Συνέβη 1 Μαίου στην Ελλάδα και τον κόσμο

1 Μαίου 2023

Είναι η 121η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 244 ημέρες για τη λήξη του.
🌅  Ανατολή ήλιου: 06:29 – Δύση ήλιου: 20:15 – Διάρκεια ημέρας: 13 ώρες 46 λεπτά
🌔  Σελήνη 10.5 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Ιερεμία, Πανάρετος, Παναρέτη, Ισιδώρα, Δώρα, Τάμαρα, Ταμάρα, Φιλόσοφος, Σοφός, Φιλοσοφία και Φιλοσοφή

 

Γεγονότα

 

1840 – Ο πρώτος πρεσβευτής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εγκαθίσταται στην Αθήνα. Είναι ο ελληνικής καταγωγής Κωστάκης Μουσούρος Πασάς (Kostaki Musurus) που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 18 Φεβρουαρίου του 1807 και καταγόταν από τη γνωστή φαναριώτικη οικογένεια των Μουσούρων, με ρίζες από το Ρέθυμνο της Κρήτης. Σπούδασε στη γαλλική σχολή του τάγματος των Λαζαριστών στη Νάξο και το 1832 διορίστηκε γραμματέας του Ηγεμόνα της Σάμου Στέφανου Βογορίδη.
Την 1η Μαΐου του 1840 ανέλαβε επικεφαλής της νεοσυσταθείας διπλωματικής αποστολής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Ελλάδα, με απόφαση του σουλτάνου Αμπντούλ Μετζίτ Α’. Ήταν ο πρώτος πρεσβευτής της Υψηλής Πύλης στην Αθήνα, μετά την Ελληνική Επανάσταση.
Ο Μουσούρος υπερασπίστηκε με ιδιαίτερο ζήλο τα συμφέροντα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, για να μην κατηγορηθεί ότι μεροληπτεί υπέρ των ελληνικών θέσεων, λόγω της καταγωγής του. Συγκρούστηκε επανειλημμένα με τον έλληνα πρωθυπουργό Ιωάννη Κωλέττη και μισήθηκε από την κοινή γνώμη. Αποκορύφωμα της συμπεριφοράς του υπήρξε η διαμάχη του με τον βασιλιά Όθωνα, που οδήγησε στη διακοπή των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ανάμιξη των μεγάλων δυνάμεων στα εσωτερικά της χώρας μας. Τα περιστατικά αυτά έμειναν στην ιστορία ως «Μουσουρικά» (25 Ιανουαρίου 1847 – 8 Φεβρουαρίου 1848).
Μετά την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, ο Μουσούρος επανήλθε στην Αθήνα. Όμως, στις 24 Απριλίου του 1848 πυροβολήθηκε και τραυματίστηκε ελαφρά στο χέρι από τον ελληνικής καταγωγής υπάλληλο της Οθωμανικής πρεσβείας Απόστολο Ναδίρη, ο οποίος δήλωσε στους αστυνομικούς που τον συνέλαβαν ότι δεν μπορούσε να ακούει τον Μουσούρο να βρίζει τους Έλληνες.
Η θέση του Μουσούρου, μετά και την εξέλιξη αυτή, επιβαρύνθηκε υπέρμετρα και ο σουλτάνος τον μετακίνησε στη Βιέννη, ως πρεσβευτή του στην Αυστροουγγαρία. Εκεί παρέμεινε έως το 1851 και στη συνέχεια ανέλαβε επικεφαλής της πρεσβείας στο Λονδίνο, όπου παρέμεινε έως το 1879. Το 1867 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Πασά και το 1881 ο τίτλος του Βεζίρη.
Ο Κωνσταντίνος Μουσούρος, που διακρινόταν για τη μόρφωση και τη γλωσσομάθειά του, μετέφρασε τη Θεία Κωμωδία του Δάντη σε δωδεκασύλλαβους στίχους στην αρχαία ελληνική και τη δημοσίευσε στο Λονδίνο το 1890. Πέθανε στην Κωνσταντινούπολη στις 2 Φεβρουαρίου του 1891, σε ηλικία 84 ετών. Ο γιος του Στέφανος Μουσούρος (1841-1907) υπηρέτησε κι αυτός στη διπλωματική υπηρεσία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διετέλεσε Ηγεμόνας της Σάμου (1896-1899).

 

1886 – Ταραχές ξεσπούν στο Σικάγο, εξαιτίας της γενικής απεργίας των εργατών που ζητούν οκτάωρο. Δύο χρόνια νωρίτερα, το 1884, πάρθηκε στο συνέδριο της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας η απόφαση να γίνουν την πρώτη Μαΐου του 1886 απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις στο Σικάγο, το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των ΗΠΑ. Αίτημα η μείωση των ωρών εργασίας και σύνθημα «Οχτώ ώρες δουλειά, οχτώ ώρες ανάπαυση, οχτώ ώρες ύπνο».
Την 1η Μαΐου του 1886, 600.000 άνθρωποι συμμετείχαν στις απεργίες που γίνονταν σε όλη τη χώρα, και πάνω από 80.000 στο Σικάγο. Αυτό το Σάββατο του 1886, μια εργάσιμη μέρα, οι εργάτες ξεκίνησαν με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να διαδηλώσουν ειρηνικά στο χώρο της συγκέντρωσης, στην πλατεία Haymarket.
Στη γύρω περιοχή είχαν παραταχθεί αστυνομικές δυνάμεις αποτελούμενες από 1350 άτομα, οπλισμένα με οπλοπολυβόλα και περίστροφα.
Κι ενώ το πλήθος παρακολουθούσε τις ομιλίες, ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης διατάσσει να διαλυθεί η συγκέντρωση. Μια χειροβομβίδα εκτοξεύτηκε από την πλευρά των διαδηλωτών εναντίον των ένστολων και επί τοπου σκοτώθηκαν 7 αστυνομικοί.
Στη συνέχεια,οι αστυνομικοί άρχισαν να πυροβολούν αδιακρίτως.
Είναι ακόμα άγνωστος ο αριθμός των θυμάτων αφού πολλοί τραυματισμένοι κατέληξαν τις επόμενες ημέρες. Επίσημα οκτώ νεκροί αστυνομικοί και τέσσερις διαδηλωτές έχουν επαληθευτεί.
Το γνωστό σκίτσο ενός αναρχικού που πετάει μία βόμβα εμφανίστηκε κατόπιν αυτού του συμβάντος.
Οκτώ συλληφθέντες διαδηλωτές δικάστηκαν, τέσσερις εξ αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και άλλος ένας αφαίρεσε μόνος του τη ζωή του στη φυλακή. Η διεθνής προβολή αυτής της δίκης δημιούργησε τα θεμέλια της Εργατικής Πρωτομαγιάς ως Εργατικής Γιορτής.

 

1889 – Σε ανάμνηση της εξέγερσης του Σικάγου το 1886, καθιερώνεται ο εορτασμός της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Την πρώτη Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών. Είναι στην πραγματικότητα η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου, η οποία αποτέλεσε μια από τις κορυφαίες στιγμές της πάλης των τάξεων στη νεότερη εποχή. Τον Μάιο του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωράριο εργασίας στις 8 ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Εορτάζεται επίσης και ως μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης. Η μέρα έχει θεσπιστεί ως εργατική απεργία και όλες οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις παραμένουν κλειστές.
Η Εργατική Πρωτομαγιά ως Εθνική Εργατική Εορτή καθιερώθηκε στην Ελλάδα από τον Ιωάννη Μεταξά, στις 7 Απριλίου 1937, με το ΦΕΚ A 135 – 09.04.1937 τεύχος Α΄Επίσης επί των ημερών του καθιερώθηκε το 8ωρο ημερησίως, η πληρωμή των υπερωριών, η άδεια μετ’ αποδοχών και η υποχρεωτική αργία της Κυριακής. Απαγορεύθηκε αυστηρώς η παιδική εργασία. Καθορίσθηκαν κατώτατα όρια μισθών και ημερομισθίων και υπογράφηκαν οι πρώτες συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ιδρύθηκε το ΙΚΑ, η Εργατική Εστία και οι πρώτοι κρατικοί παιδικοί σταθμοί.

 

1924 – Αιματηρά επεισόδια μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας σημειώνονται στη μεγάλη συγκέντρωση που διοργανώνει το ΚΚΕ στην πλατεία Θεάτρου για την Εργατική Πρωτομαγιά, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ένα άτομο και να τραυματιστούν 17. Ο βουλευτής των Φιλελευθέρων Κώστας Ζαβιτσιάνος κάνει λόγο για «ερυθρό κίνδυνο».
Τα πρώτα εργατικά κινήματα στον ελλαδικό χώρο δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της καπνοκαλλιέργειας το 19ο αιώνα. Η πρώτη απεργία στον, τότε υπό οθωμανική διοίκηση, ελλαδικό χώρο ξέσπασε την Πρωτομαγιά του 1888 στην πόλη της Δράμας. Οι καπνεργάτες είχαν ως κύριο αίτημα τις δέκα ώρες εργασίας, καθώς εκείνη την εποχή οι εργάτες απασχολούνταν από δώδεκα έως και δεκατρείς ώρες ημερησίως.
Το 1892 έγινε η πρώτη πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο νεοελληνικό κράτος, από το Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Το 1893, 2.000 εργάτες διαδήλωσαν ζητώντας οκτάωρο, Κυριακή αργία και κρατική περίθαλψη στα θύματα εργατικών ατυχημάτων. Το 1894 γίνεται μια μεγάλη συγκέντρωση, με τα ίδια αιτήματα, που λήγει με 10 συλλήψεις. Τον Αύγουστο ακολουθεί η σύλληψη του σοσιαλιστή Σταύρου Καλλέργη.
9 Μαΐου 1936: Η μητέρα του Τάσου Τούση θρηνεί το γιο της, τον πρώτο νεκρό της αιματηρής καταστολής της διαδήλωσης των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης.
Το 1936 κορυφώνονται οι διαδηλώσεις από τους καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης. Τα γεγονότα ξεκίνησαν γύρω στο Φεβρουάριο, με κατάληψη ενός εργοστασίου ύστερα από την απόρριψη των αιτημάτων των εργατών. Αυτή γνώρισε τη συμπαράσταση καπνεργατών από άλλα εργοστάσια. Εναντίον τους χρησιμοποιήθηκε τόσο η αστυνομία όσο και ο στρατός. Δεν υπήρχε κεντρική συγκέντρωση, αλλά μικρές με ομιλητές σε διάφορα μέρη της πόλης.
Οι εργατικές κινητοποιήσεις στην πόλη κορυφώθηκαν το Μάιο του 1936, με τη μεγάλη απεργία και διαδήλωση των καπνεργατών που πνίγηκε στο αίμα. Υπήρξαν συνολικά δώδεκα νεκροί, ανάμεσα στους οποίους και ο 25χρονος αυτοκινητιστής, Τάσος Τούσης, στη διασταύρωση Εγνατίας και Βενιζέλου. Η φωτογραφία που απαθανάτισε τη μητέρα του να τον θρηνεί μόνη στο μέσον του δρόμου δημοσιεύθηκε στον Τύπο και αποτέλεσε την έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τη συγγραφή της συλλογής του Ο Επιτάφιος.

 

1944 – H εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή. Οι 200 της Καισαριανής ήταν Έλληνες πολιτικοί κρατούμενοι που εκτελέστηκαν την Πρωτομαγιά του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τις ναζιστικές δυνάμεις Κατοχής, ως αντίποινα για τη δράση της αντιστασιακής οργάνωσης του ΕΛΑΣ. Οι περισσότεροι από τους εκτελεσθέντες παραδόθηκαν στις δυνάμεις Κατοχής από το προηγούμενο καθεστώς της 4ης Αυγούστου, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία των 200 ήταν μέλη του ΚΚΕ και του ΕΑΜ.
Από το Φεβρουάριο του 1937 άρχισε η συγκέντρωση των κομμουνιστών και άλλων αγωνιστών κατά της δικτατορίας του Μεταξά στο φρούριο της Ακροναυπλίας, στις φυλακές της Κέρκυρας και σε μικρά νησιά του Αιγαίου. Μετά από την συνθηκολόγηση της Ελλάδας τον Απρίλιο του 1941, έγινε και η τυπική παράδοση των 600 κρατουμένων της Ακροναυπλίας στους κατακτητές. Από αυτούς, οι 200 στάλθηκαν στα στρατόπεδα Κατούνας, Βόνιτσας, Λαζαρέτο και Κέρκυρας. Άλλους 300 έστειλαν στο στρατόπεδο Λάρισας- Τρικάλων. Από το στρατόπεδο της Λάρισας, 54 εκτελέστηκαν για αντίποινα στο Κούρνοβο στις 6 Ιουνίου του 1943. Με την συνθηκολόγηση των Ιταλών στις 8 Σεπτέμβρη 1943, οι Γερμανοί μετέφεραν τους Ακροναυπλιώτες της Λάρισας στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Χαϊδαρίου.
Η εφημερίδα Καθημερινή στις 30 Απριλίου 1944, μετά την επίθεση ανταρτών του ΕΛΑΣ, δημοσίευσε την εξής ανακοίνωση:
Την 27ην Απριλίου 1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι παρά τους Μολάους κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανόν Στρατηγόν και τρεις συνοδούς του. Πολλοί Γερμανοί στρατιώται ετραυματίστησαν. Ως αντίποινα διατάχτηκε:
Ο τυφεκισμός 200 Κομμουνιστών την 1.5.1944. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάοι προς Σπάρτην έξωθεν των χωρίων. Υπό την εντύπωσιν κακουργήματος τούτου Έλληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.
Ο Στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος.

 

Γεννήσεις

 

1811 – Ανδρέας Λασκαράτος (Ληξούρι, 1 Μαΐου 1811 – Αργοστόλι, 24 Ιουλίου 1901) ήταν αξιόλογος σατιρικός ποιητής και πεζογράφος από την Κεφαλονιά. Αφορίστηκε από την Εκκλησία εξ αιτίας των σατιρικών βελών του κατά των κληρικών.
Ο Ανδρέας Λασκαράτος γεννήθηκε το 1811 στο Ληξούρι και συγκεκριμένα στην εξοχική τοποθεσία Ριτσάτα, σε μία περίοδο που τα Επτάνησα περνούσαν από τη γαλλική στην αγγλική προστασία.Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε κοντά στον Νεόφυτο Βάμβα στη Σχολή του Κάστρου. Σε ηλικία 21 ετών ο θείος του Δελαδέτσιμας τον διόρισε γραφέα στη Γερουσία στην Κέρκυρα και τον έγραψε στη Νομική Σχολή του Ιονίου Πανεπιστημίου επειδή τον προόριζε για δικαστή, αν και ο ίδιος ο Λασκαράτος επιθυμούσε να σπουδάσει ιατρική. Από την Κέρκυρα γύρισε στην Κεφαλονιά και εργάστηκε για κάποιο χρονικό διάστημα πρωτοκολλητής του Ειρηνοδικείου. Στη συνέχεια παραιτήθηκε και πήγε στην Πίζα και στο Παρίσι για νομικές σπουδές. Το 1839 επέστρεψε, ασκώντας μόλις για τρία χρόνια το επάγγελμα του νομικού. Όταν πέθανε ο πατέρας του ασχολήθηκε ξανά με τη δικηγορία λόγω κάποιων οικογενειακών υποθέσεών του, όμως η Γερουσία αρνήθηκε να του χορηγήσει την άδεια. Την περίοδο αυτή ταξιδεύει στην Κρήτη για να μελετήσει το κρητικό γλωσσικό ιδίωμα και τα λαϊκά τραγούδια της. Ταξιδεύει επίσης στην Αθήνα, στη Σύρο, στην Κόρινθο, στην Πάτρα, στο Μεσολόγγι. Υπήρξε μαθητής του Ανδρέα Κάλβου, ενώ γνώρισε και τον Διονύσιο Σολωμό, κάτι που ασφαλώς επηρέασε τη μετέπειτα πορεία του. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία, την ποίηση, ενώ είναι πιο γνωστός ως λιβελογράφος. Ήταν παντρεμένος με την Πηνελόπη Κοργιαλένειου, από γνωστή και εύπορη οικογένεια του νησιού, με την οποία απέκτησε 2 γιους και 7 κόρες.

 

1909 – Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά, 1 Μαΐου 1909 – Αθήνα, 11 Νοεμβρίου 1990) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές με διεθνή φήμη και ακτινοβολία. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, είκοσι δύο μυθιστορήματα, 1 θεατρικό έργο και μελέτες. Τα έργα του συμπληρώνουν πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα. Αρκετά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες. Υπήρξε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς όταν το ΚΚΕ βρισκόταν στη παρανομία.
Ο Ρίτσος νόσησε από φυματίωση, ξεπέρασε την ασθένεια (πράγμα δύσκολο για την εποχή) και πέρασε από υλικές και ηθικές δοκιμασίες. Στο σανατόριο του «Σωτηρία», όπου νοσηλευόταν, ήρθε κοντά με τον μαρξισμό και την Αριστερά, πράγματα που επηρέασαν βαθύτατα την ποίησή του και τον τρόπο ζωής του. Αφού πέρασε από διάφορα σανατόρια, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως αυτοδίδακτος σκηνοθέτης στην Εργατική Λέσχη και ως ηθοποιός και χορευτής σε επιθεωρήσεις.
Η αγωνιστική του έφεση και η επαναστατική του φύση τον οδηγούν στην προσχώρηση του κινήματος των «Πρωτοπόρων» και κατόπιν, το 1942, στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ενώ έγινε μέλος και του Κ.Κ.Ε. Αργότερα αρχίζουν οι εξορίες στη Λήμνο, στη Μακρόνησο και στον Άγιο Ευστράτιο. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, προσχώρησε στην Ε.Δ.Α. Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση και στην Κούβα. Κατά τη διάρκεια της χούντας των Συνταγματαρχών εξορίστηκε και πάλι, αρχικά στη Γυάρο και κατόπιν στη Λέρο. Με το πέρας της δικτατορίας και τη μεταπολίτευση, ο Ρίτσος έγινε ευρέως γνωστός, τόσο στον ελλαδικό χώρο, όσο και στο εξωτερικό, ενώ ακολούθησαν πολλές διακρίσεις και βραβεύσεις.
Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, ο Επιτάφιος και η Ρωμιοσύνη είναι κάποια από τα σημαντικότερα ποιήματα του Ρίτσου, ενώ έχει κάνει και πολλές μεταφράσεις ξένων ποιητών όπως του Ναζίμ Χικμέτ, του Αλεξάντρ Μπλοκ, του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι κ.ά. Πολλά ποιήματα του Ρίτσου έχουν μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη, γνωστότερα εξ αυτών: Η Ρωμιοσύνη και ο Επιτάφιος αλλά και άλλα.
Μεταξύ των τιμητικών διακρίσεων του Ρίτσου περιλαμβάνονται το κρατικό βραβείο ποίησης και το βραβείο Λένιν.

 

Θάνατοι

 

1976 – Ο Αλέξανδρος (Αλέκος) Παναγούλης (2 Ιουλίου 1939 – 1 Μαΐου 1976) ήταν Έλληνας πολιτικός και ποιητής. Δραστηριοποιήθηκε στον αγώνα κατά της Δικτατορίας της Χούντας των Συνταγματαρχών (1967-1974). Γνωστός για την απόπειρα δολοφονίας του δικτάτορα Γεωργίου Παπαδόπουλου στις 13 Αυγούστου 1968, αλλά και για την αντοχή του στα βασανιστήρια που ακολούθησαν. Στην μεταπολίτευση εκλέχθηκε βουλευτής με την Ένωση Κέντρου.
Ο Αλέξανδρος Παναγούλης γεννήθηκε στη Γλυφάδα. Δευτερότοκος γιος της Αθηνάς Κακαβούλη (1908-1991) και του Βασιλείου Παναγούλη, αξιωματικού του στρατού ξηράς. Αδερφός του Γεωργίου Παναγούλη, θύματος του καθεστώτος των Συνταγματαρχών, και του Ευσταθίου Παναγούλη, μετέπειτα πολιτικού άνδρα. Από την πλευρά του πατέρα του καταγόταν από την Δίβρη (Λαμπεία) Ηλείας και από την πλευρά της μητέρας του από τον Σύβρο Λευκάδας. Εξαιτίας της κατοχής α
Εντάχθηκε από νεαρή ηλικία στις κεντρώες πολιτικές δυνάμεις του τόπου: στην Ένωση Κέντρου (Ε.Κ.) του Γεωργίου Παπανδρέου. Συγκεκριμένα ο Α. Παναγούλης εντάχθηκε στην οργάνωση της νεολαίας του κόμματος – Οργάνωση Νέων της Ένωσης Κέντρου (Ο.Ν.Ε.Κ.) που μετονομάστηκε στη συνέχεια σε Ελληνική Δημοκρατική Νεολαία (Ε.ΔΗ.Ν.) – για να αναλάβει μετά την μεταπολίτευση την προεδρία της στις 3 Σεπτεμβρίου του 1974.
Σκοτώνεται την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 36 ετών κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του έπεσε σε υπόγειο κατάστημα επί της λεωφόρου κάθετα στην πορεία του), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ). Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν έχει παρουσιαστεί ωστόσο μέχρι σήμερα κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες.

 

1976 – Ισίδωρος (Σιδέρης) Ισιδωρόπουλος, έλληνας μαθητής, που σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια καταδίωξής του από την αστυνομία, επειδή προέβαινε σε παράνομη αφισοκόλληση. Θεωρείται το πρώτο θύμα της Μεταπολίτευσης.
Η Καθημερινή του 1976 παρουσιάζει το πρώτο θύμα της κρατικής καταστολής και της αστυνομικής βίας της μεταπολίτευσης σε μια μικρή είδηση που υιοθετεί την επίσημη εκδοχή της αστυνομίας σε μια χοντροκομμένη εκστρατεία συγκάλυψης.
Η ηλικία του νεαρού Σιδέρη μεγαλώνει ώστε να μη σοκάρει, ενώ ο θάνατος του αποδίδεται σε ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας. Επιπλέον όπως τονίζεται ήταν και… λαθρο-αφισοκολλητής (με τη σημερινή ορολογία).
Η είδηση όπως παρουσιάστηκε στην Καθημερινή του 1976: «Στην οδό Πειραιώς παρασύρεται από ιδιωτικό αυτοκίνητο και σκοτώνεται ο 18χρονος μαθητής Ισίδωρος Ισιδωρόπουλος στην προσπάθεια του να ξεφύγει από αστυφύλακα που τον καταδιώκει για παράνομη αφισοκόλληση εν όψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς».
Την ώρα που σε ένα ανάλογο περίεργο δυστύχημα σκοτώνεται ο Αλέκος Παναγούλης- ο αγωνιστής μαθητής Σιδέρης (Ισίδωρος) Ισιδωρόπουλος, μέλος της «Μαθητικής Πρωτοπορίας», κολλούσε αφίσες της οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής» (Κομμουνιστική Οργάνωση Μαχητής), για την συγκέντρωση της επόμενης μέρας που καλούσε η εξωκοινοβουλευτική Αριστερά στην πλατεία Κοτζιά. Κοντά στην οδό Πειραιώς κυνηγημένος από την αστυνομία ο νεαρός αγωνιστής χτυπήθηκε σοβαρά από αυτοκίνητο και μεταφέρθηκε στο νοσοκoμείο.
Την επόμενη μέρα υπέκυψε στα τραύματα του. Δύο χρόνια μετά τη χούντα η Πρωτομαγιά του 1976 είχε τους πρώτους νεκρούς κρατικής βίας της μεταπολίτευσης. Πολύ περιέργως και οι δύο πέθαναν σε «αυτοκινητιστικά δυστυχήματα».
Η Μαθητική Πρωτοπορία μίλησε τότε για τον πρώτο νεκρό του αγώνα, ενταγμένο μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της τρομοκρατίας που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Καραμανλή και «που καθημερινά το νιώθουμε ολοένα στενότερο και πιο απειλητικό για τις κατακτήσεις μας.
Ο Σιδέρης πέθανε επειδή ήθελε στην πιο τιμημένη μέρα της εργατιάς την Πρωτομαγιά να βρεθεί στο πλάι της, να φωνάξει μαζί της: «Κάτω η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ζήτω η κοινωνική απολύτρωση»!
Λίγες μέρες μετά στις 4 Μάη χιλιάδες κόσμου συγκεντρώνονται στο Πολυτεχνείο για να διαδηλώσουν για τη δολοφονία του Σιδέρη και παρόλο που η πορεία προς τη βουλή απαγορεύεται από την αστυνομία, η οργή και η αποφασιστικότητά κυριαρχεί και η πορεία πραγματοποιείται.
Την επόμενη 5 Μάη ο κόσμος βγαίνει ξανά στο δρόμο, ίσως και παραπάνω από εκατομμύριο λαού διαδηλώνουν στην κηδεία του Παναγούλη.

 

1994 – Άιρτον Σένα, βραζιλιάνος πιλότος της Φόρμουλα 1. Γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Συνήθως οι συμπατριώτες του επιλέγουν το ποδόσφαιρο, αλλά αυτός επέλεξε το δεύτερο αγαπητό άθλημα, την Φόρμουλα 1. Από μικρός έδειξε την κλίση του στους μηχανοκίνητους αγώνες. Ο πατέρας του τον στήριζε από τότε καθώς ήταν και ο ίδιος λάτρης των αγώνων ταχύτητας. Το πρώτο του αγωνιστικό καρτ το απέκτησε σε ηλικία 10 ετών και με αυτό συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες καρτ μετά από τρία χρόνια, καθώς τότε ήταν πολύ μικρός για να συμμετάσχει. Σ` εκείνον τον αγώνα έτρεχαν πολύ ταλαντούχοι και μεγαλύτεροι από αυτόν οδηγοί, όμως ο Σένα κέρδισε το πρωτάθλημα και μαζί και τις εντυπώσεις. Το 1977 σε ηλικία 17 ετών ήρθε πλέον η ώρα να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα καρτ Νοτίου Αμερικής. Εκεί εντυπωσίασε, καθώς κέρδισε στους αγώνες. Το 1978 και το 1980 πήρε μέρος και στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, όμως σε αυτό κατετάγη δεύτερος. Παρότι δεν κέρδισε δύο συνεχόμενες φορές τον παγκόσμιο τίτλο, αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα και να αλλάξει κατηγορία. Έτσι, το 1981 έφυγε από την Βραζιλία για την Ευρώπη και συγκεκριμένα για την Αγγλία. Εκεί πήρε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600, το οποίο και κατέκτησε. Εκείνη την περίοδο πήρε το όνομα Da Silva, δηλαδή το μητρικό του, κάτι πολύ συνηθισμένο στην Βραζιλία.
Το 1982 κέρδισε και την Βρετανική και την ευρωπαϊκή Formula Ford 2000.
Την επόμενη χρονιά έκανε ένα ακόμη βήμα παραπάνω: Μεταπήδησε στην Φόρμουλα 3 με την ομάδα της West Surrey Racing. Σε αυτούς τους αγώνες ως βασικότερο αντίπαλο είχε τον Άγγλο Μάρτιν Μπραντλ (Martin Brundle). Τελικά, ο Σένα κέρδισε 9 αγώνες και τον τελευταίο στο Μακάο (Macau) και έτσι κατέκτησε τον τίτλο. Αυτή του η επίδοση έκανε πολλές ομάδες της Φόρμουλα 1 να ενδιαφερθούν γι’ αυτόν: Γουίλιαμς, Μακλάρεν, Μπράμπαμ και Τόλμαν τον διεκδίκησαν. Τελικά κατέληξε στην πιο αδύναμη από όλες, δηλαδή στην Τόλμαν (Toleman).

 

Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia


AgrinioStories