Μία φωτογραφία σε σέπια του μεσοπολέμου
από την «κάτω πλατεία»
ή πλατεία Μπέλλου από το γνωστό Δήμαρχο,
σημαντικό άνθρωπο και δωρητή
του συγκεκριμένου οικοπέδου
Φαίνεται λοιπόν ότι η πόλη μας είχε ανάπτυξη
και δείγμα της τα πolλά αυτοκίνητα
που είναι παρκαρισμένα. Λέτε να είναι η 1η πιάτσα ΤΑΞΙ;
- του Νίκου Αντωνίου -
Βέβαια, δεν θα μπορούσε να λείπει από το σκηνικό και το βασικό μεταφορικό μέσο της εποχής, το κάρο που δείχνει να είναι κάποιου είδους υπαίθριο κατάστημα. Υποθέτω ότι ο καπνός, το Άγιο αυτό βοτάνι για τους Αγρινιώτες, είχε ήδη ξεκινήσει να κάνει το θαύμα του.
Ένα άλλο είδος ευμάρειας κατ’ εμέ, μπορεί να θεωρηθεί και η παρουσία πολλών λούστρων, τους οποίους μπορούμε να διακρίνουμε στο πάνω μέρος της πλατείας, δίπλα στο περίπτερο. Η εποχή, αν κρίνω από το ντύσιμο αλλά και από το ότι τα τραπέζια στην πλατεία είναι δίχως καρέκλες πρέπει να είναι είτε Άνοιξη είτε Φθινόπωρο.
Το κτίριο που δεσπόζει στην δεξιά πλευρά της φωτογραφίας, είναι το «ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟΝ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΑΙ ΑΘΗΝΑΙ», όπως γράφει πάνω από τα κλειστά παντζούρια. Στο ισόγειο, στο αριστερό μέρος, η πινακίδα γράφει: «Δ. ΠΑΛΙΟΥΡΑΣ», και στο κέντρο η πινακίδα, η οποία, μετά από μεγάλη προσπάθεια και τη χρήση διάφορων φακών, γράφει: «ΑΣΦΑΛΕΙΑΙ ΠΥΡΟΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ». Στο πλάι βέβαια του κτιρίου κυριαρχούν χαμηλά κτίσματα, όπου φιλοξενούνται διάφορα καταστήματα με λογιών – λογιών καλούδια της εποχής.
Από τα κτίσματα στην αριστερή πλευρά, δεν διακρίνω κάτι. Είναι μια άλλη εποχή που πέρασε και από την οποία όπως φαίνεται, καλώς ή κακώς δεν κρατήσαμε κάτι, ούτε σαν άνθρωποι αλλά ούτε από την ύλη επίσης. Απαρνηθήκαμε το παρελθόν μας λες και ήταν κάτι που κουβαλούσαμε και μας βάραινε τόσο πολύ που το ξεφορτωθήκαμε, χωρίς κανένα ερυθρίασμα, στην πρώτη ευκαιρία.
Φωτογραφία: Ιστορικό Λογοτεχνικό Αρχείο Νίκου Αντωνίου
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Μαρτυρίες
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Μαρτυρίες
