσαν υποταγή, óμως ο Χουσεΐν καταπατώντας την υπóσχεση του περί ελευθερίας και σεβασμού της ζωής των κατοίκων, έδωσε εντολή στους στρατιώτες του να συνεχίσουν τις καταστροφές για μια μέρα. Οι άντρες του νησιού σφαγιάστηκαν ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά αιχμαλωτίστηκαν για να πουληθούν σα δούλοι. Τα σπίτια του νησιού λεηλατήθηκαν και κάηκαν. Απó τους υπερασπιστές του νησιού δύο χιλιάδες έπεσαν νεκροί και πάνω απó δύο χιλιάδες πουλήθηκαν σαν σκλάβοι. H ερήμωση του νησιού ήταν ολοκληρωτική. Ο Χουσεΐν τοποθέτησε Τούρκο διοικητή στη νησί και φρóντισε για την υποταγή και της Καρπάθου, οι κάτοικοι της οποίας φοβισμένοι, δήλωσαν υποταγή από μόνοι τους.
1924 – Ανήμερα της ιστορικής επετείου της Άλωσης της Πόλης, γίνεται η ιδρυτική συνέλευση της Αθλητικής Ενώσεως Κωνσταντινούπολης (ΑΕΚ). Η Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως (A.E.Κ.) είναι ελληνικός αθλητικός σύλλογος με έδρα την Αθήνα και έμβλημα το δικέφαλο αετό, έμβλημα της δυναστείας των Παλαιολόγων και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Χρώματα της ΑΕΚ είναι το κίτρινο και μαύρο, επίσης εμπνευσμένα από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, για να θυμίζουν στους μεταγενέστερους την ένδοξη παρακαταθήκη των Ελλήνων της Πόλης.
Η ιστορία της ΑΕΚ ξεκινά πολύ πριν το 1924, στην Κωνσταντινούπολη, η οποία στα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου συγκέντρωνε πληθυσμιακά μεγάλη κοινότητα Ελλήνων, όπως και άλλες πόλεις της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας σαν τη Θεσσαλονίκη και τη Σμύρνη. Τομείς όπως το εμπόριο, η ναυτιλία, η βιοτεχνία, ο πολιτισμός, η μουσική βρίσκονταν σε μεγάλη ακμή. Ο αθλητισμός δεν μπορούσε να ξεφύγει από τον κανόνα αυτό με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν αθλητικοί σύλλογοι με πρωτεύον άθλημα το στίβο. Το ποδόσφαιρο δεν είχε μπει ακόμη στη ζωή των Ελλήνων αφού περίμενε τους ποιμένες του (Άγγλους) να το διαδώσουν μέσω των ναυτικών που προσέγγιζαν το λιμάνι της Κωνσταντινούπολης. Άλλωστε το ίδιο σκηνικό είχε διαδραματιστεί και σε άλλες χώρες. Το ποδόσφαιρο αγαπήθηκε από τους Έλληνες της πόλης με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν οι πρώτοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι. Τα κυριότερα ομογενειακά αθλητικά σωματεία ήταν η «Ένωση Ταταύλων», το «Πέρα Κλουμπ», ο «Ερμής» του Πέραν, ο «Μέγας Αλέξανδρος», ο «Ήφαιστος», το αθλητικό τμήμα της Ροβερτείου Σχολής κλπ.
Η ΑΕΚ έχει ενεργά τμήματα για 16 αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ, μπάσκετ ΑΜΕΑ, βόλεϊ ανδρών, βόλεϊ γυναικών, χάντμπολ, πόλο, ποδόσφαιρο σάλας, ράγκμπι, στίβο, ποδηλασία, πινγκ-πονγκ, πυγμαχία, κικ μπόξινγκ, ξιφασκία, σκάκι, άρση βαρών).
1953 – Εκκίνηση του πρώτου Ράλλυ Ακρόπολις, με 26 πληρώματα, εκ των οποίων 7 διεθνή. Το 1956 θα συμπεριληφθεί στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα και το 1973 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι. Το 1951, από μια ιδέα μιας ομάδας οδηγών και με την βοήθεια της Shell διοργανώθηκε ένας αγώνας 1.923 χιλιομέτρων. Ένα από τα ιδρυτικά μέλη του, ως πρόεδρος της Ελληνικής Λέσχης Αυτοκινήτου και Περιηγήσεων (ΕΛΠΑ), υπήρξε ο παράγοντας του Παναθηναϊκού, Απόστολος Νικολαΐδης. Ο αγώνας ξεκίνησε από την Αθήνα και πέρασε κατά σειρά από τις πόλεις Τρίπολη, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Σέρρες, Καβάλα, Θεσσαλονίκη με τον τερματισμό να γίνεται στην Αθήνα. Την επόμενη χρονιά (1952) η ΕΛΠΑ αναλαμβάνει την διοργάνωση του αγώνα και το 1953 ο αγώνας γίνεται διεθνής. Το 1960 ο αγώνας συμπεριλαμβάνεται στους αγώνες του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Από το 1973 συμπεριλαμβάνεται στο παγκόσμιο πρωτάθλημα οδηγών και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Ράλλυ. Επίσης περιλαμβάνεται στα πανελλήνια πρωταθλήματα και κύπελλα κλάσεων, στο κύπελλο της FIA για αυτοκίνητα παραγωγής και στο παγκόσμιο κύπελλο για κατασκευαστές αυτοκινήτων τουρισμού.
1985 – Ο τραγικός τελικός του «Χέιζελ» των Βρυξελλών. Η Γιουβέντους νικά τη Λίβερπουλ με 1-0 και κατακτά το 30ο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης στο ποδόσφαιρο. Λίγο πριν από την έναρξη του αγώνα, 39 φίλαθλοι χάνουν τη ζωή τους σε συγκρούσεις οπαδών των δύο ομάδων στις εξέδρες του γηπέδου. Μόλις μία ώρα πριν από την προγραμματισμένη έναρξη του αγώνα, οι οπαδοί της αγγλικής ομάδας παραβιάζουν ένα κιγκλίδωμα που τους χώριζε από τους φιλάθλους της Γιουβέντους, οι οποίοι οπισθοχωρούν προς έναν τοίχο. Όσοι βρίσκονταν κοντά στον τοίχο συνεθλίβησαν από την πίεση χιλιάδων κόσμου. Ο τοίχος τελικά κατέρρευσε, ενώ πολλά άτομα αναρριχήθηκαν από πάνω με ασφάλεια. Πολλοί άλλοι, ωστόσο, έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν σοβαρά, γράφοντας μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του ποδοσφαίρου, καθώς 39 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους και πάνω από 600 τραυματίστηκαν. Το παιχνίδι τελικά διεξήχθη, παρά την καταστροφή, προκειμένου να αποφευχθεί περαιτέρω βία. Οι εθνικότητες των 39 οπαδών που έχασαν τη ζωή τους ήταν: 32 Ιταλοί οπαδοί της Γιουβέντους, 4 Βέλγοι, 2 Γάλλοι κι ένας Βορειοϊρλανδός.
Το γεγονός ότι υπαίτιοι της τραγωδίας υπήρξαν οι οπαδοί της αγγλικής ομάδας, οδήγησε την τότε πρωθυπουργό της Αγγλίας Μάργκαρετ Θάτσερ, σε συνεννόηση με την ΟΥΕΦΑ, στην απόφαση να αποκλείσει για 5 χρόνια όλους τους αγγλικούς συλλόγους από τις διοργανώσεις των ευρωπαϊκών κυπέλλων, με εξαίρεση τη Λίβερπουλ, η οποία αποκλείστηκε για 6 χρόνια. Επίσης, μικρότερη τιμωρία επιβλήθηκε και στη Γιουβέντους, η οποία υποχρεώθηκε να δώσει ορισμένους εντός έδρας αγώνες στην επόμενη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, κεκλεισμένων των θυρών. Το στάδιο Χέιζελ στη συνέχεια ανακατασκευάστηκε, έγιναν βελτιωτικά έργα που προσέδωσαν τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια, ενώ άλλαξε και η ονομασία του (ονομάζεται πλέον Στάδιο Βασιλιάς Μπωντουέν). Έντεκα χρόνια μετά την τραγωδία, το 1996, η ΟΥΕΦΑ διοργάνωσε σ’ αυτό το στάδιο τον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων.
Γεννήσεις
1917 – Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι (John Fitzgerald “Jack” Kennedy) (Μπρούκλαϊν, Μασαχουσέτη, 29 Μαΐου 1917 – Ντάλας, Τέξας, 22 Νοεμβρίου 1963), αποκαλούμενος συχνά και με τα αρχικά του J.F.K., ήταν Αμερικανός πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως ο 35ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, από τον Ιανουάριο του 1961 έως τη δολοφονία του τον Νοέμβριο του 1963.
Ο Τζον Κένεντι, γόνος μίας από τις πλουσιότερες οικογένειες των ΗΠΑ, γεννήθηκε στις 29 Μαΐου 1917 στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, ήταν Ιρλανδικής καταγωγής και ο πρώτος καθολικός Πρόεδρος. Ο πατέρας του, Τζόζεφ Κέννεντυ, είχε διατελέσει πρεσβευτής των ΗΠΑ στο Λονδίνο, όπως και πρόεδρος της Επιτροπής Ναυτικών Υποθέσεων των ΗΠΑ, επί προεδρίας του Φραγκλίνου Ρούσβελτ. Η μητέρα του Ρόζα, το γένος Φιτζέραλντ ήταν κόρη πρώην δημάρχου Βοστώνης, ο οποίος ανήκε στο Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ. Η οικογένεια απέκτησε τρεις γιους (Τζων, Ρόμπερτ, Έντουαρντ) και τέσσερις κόρες. Ο Τζων αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ το 1940 και υπηρέτησε στο Ναυτικό των ΗΠΑ (USN). Μετά τον πόλεμο εξελέγη μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων για την πολιτεία της Μασαχουσέτης και το 1953 εξελέγη Γερουσιαστής, πάλι της ίδιας πολιτείας. Την ίδια χρονιά στις 12 Σεπτεμβρίου παντρεύεται την 24χρονη Ζακλίν Μπουβιέ με την οποία απέκτησε 2 παιδιά.
1922 – Ιάννης Ξενάκης ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και αρχιτέκτονες του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως Iannis Xenakis. Οι πρωτοποριακές συνθετικές μέθοδοι, που ανέπτυξε συσχέτιζαν τη μουσική και την αρχιτεκτονική με τα μαθηματικά και τη φυσική, μέσω της χρήσης μοντέλων από τη θεωρία των συνόλων, τη θεωρία των πιθανοτήτων, τη θερμοδυναμική, τη Χρυσή Τομή, την ακολουθία Φιμπονάτσι κ.ά. Παράλληλα, οι φιλοσοφικές του ιδέες για τη μουσική έθεσαν καίρια το αίτημα για ενότητα φιλοσοφίας, επιστήμης και τέχνης, συμβάλλοντας στο γενικότερο προβληματισμό για την κρίση της σύγχρονης ευρωπαϊκής μουσικής των δεκαετιών του 1950 και 1960. Ο Ξενάκης χρησιμοποίησε ως βάση για τις περισσότερες συνθέσεις του μαθηματικά μοντέλα, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «νεοπυθαγόρειος». Στο γενικότερο πλαίσιο της κρίσης της σύγχρονης δυτικοευρωπαϊκής μουσικής μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επεδίωξε να ξεφύγει από το αδιέξοδο στο οποίο θεωρούσε ότι είχε οδηγήσει η σειραϊκή και μετασειραϊκή μουσική. Σε αντίθεση όμως με άλλους Ευρωπαίους και Αμερικανούς συνθέτες που απέρριψαν ολοκληρωτικά την μουσική πρωτοπορία και στράφηκαν σε έναν μουσικό μεταμοντερνισμό, επιστρέφοντας εν μέρει ή ολοκληρωτικά στην τονικότητα, αναμιγνύοντας παλιά και νέα ύφη, «σοβαρή» και «δημοφιλή» μουσική κ.ά, ο Ξενάκης παρέμεινε ουσιαστικά πρωτοπόρος, πιστός στους στόχους που έθεσε από την αρχή. Όμως, ακόμη και οι συνθέτες που συνέχισαν να γράφουν πρωτοποριακή μουσική μετά το 1960 (με κύριο πόλο τον Πιερ Μπουλέζ στη Γαλλία) τον απομόνωσαν αρχικά, στερώντας του ακόμη και κρατικές επιχορηγήσεις. Ο Ξενάκης απέκτησε φανατικούς θαυμαστές αλλά και επικριτές, με επιχειρήματα τον φορμαλισμό και την στασιμότητα της μουσικής του μετά το 1970, αλλά και την υπερβολική δεξιοτεχνία που απαιτούσε από τους εκτελεστές.
1935 – Κώστας Καζάκος (Πύργος Ηλείας, 29 Μαΐου 1935) είναι Έλληνας ηθοποιός, σκηνοθέτης και πρώην βουλευτής. Είναι απόφοιτος της Σχολής Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (συγκεκριμένα του τμήματος Ηθοποιών και Σκηνοθετών) καθώς και της Δραματικής Σχολής Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν. Το 1973, τιμήθηκε με το Α’ Χρυσό Βραβείο του Κινηματογραφικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την αρτιότερη παραγωγή, της μεταφοράς, της Λυσιστράτης. Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου. Είναι Ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Άδειας Άσκησης επαγγέλματος του Ηθοποιού, συν-ιδρυτής του Ελεύθερου Θεάτρου (μαζί με τον Λέοντα Τριβιζά) και ιδρυτής του ιδρύματος «Τζένη Καρέζη».
Γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας. Στα 18 του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγός ωστόσο η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του, έγινε λόγος, αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο. Του ζητούσαν χαρτί κοινωνικών φρονημάτων και επειδή δεν το είχε, δεν του επέτρεψαν την εγγραφή του, στη σχολή. Έτσι, άλλαξε σταδιοδρομία και φοίτησε στην Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).
Θάνατοι
1453 – Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος (8 Φεβρουαρίου 1405 – 29 Μαΐου 1453) ήταν ο τελευταίος βασιλεύων Βυζαντινός αυτοκράτορας, ως μέλος της δυναστείας των Παλαιολόγων, από το 1449 έως το θάνατό του που έπεσε μαχόμενος κατά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης (1453). Μετά το θάνατό του, έγινε θρυλική μορφή της ελληνικής λαϊκής παράδοσης ως ο «Μαρμαρωμένος Βασιλιάς», που θα ξυπνήσει και θα ανακτήσει την Αυτοκρατορία και την Κωνσταντινούπολη από τους Οθωμανούς. Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1405 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν το όγδοο από τα δέκα παιδιά του Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου και της Ελένης Δραγάση, κόρης του Σέρβου ηγεμόνα Κονσταντίν Ντράγκας Ντεγιάνοβιτς. Αγαπούσε πολύ τη μητέρα του και για αυτό πρόσθεσε το επώνυμό της (Δραγάση) δίπλα στο δικό του, όταν ανέβηκε στον αυτοκρατορικό θρόνο. Ήταν ο νεότερος αδελφός του Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου Αυτοκράτορα των Ρωμαίων και του Θεόδωρου Β´ Παλαιολόγου, δεσπότη του Μυστρά. Συχνά αναφέρεται ως πορφυρογέννητος· ελάχιστα είναι γνωστά για την παιδική του ηλικία. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της νεότητάς του στην Κωνσταντινούπολη υπό την επίβλεψη των γονιών του. Επίσης για τη φυσική του εμφάνιση δεν είναι τίποτα γνωστό. Σε νεαρή ηλικία εκπαιδεύτηκε στο κυνήγι, την ιππασία και την πολεμική τέχνη. Τον Νοέμβριο του 1423 ο αδελφός του Ιωάννης Η´ ταξίδεψε στη Βενετία και την Ουγγαρία για αναζήτηση βοήθειας και όρισε τον Κωνσταντίνο ως αντιβασιλέα στην Κωνσταντινούπολη· έτσι ο Κωνσταντίνος είχε την πρώτη του επαφή με θέση εξουσίας. Του δόθηκε επίσης ο τίτλος του δεσπότη και του παραχωρήθηκε μία περιοχή που εκτεινόταν κατά μήκος των δυτικών ακτών της Μαύρης Θάλασσας (Εύξεινος Πόντος), από την πόλη Μεσημβρία στον βορρά μέχρι τον Δέρκο στο νότο.
2010 – Ο Ντένις Χόπερ ήταν αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και σεναριογράφος, ένα από τα σύμβολα του κινήματος της αμφισβήτησης την δεκαετία του ‘60 στις ΗΠΑ και στη συνέχεια ένας από τους σημαντικότερους καρατερίστες του Χόλιγουντ. Έγινε ευρέως γνωστός το 1969, όταν σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε στην ψυχεδελική ταινία δρόμου «Ξένοιαστος Καβαλάρης».
Ο Ντένις Λι Χόπερ (Dennis Lee Hopper) γεννήθηκε στις 17 Μαΐου 1936 στο Ντοτζ Σίτυ της πολιτείας του Κάνσας. Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Σαν Ντιέγκο της Καλιφόρνιας, όπου ξεκίνησε να παίζει σε τοπικές θεατρικές σκηνές. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο μετακινήθηκε στο Λος Άντζελες και υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με την κινηματογραφική εταιρεία Warner Bros.
Γρήγορα εξασφάλισε ένα σημαντικό ρόλο στην ταινία του Νίκολας Ρέι «Επαναστάτης χωρίς αιτία» (Rebel Without a Cause, 1955), δίπλα στον Τζέιμς Ντιν και τη Νάταλι Γουντ. Παρά το δύστροπο και συγκρουσιακό χαρακτήρα του, εξασφάλισε ακόμη δύο σημαντικούς ρόλους στις ταινίες «Ο Γίγαντας» (The Gian», 1956) του Τζορτζ Στίβενς και «Ο Κυρίαρχος της Γης» (The Story of Mankind, 1957), προτού αποπεμφθεί από την Warner τον επόμενο χρόνο. Αμέσως μετά εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, όπου φοίτησε στο περίφημο Actors Studio.
Στη διάρκεια της δεκαετίας του ‘60, ο Ντένις Χόπερ εμφανίστηκε σε μικρούς ρόλους σε τηλεοπτικές σειρές, αλλά και σε κινηματογραφικά έργα κυμαινόμενης ποιότητας, από ταινίες τρόμου δεύτερης διαλογής, όπως το «Night Tide» (1961) μέχρι το αστυνομικό δράμα του Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ «Ο Μεγάλος Δραπέτης» (Cool Hand Luke, 1967), με πρωταγωνιστή τον Πολ Νιούμαν.
Η μεγάλη στιγμή της καριέρας του ήρθε με την ψυχεδελική ταινία δρόμου «Ξένοιαστος Καβαλλάρης» (Easy Rider, 1969), την οποία σκηνοθέτησε, έγραψε το σενάριο μαζί με τον Πίτερ Φόντα και τον Τέρι Σάουθερν, και πρωταγωνίστησε μαζί με τον Πίτερ Φόντα και τον άγνωστο τότε Τζακ Νίκολσον. Στη διάρκεια των γυρισμάτων, οι Χόπερ και Φόντα ήρθαν σε μεγάλη ρήξη και οι σχέσεις τους δεν βελτιώθηκαν ποτέ. O Χόπερ κέρδισε ένα βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, ενώ ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου. Ο «Ξένοιαστος Καβαλάρης» θεωρείται μία από τις καλύτερες ταινίες του αμερικανικού σινεμά, που σηματοδότησε την αρχή μιας νέας εποχής για το Χόλιγουντ.
Για πολλά χρόνια, ο Ντένις Χόπερ δεν μπορούσε να εξαργυρώσει την επιτυχία του σε ρόλους, μέχρι που η συμμετοχή του στο επικό πολεμικό δράμα του Φράνσις Φορντ Κόπολα «Αποκάλυψη Τώρα» (1979) τον έφερε και πάλι στο προσκήνιο. Το 1983, έχοντας απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά, εμφανίστηκε στο κοινωνικό δράμα του Κόπολα «Ο Αταίριαστος» (Rumble Fish) και το κατασκοπικό θρίλερ του Σαμ Πέκινπα «Όστερμαν, το 48ωρο των κατασκόπων» (The Osterman Weekend).
Ο Ντένις Χόπερ με τον Τζιν Χάκμαν στο «Hoosiers»Το 1986 έλαβε την αναγνώριση των κριτικών για την ερμηνία του του στην ταινία μυστηρίου του Ντέιβιντ Λιντς «Μπλε Βελούδο» (Blue Velvet) και στο αθλητικό δράμα του Ντέιβιντ Άνσπο «Πάθος για Μπάσκετ» (Hoosiers), που του εξασφάλισε μία υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου.Το 1991 ήταν υποψήφιος για Έμμυ για το ρόλο του στην τηλεταινία «Paris Trout», στην οποία υποδύθηκε ένα αμετανόητο ρατσιστή του αμερικανικού νότου. Το 2002 εμφανίστηκε στο ρόλο ενός σέρβου εγκληματία πολέμου στην πολυβραβευμένη τηλεοπτική σειρά «24» και αργότερα στο ρόλο ενός μουσικού παραγωγού στο σίριαλ «Crash» (2008–2009).
Ο Χόπερ, εκτός από τον κινηματογράφο ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική και τη γλυπτική. Το 2001 πραγματοποιήθηκε μία μεγάλη αναδρομική έκθεση με έργα του στο Μουσείο της Πόλης του Άμστερνταμ. Κολακευμένος από την τιμή που του έγινε, είχε δηλώσει: «Είναι το σημαντικότερο πράγμα που έχει συμβεί στην καριέρα μου, ακόμα και από τη μεγάλη κινηματογραφική επιτυχία του “Ξένοιαστου Καβαλλάρη”. Με τιμά το γεγονός ότι πραγματοποιείται έκθεση με έργα μου, εάν σκεφτεί κανείς ότι μεγάλοι καλλιτέχνες, όπως ο Σεζάν ή ο Βαν Γκογκ, ποτέ δεν είδαν τα έργα τους να εκτίθενται σε ρετροσπεκτίβα προς τιμήν τους». Ο Χόπερ ασχολούνταν με τη ζωγραφική από τη δεκαετία του ‘50 και παραδέχεται ότι τα περισσότερα έργα του τα φιλοτέχνησε υπό την επήρεια κοκαΐνης.
Ο Ντένις Χόπερ πέθανε στις 29 Μαΐου 2010 στο Λος Άντζελες, εξαιτίας επιπλοκών από τον καρκίνο του προστάτη από τον οποίο υπέφερε. Είχε παντρευτεί πέντε φορές, ενώ απέκτησε τέσσερα παιδιά και δύο εγγόνια.
2017 – Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (Χαλέπα Χανίων, 18 Οκτωβρίου 1918 – Αθήνα, 29 Μαΐου 2017) ήταν Έλληνας πολιτικός. Διετέλεσε πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας (1 Σεπτεμβρίου 1984 – 3 Νοεμβρίου 1993) καθώς και πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας (11 Απριλίου 1990 – 13 Οκτωβρίου 1993).
Καταγόμενος από οικογένεια με πολιτική παράδοση ασχολήθηκε από νωρίς με την πολιτική εκλεγόμενος βουλευτής Χανίων ήδη από τις εκλογές του 1946. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ενώσεως Κέντρου λαμβάνοντας μέρος στον επονομαζόμενο Ανένδοτο Αγώνα των ετών 1961-63, κατά της Κυβέρνησης του 1961 του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που οδήγησε την κεντρώα παράταξη στην εξουσία έπειτα από μακρά περίοδο παραμονής της στην αντιπολίτευση, καθώς και στην κρίση που ακολούθησε τον Ιούλιο του 1965, οπότε ερχόμενος σε αντίθεση με τον Πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου αποχώρησε από την κυβέρνηση μαζί με άλλα στελέχη, χαρακτηριζόμενοι επί τούτου «αποστάτες» και «προδότες» της Ένωσης Κέντρου, σχηματίζοντας τις λεγόμενες «Κυβερνήσεις των Αποστατών» (αυτές των Αθανασιάδη-Νόβα, Τσιριμώκου και του Στεφανόπουλου). Με το ξέσπασμα του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου συνελήφθη και εν συνεχεία μετέβη στο εξωτερικό, όπου ανέπτυξε αντιδικτατορική δράση.
Μεταπολιτευτικά δημιούργησε το Κόμμα Νεοφιλελευθέρων που εξέλεξε στις εκλογές του 1977 δυο βουλευτές, τον ίδιο και τον Παύλο Βαρδινογιάννη. Το επόμενο έτος εντάχθηκε στη Νέα Δημοκρατία και την 1η Σεπτεμβρίου του 1984 εξελέγη αρχηγός της. Ηγήθηκε του κόμματος στις εκλογές του 1985, στις οποίες και ηττήθηκε. Μετά την ήττα παραιτήθηκε και έθεσε εκ νέου θέμα ηγεσίας. Στις εσωκομματικές εκλογές που ακολούθησαν επανεξελέγη πρόεδρος. Στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις του 1989 (Ιουνίου και Νοεμβρίου) δεν κατάφερε να κερδίσει την αυτοδυναμία, το πέτυχε όμως σε αυτές της 8ης Απριλίου του 1990, οπότε και σχημάτισε Κυβέρνηση υπό την προεδρία του. Στις επόμενες εκλογές ηττήθηκε και παραιτήθηκε από την ηγεσία της ΝΔ, του απονεμήθηκε δε ο τίτλος του επιτίμου προέδρου του κόμματος.
Εκλεγόταν βουλευτής μέχρι το 2004.[3] Παρά την παύση της κοινοβουλευτικής του δράσης εξακολουθούσε να προβαίνει σε πολιτικές παρεμβάσεις διαμέσου των μέσων ενημέρωσης ή της επαφής του με πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες. Παιδιά του είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
