Καλεντάρι της 5ης Μαρτίου:
1900: «Η ηλικία του κ. Μπαϊρακτάρη»
5 Μαρτίου 1900
Σε δημοσίευμα της εφημερίδας (ΣΚΡΙΠ 6.3.1900) κάτω από τον τίτλο «Η ηλικία του κ. Μπαϊρακτάρη» ο συντάκτης της εφημερίδας αναφέρει ότι όπως είναι γνωστό, ο Συνταγματάρχης του Πεζικού και Φρούραρχος των Αθηνών Μπαϊρακτάρης αποστρατεύεται εντός του μηνός Μαρτίου. Ο λοχαγός όμως του Πεζικού και υπασπιστής του Φρουραρχείου υπέβαλε στο υπουργείο των Στρατιωτικών επίσημη ληξιαρχική πράξη του Δήμου Αγρινίου στην οποία φαίνεται ότι ο Μπαϊρακτάρης γεννήθηκε το Μάρτη του 1835 και όχι το Μάρτη του 1833, όπως αναγράφεται στο στρατιωτικό μητρώο. Μετά από αυτή την υποβολή της ληξιαρχικής πράξης, αναφέρει το μικρό μονόστηλο που φιλοξενεί την είδηση, η ηλικία του Μπαϊρακτάρη θα διορθωθεί, «ως διωρθώθη και του συνταγματάρχου κ. Σταΐκου συνεπεία της υποβολής παρομοίας πράξεως».
Και καταλήγει το δημοσίευμα: «Τούτο ένεκα, διορθουμένης της ηλικίας του, ο κ. Μπαϊρακτάρης θα παραμείνη εις τας τάξεις του στρατού επί δύο ακόμη έτη».
Ο Μπαϊρακτάρης υπήρξε ο φόβος και ο τρόμος των κουτσαβάκηδων. Γεννήθηκε στο Αγρίνιο και είχε Σουλιώτικη καταγωγή. Το 1848 κατατάχθηκε στο στρατό ως στρατιώτης και γρήγορα προάχθηκε σε αξιωματικό του πεζικού. Έλαβε ενεργό μέρος στην Κρητική επανάσταση του 1866 όπου διακρίθηκε για τη δράση του. Το 1893 όταν συστάθηκε η στρατιωτική αστυνομία, (με το νόμο ΒΡΠΗ΄ στις 20 Μαρτίου 1893) διορίσθηκε με το βαθμό του ταγματάρχη Αστυνομικός Διευθυντής Αθηνών αφήνοντας αναμνήσεις από πλούσια σε αριθμό περιστατικά κατά το διωγμό των τότε κουτσαβάκηδων που μάστιζαν το κέντρο της Αθήνας. Ειδικότερα, στην εποχή του ξύριζαν τα μουστάκια των κουτσαβάκηδων και τους ψαλίδιζαν τις αφέλειες των μαλλιών τους, ενώ τους ψαλίδιζε και το αφόρετο μανίκι από το σακάκι τους.
Το 1897 ονομάσθηκε συνταγματάρχης και με την κήρυξη του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 μετέβη στην Άρτα όπου σε ταχύτατο χρόνο συγκρότησε ολόκληρη ταξιαρχία με δυνάμεις πεζικού, μηχανικού, πυροβολικού αλλά και ιππικού καθώς και δύο τάγματα χωροφυλακής και αστυφυλακής (περίπου σύνολο 7.000 αξιωματικοί και οπλίτες). Με τη δύναμη αυτή και με τη βοήθεια μιας ακόμη ταξιαρχίας (του Γκολφινόπουλου) συνήψε την τριήμερη μάχη του Γριμπόβου (1897) (από 30 Απριλίου μέχρι και 2 Μαΐου 1897) κατά την οποία και διακρίθηκε για την ανδραγαθία του περιτρέχοντας στην πρώτη γραμμή του πυρός και εμψυχώνοντας τους άνδρες του.
Αποστρατεύθηκε στις 10 Μαρτίου του 1900 προαχθείς σε υποστράτηγο. Απεβίωσε 4 χρόνια μετά, σε ηλικία 72 ετών στην Αθήνα.
Φωτογραφία ανάρτησης: Ο Μπαϊρακτάρης και το «κουτσαβάκι»
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Ημερολόγιο Αγρινίου
