20 Αυγούστου 2023
Είναι η 232η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 133 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:43 – Δύση ήλιου: 20:14 – Διάρκεια ημέρας: 13 ώρες 31 λεπτά
🌒 Σελήνη 2.7 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Ηλιόδωρο, Ηλιοδώρα, Ελεοδώρα, Έλντα, Θεοχάρη, Θεοχαρούλα, Σαμουήλ, Σαμουήλο, Σαμουήλη, Ορέστη, Ορεστιά και Ορεστιάδα.
Γεγονότα
1882 – Η επική «Εισαγωγή 1812» του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι ακούγεται για πρώτη φορά στον Καθεδρικό Ναό του Σωτήρος στη Μόσχα. Γράφτηκε από τον μεγάλο συνθέτη για την επέτειο των 70 χρόνων από την αποτυχημένη εισβολή του Ναπολέοντα στη Ρωσία. Γράφτηκε μέσα σε έξι εβδομάδες, αρχής γενομένης από τη 12η Οκτωβρίου του 1880, με προτροπή του φίλου του πιανίστα Άντον Ρουμπινστάιν (1835-1881) και αφορμή τις εορταστικές εκδηλώσεις, που επρόκειτο να γίνουν δύο χρόνια αργότερα για να τιμηθούν τα 70 χρόνια από τη συντριπτική ήττα του Μεγάλου Ναπολέοντα στη Ρωσία. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στις 20 Αυγούστου 1882 στον υπαίθριο χώρο μπροστά από την εκκλησία του Σωτήρος Χριστού στη Μόσχα.
Ο Τσαϊκόφσκι στο 15λεπτο έργο του περιγράφει με νότες την εισβολή και την ολοκληρωτική καταστροφή, που υπέστη η στρατιά του Μεγάλου Ναπολέοντα στη Ρωσία το 1812. Χρησιμοποιεί μοτίβα από ρωσικά λαϊκά τραγούδια, το τροπάριο «Σώσον Κύριε τον λαόν σου» για να επισημάνει τη θεϊκή συμβολή στη διάσωση της Ρωσίας, τη «Μασσαλιώτιδα», τον εθνικό ύμνο της Γαλλίας για να υποδηλώσει την ορμή των επιτιθεμένων και τον εθνικό ύμνο της αυτοκρατορικής Ρωσίας «Ο Θεός σώζοι τον Τσάρο» για το θριαμβευτικό κλείσιμο του κομματιού. Τα κανόνια και οι καμπάνες που ηχούν ως όργανα δίνουν ένα ανατριχιαστικά ρεαλιστικό τόνο στο έργο.
1897 – Ο άγγλος γιατρός Ρόναλντ Ρος ανακαλύπτει ότι η ελονοσία προέρχεται από τα κουνούπια. Θα τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ το 1902 και θα γίνει «σερ». Η 20η Αυγούστου γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα κατά των Κουνουπιών.
Ο σερ Ρόναλντ Ρος (Sir Ronald Ross, 13 Μαΐου 1857 – 16 Σεπτεμβρίου 1932) ήταν Βρεττανός γεννημένος στην Ινδία γιατρός ο οποίος έλαβε το Νόμπελ Ιατρικής το 1902 για την εργασία του πάνω στην ελονοσία. Η ανακάλυψή του παρασίτου της ελονοσίας στο γαστρεντερικό σωλήνα των κουνουπιών οδήγησαν το Ρος στο συμπέρασμα ότι η ελονοσία μεταδόθηκε από τα κουνούπια, και έθεσε τα θεμέλια για την καταπολέμηση της ασθένειας. Ήταν αρκετά πολυμαθής, γράφοντας μια σειρά από ποιήματα, δημοσίευσε αρκετά μυθιστορήματα, και συνέθεσε τραγούδια. Ήταν επίσης ερασιτέχνης καλλιτέχνης και μαθηματικός. Εργάστηκε στην ινδική ιατρική υπηρεσία για 25 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της υπηρεσίας έκανε την πρωτοποριακή ιατρική ανακάλυψη. Μετά την παραίτηση από την υπηρεσία του στην Ινδία, προσχώρησε στη Σχολή Τροπικής Ιατρικής του Λίβερπουλ, και συνέχισε ως καθηγητής και πρόεδρος της Τροπικής Ιατρικής του Ινστιτούτου για 10 χρόνια. Το 1926 έγινε επικεφαλής διευθυντής του Ινστιτούτου και Νοσοκομείου Ρος Τροπικών Νόσων, που ιδρύθηκε προς τιμήν των έργων του. Παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του.
1954 – Κατατίθεται στη γραμματεία του ΟΗΕ η πρώτη ελληνική προσφυγή για το Κυπριακό, με αίτημα την εφαρμογή των αρχών της ισότητας και της αυτοδιάθεσης των λαών. Παλλαϊκό συλλαλητήριο στην Αθήνα, με πάνω από 100 πολίτες τραυματίες, αλλά και 24 αστυνομικούς. Η κυβέρνηση Παπάγου, αφενός υπό την πίεση του Μακάριου και της κυπριακής Εθναρχίας, και αφ’ ετέρου της ελληνικής κοινής γνώμης, προσέφυγε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Επικαλούμενη το άρθρο 1 (παρ. 1 και 2) του Καταστατικού Χάρτη, ζήτησε την εφαρμογή «της αρχής της ισότητος δικαιωμάτων και της αυτοδιαθέσεως των λαών εις τον πληθυσμό της Κύπρου». Στις 20 Αυγούστου 1954, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στον ΟΗΕ κατέθεσε στη Γραμματεία του Οργανισμού την προσφυγή. Η Γενική Συνέλευση, εκείνη την εποχή, δεν ήταν όπως σήμερα, με την ποσοτική υπεροχή των χωρών του Τρίτου Κόσμου, ενώ και η δεδομένη αρνητική στάση των ΗΠΑ, που ήλεγχε τον Οργανισμό, προδιέγραφε το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Έτσι, μετά και από νεοζηλανδική παρέμβαση, υιοθετήθηκε ένα Ψήφισμα στο οποίο αναφερόταν, πως εφόσον δεν φαίνεται κάποια λύση για το Κυπριακό Ζήτημα, η Γενική Συνέλευση δε θα ασχοληθεί περαιτέρω με το θέμα εφαρμογής «της αρχής της ισότητας των δικαιωμάτων και της αυτοδιαθέσεως των λαών εις τον πληθυσμόν της Κύπρου».
1968 – 650.000 στρατιώτες του Συμφώνου της Βαρσοβίας εισβάλουν στην Τσεχοσλοβακία και τερματίζουν την «Άνοιξη της Πράγας». Στις 23:00 τη νύχτα προς την 21η Αυγούστου 1968, αρχίζει η προέλαση στρατευμάτων της Σοβιετικής Ένωσης, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας στην Τσεχοσλοβακία με το κωδικό όνομα «Επιχείρηση Δούναβης». Από τις 02:00 άρχισαν να προσγειώνονται σοβιετικά στρατιωτικά αεροπλάνα στο αεροδρόμιο της Πράγας ανά ένα λεπτό. 200.000 άνδρες συμμετείχαν στην εισβολή και έφτασαν συνολικά τους 800.000 τις επόμενες μέρες. Μέσα σε λίγες ώρες είχαν καταληφθεί τα στρατηγικά σημεία της χώρας. Στις μάχες που σημειώθηκαν έχασαν τη ζωή τους 98 Τσέχοι και Σλοβάκοι, καθώς και 50 στρατιώτες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Τα στρατεύματα της Ανατολικής Γερμανίας δεν πήραν μέρος στην κατοχή σύμφωνα με νεότερες έρευνες, ήταν όμως σταθμευμένα στα σύνορα σε κατάσταση ετοιμότητας. Μόνο 30 περίπου στρατιώτες μιας μονάδας πληροφοριών παρευρίσκονταν στο αρχηγείο των στρατευμάτων εισβολής κοντά στο Μιλόβιτσε. Η Ανατολική Γερμανία ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της δυναμικής λύσης, φοβούμενη ότι θα ήταν η πρώτη που θα δεχτεί τη σπίθα αν επικρατούσαν οι μεταρρυθμίσεις στην Τσεχοσλοβακία. Ίσως όμως έγινε αντιληπτό την τελευταία στιγμή πόσο «άκομψο» θα ήταν να ξαναεισβάλλουν Γερμανοί στρατιώτες στην Τσεχοσλοβακία είκοσι μόλις χρόνια μετά την οδυνηρή κατοχή της από Γερμανούς στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
1982 – Δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως ο Νόμος 1972, που καταργεί την ποινική δίωξη της μοιχείας. Η μοιχεία αποποινικοποιήθηκε στη χώρα μας από την κυβέρνηση της Αλλαγής, στο πλαίσιο της φιλελευθεροποίησης του πλέγματος των διατάξεων που αφορούσαν το Οικογενειακό Δίκαιο. Η Εκκλησία της Ελλάδος αντέδρασε, υποστηρίζοντας ότι «η αποποινικοποίηση της μοιχείας θα κλονίσει τα θεμέλια της οικογένειας και του γάμου» (21 Ιανουαρίου 1982). Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου δεν έκανε πίσω και κατάργησε το άρθρο 357 του Ποινικού Κώδικα με το άρθρο 8 του Νόμου 1272/82, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 20 Αυγούστου 1982. Όσον αφορά στις αστικές συνέπειες, με το Νόμο 1329/1983 η μοιχεία έπαψε να αποτελεί απόλυτο λόγο διαζυγίου. Μπορεί, όμως, να επιφέρει τη λύση του γάμου μόνο αν κριθεί ότι από αυτή έχουν διαταραχθεί τόσο σοβαρά οι συζυγικές σχέσεις, ώστε βάσιμα η εξακολούθηση της έγγαμης σχέσης να είναι αφόρητη για τον ενάγοντα (άρθρο 1439 Α.Κ).
1993 – Υπογράφεται η συμφωνία του Όσλο μεταξύ της PLO και του Ισραήλ. Αρχιτέκτονες της συμφωνίας, οι ηγέτες των δύο μερών Γιτζάκ Ράμπιν και Γιάσερ Αραφάτ, υπό την αιγίδα του αμερικανού προέδρου Μπιλ Κλίντον. Αποφασίζεται η αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας και αναγνωρίζεται το δικαίωμα των Παλαιστινίων να ελέγχουν τα του οίκου τους με τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής. Οι συμφωνίες του Όσλο είναι ένα σύνολο συνθηκών ανάμεσα στο κράτος του Ισραήλ και την Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO). Η πρώτη συμφωνία υπογράφτηκε στην Ουάσινγκτον των ΗΠΑ το 1993 και η δεύτερη στην Τάμπα της Αιγύπτου, δύο χρόνια μετά (1995). Οι συμφωνίες πραγματοποιήθηκαν με σκοπό να προωθήσουν την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, με την εγγύηση και τη μεσολάβηση των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και να εξασφαλίσουν το δικαίωμα του Παλαιστινιακού λαού στον αυτοπροσδιορισμό.
Των συμφωνιών προηγήθηκαν μυστικές διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών στο Όσλο που είχαν σαν στόχο την αμοιβαία αποδοχή. Οι συμφωνίες οδήγησαν στην αναγνώριση της Παλαιστινιακής Αρχής ως φορέα αυτόνομης αλλά και περιορισμένης εξουσίας των Παλαιστινίων στη Δυτική Όχθη του Ιορδάνη ποταμού και στη Λωρίδα της Γάζας. Τα σύνορα των δύο πλευρών, το καθεστώς της Ιερουσαλήμ, η στρατιωτική παρουσία του Ισραήλ και η τύχη των περιοχών που θα εκκενώνονταν από τις δυνάμεις του Ισραήλ ήταν τα πλέον σημαντικά ζητήματα που αφορούσαν οι συμφωνίες. Ωστόσο, οι συμφωνίες δεν οδήγησαν στη δημιουργία ενός ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους.
Γεννήσεις
1795 – Νικόλαος Κασομούλης. Καταγόταν από ιστορική οικογένεια του Πισοδερίου Φλώρινας. Γεννήθηκε στο Πισοδέρι ή στην Κοζάνη και μεγάλωσε στη Σιάτιστα. Ο πατέρας του Κωνσταντίνος Κασομούλης ήταν έμπορος. Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στις Σέρρες για να επεκτείνει την οικογενειακή επιχείρηση. Εκεί στα 1820 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.
Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821, συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Ολύμπου και της Χαλκιδικής, όπου συνεργάστηκε με τον οπλαρχηγό Διαμαντή Νικολάου. Ο πατέρας του, που είχε μετεγκατασταθεί εν τω μεταξύ στη Νάουσα, σκοτώθηκε το 1822 κατά την καταστροφή της Νάουσας από τους Τούρκους. Μετά την αποτυχία στη Μακεδονία, μετέβη στη Θεσσαλία με σώμα Σιατιστινών, και συνεργάστηκε με τους οπλαρχηγούς Νικόλαο Στουρνάρη και Γεώργιο Καραϊσκάκη. Το 1826 βρίσκεται μεταξύ των πολιορκημένων στο Μεσολόγγι, μαζί με τους αδερφούς του, Δημήτριο και Γεώργιο. Συνέταξε την απόφαση της εξόδου καθ’ υπαγόρευση του Επισκόπου Ρωγών Ιωσήφ, και επιφορτίστηκε με την αποστολή να συντονίσει τις ενέργειες όλων των τμημάτων, ώστε να επιτύχει η Έξοδος. Κατά την έξοδο τραυματίστηκε θανάσιμα ο αδερφός του, Δημήτριος. Με τη δημιουργία του ελληνικού κράτους κατέλαβε διάφορα στρατιωτικά αξιώματα, τόσο επί Καποδίστρια, όσο και επί Όθωνα. Συμμετείχε στην καταστολή των εξεγέρσεων του 1836, όπου σκοτώθηκε ο αδερφός του, Γεώργιος, που υπηρετούσε ως ανθυπολοχαγός. Τελικά εξελίχθηκε μέχρι το βαθμό του συνταγματάρχη της Βασιλικής Φάλαγγας, που όμως έμεινε στην ιστορία ως στρατηγός.
Σε μεγάλη ηλικία εγκαταστάθηκε στη Στυλίδα Φθιώτιδας.
1929 – Παύλος Γιαννακόπουλος (Αθήνα, 20 Αυγούστου 1929 – 10 Ιουνίου 2018, Αθήνα) ήταν Έλληνας φαρμακοβιομήχανος και πρώην πρόεδρος του Παναθηναϊκού Αθλητικού Ομίλου στο μπάσκετ και στον ερασιτέχνη. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος γεννήθηκε το 1929. Γονείς του ήταν ο Δημήτρης και η Κατερίνα Γιαννακόπουλου. Αδέλφια του ο Θανάσης, ο Κώστας και μετά η Βασιλική κατά ηλικιακή σειρά. Η καταγωγή της οικογένειας ήταν από τη Σελλασία Λακωνίας, κοντά στη Σπάρτη, έζησε όμως όλα τα χρόνια της ζωής του στην Αθήνα. Φοίτησε στην ΑΣΟΕΕ και από μικρή ηλικία μαθήτευσε και αυτός στο φαρμακείο του πατέρα τους, του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Με την σύζυγό του Δέσποινα, το 1974 απέκτησαν ένα γιο, τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Δραστηριοποιήθηκε στον χώρο της φαρμακευτικής, όπου και ήταν ιδιοκτήτης της ΒΙΑΝΕΞ μαζί με τα δύο αδέρφια του,[4] της μεγαλύτερης φαρμακοβιομηχανίας στην Ελλάδα. Μαζί με τον αδελφό του Θανάση σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική. Το 1960 ίδρυσε την εταιρία ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ με έδρα στην οδό Σωκράτους. Ασχολήθηκε και με το εμπόριο μπανάνας.
1948 – Ρόμπερτ Πλαντ (Robert Anthony Plant, 20 Αυγούστου 1948) είναι Άγγλος τραγουδιστής και συνθέτης, γνωστότερος ως μέλος του χαρντ ροκ (Hard Rock) συγκροτήματος Led Zeppelin. Ο Πλαντ θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους τραγουδιστές όλων των εποχών καθώς και για πολλούς, η κορυφαία φωνή της ροκ. Στο δημοψήφισμα του μουσικού περιοδικού NME (New Musical Express) τον Ιανουάριο του 2009, εκλέχθηκε η «καλύτερη φωνή της ροκ», κάτι που επαναλήφθηκε δύο χρόνια αργότερα στο ανάλογο δημοψήφισμα του Rolling Stone.
Ο Ρόμπερτ Πλαντ γεννήθηκε στο δυτικό Μπρόμγουιτς της Αγγλίας στις 20 Αυγούστου 1948. Ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική και να τραγουδάει από νεαρή ηλικία, έχοντας ως κύρια επιρροή τον Έλβις Πρίσλεϊ, αλλά εγκατέλειψε το σχολείο για τη μουσική όταν φοιτούσε στο γυμνάσιο, όντας παθιασμένος με μπλουζ τραγουδιστές όπως ο Ρόμπερτ Τζόνσον, ο Σκιπ Τζέιμς, ο Τζέρι Μίλερ, κ.ά.
Στα δεκαέξι του χρόνια, έφυγε από την πατρική του κατοικία για να επιδιώξει επαγγελματική καριέρα στη μουσική, εντασσόμενος στο συγκρότημα των Crawling King Snakes. Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, έγινε μέλος των Band of Joy, του συγκροτήματος στο οποίο γνώρισε τον μετέπειτα ντράμερ των Led Zeppelin, Τζον Μπόναμ. Στα δύο χρόνια της συνεργασίας τους, οι Band of Joy κυκλοφόρησαν 3 σινγκλ, πριν ο Μπόναμ αποχωρήσει για να συνεχίσει με τον Τιμ Ρόουζ. Στις 9 Νοεμβρίου 1968, ο Πλαντ παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, Μωρήν.
Εκείνη τη χρονιά εντάχθηκε στο συγκρότημα των Led Zeppelin, το οποίο είχε δημιουργήσει μερικούς μήνες νωρίτερα ο κιθαρίστας Τζίμι Πέιτζ. Στο συγκρότημα, επίσης, συμμετείχαν ο μπασίστας Τζον Πωλ Τζόουνς και ο παλιός γνώριμος του από τους Band of Joy, Τζον Μπόναμ.
Μαζί, από τον Ιανουάριο του 1969 μέχρι το 1979, κυκλοφόρησαν 8 στούντιο δίσκους και 1 ζωντανά ηχογραφημένο ανεβαίνοντας 8 φορές στην κορυφή των βρετανικών τσαρτ και άλλες 6 στα αντίστοιχα αμερικάνικα. Οι Led Zeppelin έφθασαν να θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα στην ιστορία της ροκ μουσικής και ένας από τους λόγους του τόσο υψηλού επιπέδου δημοτικότητας στο οποίο έφθασε το συγκρότημα ήταν η εμβληματική προσωπικότητα του Ρόμπερτ Πλαντ, με χαρακτηριστικό του την εξαιρετική σκηνική του παρουσία, η οποία θεωρείται παρόμοια με αυτής του Τζιμ Μόρισον των The Doors.
Η κυριότερη συμβολή του στη σύνθεση των τραγουδιών του συγκροτήματος, ήταν η σύνθεση των στίχων. Ο Πλαντ καταπιάνονταν με μυστικιστικούς και πνευματικού περιεχομένου στίχους, ενώ δεχόταν επιρροές και από τα διαβάσματά του όπως στο Immigrant Song από τη σκανδιναβική μυθολογία, στα τραγούδια The Battle of Evermore, Ramble On, Over the Hills and Far Away, Misty Mountain Hop από τα βιβλία Το Χόμπιτ και Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, κ.ά. Στο τραγούδι Kashmir είναι φανερές οι επιρροές που δέχτηκε από τα ταξίδια του στην Αφρική. Ένα από τα σπουδαιότερα επιτεύγματα του συγκροτήματος ήταν το τραγοὐδι Stairway to Heaven, από το τέταρτο άλμπουμ τους Led Zeppelin IV. Με τους στίχους του να έχουν γραφτεί από τον Πλαντ, το κομμάτι θεωρείται ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών.
Οι Led Zeppelin διαλύθηκαν το 1980, μετά το θάνατο του Τζον Μπόναμ από αναρρόφηση του εμετού του και αφού τα υπόλοιπα μέλη αποφάσισαν να μην τον αντικαταστήσουν.
Θάνατοι
1915 – Πάουλ Έρλιχ (Paul Ehrlich, 14 Μαρτίου 1854 – 20 Αυγούστου 1915) ήταν Γερμανοεβραίος γιατρός και επιστήμονας ο οποίος εργάστηκε στα πεδία της ανοσολογίας, της αιματολογίας και της αντιμικροβιακής χημειοθεραπείας. Εφηύρε την πρόδρομο τεχνική της χρώσεως κατά Γκραμ των βακτηρίων. Οι μέθοδοι που ανέπτυξε για τη χρώση του ιστού κατέστησαν δυνατή τη διάκριση μεταξύ των διαφορετικών τύπων κυττάρων του αίματος, διευκολύνοντας τη διάγνωση πολλών ασθενειών του αίματος.
Στο εργαστήριό του ανακαλύφθηκε η αρσφεναμίνη (σαλβαρασάνη), η πρώτη αποτελεσματική φαρμακευτική θεραπεία για τη σύφιλη, εγκαινιάζοντας έτσι και την ονομασία της έννοιας της χημειοθεραπείας. Ο Έρλιχ διέδωσε την έννοια της «μαγικής σφαίρας». Είχε επίσης αποφασιστική συμβολή στην ανάπτυξη ενός αντιορού για την καταπολέμηση της διφθερίτιδας και σκέφτηκε μια μέθοδο για την τυποποίηση θεραπευτικών ορών.
Το 1908, του απονεμήθηκε το Βραβείο Νόμπελ Φυσιολογίας και Ιατρικής για την συμβολή του στην ανοσολογία, από κοινού με το Ιλιά Μέτσνικοφ, για την εργασία του στην ανοσολογία.
1995 – Ούγκο Πρατ (ιταλικά: Hugo Pratt, πραγματικό του όνομα Ugo Eugenio Prat, 15 Ιουνίου 1927 – 20 Αυγούστου 1995), ήταν Ιταλός σχεδιαστής και σεναριογράφος κόμικς. Πολλά από τα κόμικς του, με διασημότερη τη σειρά Κόρτο Μαλτέζε, διακρίνονται από τον συνδυασμό κινηματογραφικής αφήγησης με εκτεταμένη ιστορική έρευνα. Άλλα σημαντικά έργα του είναι τα Έρνι Πάικ, σε σενάριο του Έκτωρ Χερμάν Οέστερχελντ, Οι σκορπιοί της ερήμου και Ινδιάνικο καλοκαίρι, σε σχέδιο του Μίλο Μανάρα. Ο Πρατ συγκαταλέγεται στους σπουδαιότερους δημιουργούς παγκοσμίως και θεωρείται ένας από τους πρώτους που έφεραν λογοτεχνική αύρα στο μέσο των κόμικς. Οι σημαντικότερες διακρίσεις που είχε λάβει, είναι το Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ του Ανγκουλέμ το 1988 και η μετά θάνατον εισαγωγή στο Will Eisner Hall of Fame το 2005. Ο Πρατ έτρεφε μεγάλη αγάπη για τα ταξίδια και είχε επισκεφτεί δεκάδες χώρες του κόσμου. Εκτός από δημιουργός κόμικς ήταν και συγγραφέας, καθώς είχε γράψει ορισμένα μυθιστορήματα, ιδιαίτερα προς το τέλος της ζωής του.
Ο Ούγκο Πρατ είχε γράψει: «Έχω δεκατρείς τρόπους να λέω την ιστορία της ζωής μου, αλλά δεν ξέρω καν αν ένας από αυτούς είναι ο αληθινός ή αν είναι πιο αληθινός από τους άλλους. Ο Πεσσόα έλεγε ότι έχουμε δύο ζωές, αυτή που νομίζουμε ότι είναι η αληθινή και αυτή που ζούμε στα όνειρά μας».
2011 – Νίκος Θέμελης. Ο Νίκος Θέμελης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Αποφοίτησε από την Γερμανική Σχολή Αθηνών, το Doerpfeld Gymnasium. Σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία, όπου το 1975 έλαβε το Διδακτορικό του Δίπλωμα σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, στο Υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες.
Από το 1981 υπήρξε στενός συνεργάτης του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη και διευθυντής του γραφείου του, ακολουθώντας τον στα υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Παιδείας, Βιομηχανίας αλλά και στο Μέγαρο Μαξίμου κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργού (1996-2004). Στο χώρο της νεοελληνικής πεζογραφίας εμφανίστηκε το 1998. ¨Η αναζήτηση¨ ήταν το πρώτο του κείμενο έξω από το χώρο των επιστημονικών του ενδιαφερόντων. Έγραψε επτά μυθιστορήματα – τα οποία διαπνέονταν, κυρίως, από την ιδέα του εκσυγχρονισμού – με βασικές αναφορές στον ελληνισμό των τελευταίων τριών αιώνων, τόσο στον χώρο της διασποράς όσο και στον χώρο της αναδυόμενης εγχώριας αστικής τάξης. Τα βιβλία του Νίκου Θέμελη σημείωσαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, ενώ κάποια από αυτά μεταφράστηκαν στα γερμανικά, τα ιταλικά, τα ρουμανικά, τα τουρκικά και τα σερβικά.
Εκτός από τον χώρο της πολιτικής και της επιστήμης, τα ενδιαφέροντά του επικεντρώνονταν στη λογοτεχνία, στη μουσική και την ζωγραφική. Πέθανε στις 20 Αυγούστου 2011 σε ηλικία 64 ετών από καρκίνο.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
