Στη συγκέντρωση αυτή παραβρέθηκαν ο δήμαρχος,
οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι επιστήμονες και οι έμποροι
για να αποφασίσουν τη σύσταση του δικού τους Γυμναστικού συλλόγου,
στον οποίον έδωσαν το όνομα «Ηρακλής».
Βρισκόμαστε στο 1896. Ήταν η χρονιά που στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης εποχής και το γεγονός αυτό ήταν τόσο καθοριστικό που έβαλε τη γυμναστική στις καθημερινές συνήθειες αρκετών Ελλήνων. Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο είχαν δημιουργηθεί σε διάφορες ελληνικές πόλεις αρκετά γυμναστήρια και οι Έλληνες με φιλοτιμία και ζήλο είχαν αρχίσει να γυμνάζονται για να πετύχουν το Ολυμπιακό ιδεώδες: νους υγιής σε σώμα υγιές.
Σε όσα αγωνίσματα έγιναν εκείνη τη χρονιά στο Παναθηναϊκό Στάδιο αμέσως μετά τους Αμερικανούς την πρώτη θέση την είχαν κατακτήσει οι Έλληνες αθλητές ανάμεσα σε Γερμανούς, Άγγλους, Γάλλους, Δανούς, Ούγγρους. Αυτό και μόνο το γεγονός ήταν ικανό να αποδείξει την ταχύτητα με την οποία αναπτυσσόταν η γυμναστική στην Ελλάδα.
Στην Αθήνα, στην Πάτρα, στην Κέρκυρα, στο Μεσολόγγι, και στον Πύργο, είχαν οργανωθεί και λειτουργούσαν ήδη πολυπληθείς γυμναστικοί σύλλογοι, με σκοπό τη διάδοση της σπουδαιότητας της άθλησης σε όλη τη χώρα
Θα φάνταζε υπερβολή, αναφέρει ο Νεολόγος, να νομίζει κάποιος, ότι στο Αγρίνιο, αυτή τη μικρή πόλη της Αιτωλίας, θα είχε ιδρυθεί τόσο γρήγορα γυμναστικό σωματείο και μάλιστα με τριπλό προορισμό αλλά ήταν αλήθεια.
Την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου (23 Φεβρουαρίου του 1896) το κτίριο ου εκπαιδευτηρίου θηλέων της πόλης στολίστηκε με έλατα, σημαίες και λουλούδια και στην αίθουσά του συγκεντρώθηκαν γύρω στους διακόσιους κατοίκους από όλες τις κοινωνικές τάξεις της πόλης. Στη συγκέντρωση αυτή παραβρέθηκαν ο δήμαρχος, οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι επιστήμονες, οι έμποροι και πλήθος κόσμου για να αποφασίσουν τη σύσταση του δικού τους γυμναστικού συλλόγου, στον οποίον έδωσαν το όνομα «Ηρακλής».
Αλλά ο σύλλογος δεν θα ήταν μόνο γυμναστικός. Είχε και καλλιτεχνικό τμήμα και μάλιστα διπλό: και μουσικής και θεάτρου.
Η κοινωνία του Αγρινίου εκείνη την εποχή ήταν κατενθουσιασμένη με την ιδέα αυτή και κάθε μέρα δινόταν γενναίες συνδρομές υπέρ του σκοπού του συλλόγου. 1.551 δραχμές εισπράχτηκαν σε διάστημα μόνον λίγων ωρών και αυτοί που επιλέχτηκαν ως μέλη του διοικητικού Συμβουλίου ήταν επιστήμονες, ανώτεροι υπάλληλοι, στρατιωτικοί, έμποροι και κοινωνικά καταξιωμένοι πολίτες, οι οποίοι δέχτηκαν με προθυμία το έργο που τους ανατέθηκε.
Πρόεδρος και μάλιστα παμψηφεί εκλέχτηκε ο γιατρός Γιάννης Θεοφανίδης, ο όποιος ήταν ένας άνθρωπος με πάρα πολύ μεγάλη εκτίμηση στο Αγρίνιο με σημαντική παιδεία και μόρφωση, ο οποίος με δάκρυα αποδέχτηκε το αξίωμα και έκανε το σύλλογο το κύριο μέλημά του.
Το διοικητικό συμβούλιο συμπλήρωναν οι: Μ. Κούκας (αντιπρόεδρος), ο Ν. Πολυχρονόπουλος (ταμίας), ο Κ. Αλεξίου (γραμματέας) και ο Β. Παπαγιάννης (γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου).Έφορος της μουσικής ήταν ο Κ. Κιτσόπουλος και έφορος της γυμναστικής ο Δ. Καββαδίας.
Τέλος οι Ν. Αργυράκης (λοχαγός), Δ Παπαδημητρίου (διευθυντής τραπέζης) Λ. Παπαφώτης (έμπορος), Θ. Καρακίτσος και Δ. Σταυριανός ήταν οι σύμβουλοι, που με πολύ θερμή προσφέρθηκαν να εργαστούν για το σκοπό του νεοσύστατου σωματείου.
AgrinioStories
