Μνήμη χρονολογίου της 23ης Ιανουαρίου


.

Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»

– 23 Ιανουαρίου 2025 –

Είναι η 23η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 342 ημέρες για τη λήξη του.
🌅  Ανατολή ήλιου: 07:35 – Δύση ήλιου: 17:38 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 2 λεπτά
🌗  Σελήνη 23.5 ημερών

Χρόνια πολλά στους: Αγαθάγγελο, Αγαθαγγέλα, Αγαθαγγέλη Κλήμη, Κλημεντίνη,
Κλημεντίνα, Κλεμεντίνη, Κλεμεντίνα, Διονύσιο*, Διονύση*, Νιόνιο*, Νύση*, Ντένη*,
Διονυσία*, Διονυσούλα*, Νύσα*, Σίσσυ και Ντενίζ*.

(*Υπάρχουν και άλλες ημερομηνίες που γιορτάζει αυτό το όνομα.)

| Γεγονότα

 

1867 – Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, πλήττει την Κεφαλονιά (4 Φεβρουαρίου με το νέο ημερολόγιο), με εκατοντάδες νεκρούς και μεγάλες καταστροφές. Σκοτώνονται 224 άνθρωποι και καταρρέουν 2.612 σπίτια. Ένας από τους μεγαλύτερους σεισμούς στον ελληνικό χώρο κατά τον 19ο αιώνα. Με επίκεντρο το Ληξούρι ισοπέδωσε σχεδόν ολοκληρωτικά τη χερσόνησο της Παλικής στη δυτική Κεφαλονιά.

Σύμφωνα με μεταγενέστερες μετρήσεις, η σεισμική δόνηση ήταν μεγέθους 7,2 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ και εντάσεως 10 βαθμών της κλίμακας Μερκάλι. Εκδηλώθηκε στις 4:19 το πρωί της 4 Φεβρουαρίου του 1867 (23 Ιανουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο), την ώρα του βαθέως ύπνου. Του κυρίου σεισμού είχαν προηγηθεί μερικές άλλες σεισμικές δονήσεις, μικρότερου μεγέθους. Σύμφωνα με μαρτυρίες, λίγο πριν από την εκδήλωση του κυρίου σεισμού ένα άλογο στο Αργοστόλι έσπασε τα δεσμά του και άρχισε να τρέχει αλαφιασμένο.

Από τον σεισμό 12 χωριά της δυτικής Κεφαλονιάς καταστράφηκαν ολοκληρωτικά (Κατωή, Ανωή, Νισοχώρι, Θυννιός, Δελλαπορτάτα, Κουραλάτα, Μεταξάτα, Καλλιγάτα, Σχοινιά, Αγία Θέκλα Ποριοράτα και Βαρόσκες), ενώ από το Ληξούρι άντεξαν μόνο δύο σπίτια. 224 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, 2.612 σπίτια κατέρρευσαν και 2.946 έπαθαν βλάβες. Μικρότερες ήταν οι βλάβες στο Αργοστόλι, όπου επλήγη κυρίως η παραλιακή ζώνη. Σημειώθηκαν κατολισθήσεις και διαρρήξεις εδαφών, ενώ παρατηρήθηκε κι ένα ανεπαίσθητο τσουνάμι.

Ο σεισμός έγινε αισθητός στην κεντρική και νότιο Ελλάδα, τη Νότια Ιταλία και την περιοχή της σημερινής Αλβανίας. Μικρής έκτασης ζημιές προκλήθηκαν στην Ιθάκη, τη Λευκάδα, τη Ζάκυνθο, την Κέρκυρα και τη Δυτική Στερεά Ελλάδα.

Οι μετασεισμοί συνεχίστηκαν επί μήνες στην Κεφαλονιά και μέχρι το τέλος Απριλίου δεν πέρασε μέρα χωρίς σεισμούς. Μερικοί από αυτούς ήταν τόσο ισχυροί, που έγιναν αισθητοί και στην ηπειρωτικοί Ελλάδα. Ο καταστροφικός σεισμός προκάλεσε μεταναστευτικό ρεύμα, ενώ μεγάλη εκστρατεία υπέρ της ενίσχυσης των σεισμοπλήκτων πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης Κουμουνδούρου και από Κεφαλλονίτες της διασποράς.

 

1964 – Για τρίτη φορά σε ισάριθμα έτη ανατινάζεται ο μιναρές του τεμένους Μπαϊρακτάρ στην ελληνική συνοικία της Λευκωσίας.

Το τζαμί δέχτηκε τρεις φορές βομβιστικές επιθέσεις κατά την διάρκεια της διακοινοτικής βίας. Η πρώτη βόμβα εξερράγη το βράδυ της 24ης Μαρτίου 1962 και κατηγορήθηκε η ελληνοκυπριακή ΕΟΚΑ. Αυτό προκάλεσε τουρκοκυπριακές διαδηλώσεις σε όλο το νησί και αύξησε τις εντάσεις ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Οι αριστεροί Τουρκοκύπριοι δημοσιογράφοι Ahmet Muzaffer Gürkan and Ayhan Hikmet έγραψαν στην τοπική τους εφημερίδα Τζουμχουριέτ στις 23 Απριλίου ότι την βόμβα την τοποθέτησε η ΤΜΤ. Συνάντησαν τον Πολύκαρπο Γιωρκάτζη τότε υπουργό εσωτερικών και δολοφονήθηκαν εκείνη την μέρα. Το 2010, ο Sabri Yirmibeşoğlu, ένας εν αποστρατεία Τούρκος στρατηγός είπε ότι η ΤΜΤ τοποθέησε την βόμβα για να προκαλέσει διακοινοτική βία. H βόμβα δημιούργησε τρύπα στον μιναρέ. Το τζαμί επιδιορθώθηκε και άνοιξε ξανά στις 25 Δεκεμβρίου 1962.

Στις 26 Ιανουαρίου 1963, μια δεύτερη βομβιστική επίθεση πραγματοποιήθηκε, η οποία προκάλεσε αρκετά μεγάλη ζημιά στον Μιναρέ, ώστε να υπαρχει κίνδυνος να καταρρεύσει.

Μετά τα Ματωμένα Χριστούγεννα του 1963, στις 23 Ιανουαρίου 1964, μια τρίτη βομβιστική επίθεση έλαβε χώρα, περίπου στις 21:00 τοπική ώρα. Ο μιναρές κατέρρευσε εντελώς από την έκρηξη. Το Ömeriye Τζαμί δέκτηκε βόμβα την ίδια στιγμή, και υπέστη σημαντικές ζημίες. Ο Samuel Hardy, ειδικός στα θέματα κλοπής τέχνης, κατατάσσει την κατστροφή του τζαμιού στα συμβάντα, τα οποία σκοπό είχαν να καταστρέψουν την πολιτιστική κληρονομία κατά την διάρκεια της διακοινοτικής βίας.

 

| Γεννήσεις

 

1832 – Εντουάρ Μανέ | Γάλλος ζωγραφος. Ο Εντουάρ Μανέ γεννήθηκε το 1832 στο Παρίσι και μεγάλωσε μέσα σε ένα μεγαλοαστικό οικογενειακό περιβάλλον. Ο πατέρας του, Ωγκύστ Μανέ (Auguste Manet), ήταν δικαστής, ενώ η μητέρα του, Εζενί-Ντεζιρέ Φουρνιέ (Eugénie-Desirée Fournier) ήταν κόρη διπλωμάτη. Από νωρίς ο Μανέ ήρθε σε επαφή με τον χώρο της τέχνης χάρη στη συμβολή του θείου του, Σαρλ Φουρνιέ (Charles Fournier), ο οποίος επιπλέον τον ενθάρρυνε να ακολουθήσει το επάγγελμα του ζωγράφου. Αντιθέτως, ο πατέρας του τον προορίζει για μία καριέρα στη νομική.

Σε ηλικία 12 ετών ο Μανέ φοιτά στο κολέγιο Rollin και οι μαθητικές του επιδόσεις καταγράφονται ως απογοητευτικές, γεγονός που αναγκάζει τους γονείς του να αποδεχτούν την επιθυμία του να δώσει εξετάσεις ώστε να γίνει δεκτός στη Ναυτική Ακαδημία. Ο Μανέ αποτυγχάνει στις εξετάσεις αλλά το Δεκέμβριο του 1848 μπαρκάρει με το πλοίο Havre et Guadeloupe με προορισμό το Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Οι εμπειρίες που αποκομίζει κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού καταγράφονται σε αρκετά από τα μεταγενέστερα έργα του.

Ο Μανέ επιστρέφει από τη Λατινική Αμερική τον Ιούνιο του 1849 και αφού αποτυγχάνει για δεύτερη φορά να γίνει δεκτός στη Ναυτική Ακαδημία αποφασίζει να ασχοληθεί με τη ζωγραφική. Μετά από σχετική έγκριση των γονέων του, το διάστημα 1850 – 1856 σπουδάζει στο ατελιέ του ακαδημαϊκού ζωγράφου Τομά Κουτύρ (Thomas Couture). Την περίοδο της εξαετούς εκπαίδευσής του, αφοσιώνεται στις διαφορετικές τεχνικές και συνηθίζει να αντιγράφει έργα κλασικών δημιουργών, τα οποία εκτίθενται στο Μουσείο του Λούβρου. Την ίδια περίοδο, πραγματοποιεί διάφορα ταξίδια σε όλη την Ευρώπη όπου έρχεται σε επαφή με έργα άλλων καλλιτεχνών επισκεπτόμενος πολλά μουσεία. Μεταξύ άλλων επισκέπτεται την Ιταλία, τη Γερμανία και την Ολλανδία. Μετά από διαφωνία με τον δάσκαλό του, εγκαταλείπει τελικά το ατελιέ του το 1856.

 

| Θάνατοι

 

1973 – Ο Αλέξανδρος Ωνάσης γεννήθηκε στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Κολούμπια στη Νέα Υόρκη.

Ήταν το μεγαλύτερο παιδί του Έλληνα μεγιστάνα της ναυτιλίας Αριστοτέλη Ωνάση (1906 – 1975) και της πρώτης του συζύγου, Τίνας Λιβανού (1929 – 1974), κόρη του επίσης Έλληνα εφοπλιστή Σταύρου Γ. Λιβανού. Ο Αλέξανδρος πήρε το όνομά του από τον θείο του πατέρα του, ο οποίος απαγχονίστηκε από ένα τουρκικό στρατιωτικό δικαστήριο κατά τη διάρκεια της καταστροφής της Σμύρνης τον Σεπτέμβριο του 1922. Η αδερφή του Αλέξανδρου, Χριστίνα, γεννήθηκε το 1950.

Ο Αλέξανδρος δεν πήγε ποτέ σε επίσημο σχολείο, αλλά την εκπαίδευση του την είχε αναλάβει προσωπικός δάσκαλος σε δικό του διαμέρισμα από νεαρή ηλικία. Ο Αλέξανδρος απέτυχε στις εξετάσεις του σε ένα λύκειο του Παρισιού σε ηλικία 16 ετών και άρχισε να εργάζεται για τον πατέρα του στα κεντρικά του γραφεία στο Μονακό το 1965. Ο Αλέξανδρος κέρδισε έναν μέτριο μισθό 12.000 δολάρια δουλεύοντας για τον πατέρα του παρά τον μεγάλο πλούτο του πατέρα του. Ο Αλέξανδρος δεν ήταν ενθουσιώδης υπάλληλος. Ένας συνάδελφός του ανέφερε ότι δεν φαινόταν να «βιάζεται πολύ να αποδείξει ότι είναι Ωνάσης».

Ο Αλέξανδρος πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1973, σε ηλικία 25 ετών, από τραύματα που υπέστη την προηγούμενη ημέρα όταν το προσωπικό του αμφίβιο αεροπλάνο Piaggio P.136L-2 , στο οποίο επέβαινε, συνετρίβη στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Ελληνικού στην Αθήνα. Ο Αλέξανδρος ανέλαβε την εκπαίδευση ένος πιθανού νέου πιλότου του αεροπλάνου, τον ΜακΚάσκερ, τη στιγμή της συντριβής. Ο Αλέξανδρος και ο ΜακΚάσκερ συνοδευόταν από τον Ντόναλντ ΜακΓκρέγκορ, τον τακτικό πιλότο του Ωνάση, ο οποίος ανάρρωνε μετά από μια μόλυνση στα μάτια. Λίγα δευτερόλεπτα μετά την απογείωση από τον διάδρομο 33, το δεξί φτερό του αεροπλάνου έσπασε και έμεινε κάτω, και το αεροπλάνο συνετρίβη λίγο μετά την απώλεια ισορροπίας του, σε μια πτήση που δεν διήρκεσε περισσότερο από 15 δευτερόλεπτα.Ο ΜακΚάσκερ και ο ΜακΓκρέγκορ υπέστησαν σοβαρούς τραυματισμούς κατά τη συντριβή. Το πλήρωμα είχε προγραμματίσει να κάνει αποβατικές ασκήσεις μεταξύ των νησιών του Σαρωνικού Κόλπου, Αίγινας και Πόρου μετά την απογείωση.

 

Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Ωνάσης | Η πτώση και η «συντριβή» ενός κυρίαρχου

 

2007 – Τατιάνα Βαρούτη – Μαμάκη | Ελληνίδα χορεύτρια και χορογράφος. Γεννήθηκε στο Κίεβο της Ρωσίας στις 31 Μαρτίου 1921. Έζησε στην Ελλάδα. Σπούδασε χορό στην Αθήνα, στη σχολή της Μαντάμ Ραϊμόν, και στην Πολωνία, όπου αμέσως προσλήφθηκε ως χορεύτρια στην Όπερα της Βαρσοβίας. Το 1939 επέστρεψε στην Αθήνα και έως το 1949 ήταν πρώτη χορεύτρια στη Λυρική Σκηνή.

Το 1954 προσλήφθηκε ως μόνιμη χορογράφος στο Εθνικό Θέατρο, με το οποίο ήδη συνεργαζόταν από το 1953 (Ο αρχοντοχωριάτης του Μολιέρου και Χειμωνιάτικο παραμύθι του Σαίξπηρ). Συνεργάστηκε με τον Τάκη Μουζενίδη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο και άλλους σκηνοθέτες σε έργα ρεπερτορίου του Εθνικού Θεάτρου (Δύσκολος του Μένανδρου, Ηρακλής μαινόμενος του Ευριπίδη, Γέρμα του Λόρκα κ.α.). Άφησαν εποχή οι χορογραφίες της στις κωμωδίες του Αριστοφάνη Εκκλησιάζουσες, Λυσιστράτη, Βάτραχοι, Θεσμοφοριάζουσες, Πλούτος, Ιππείς, Αχαρνείς, Νεφέλες, Σφήκες, σε σκηνοθεσία Αλέξη Σολομού και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Συνεργάστηκε με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, και χορογράφησε κινηματογραφικές ταινίες.

Το 1966, μετά το θάνατο του δεύτερου συζύγου της Αχιλλέα Μαμάκη (ο πρώτος ήταν ο αρχιμουσικός και συνθέτης Λεωνίδας Ζώρας), συνέχισε στο τότε Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) την εκπομπή του «Το θέατρο στο μικρόφωνο», την οποία μετέφερε και στην τηλεόραση. Υπήρξε μέλος του ΔΣ του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, αντιπρόεδρος και πρόεδρος για τέσσερα χρόνια του ομίλου «Ζόντα» Αθηνών και από το 1970 έως το 1980 συνιδιοκτήτρια των γκαλερί έργων τέχνης «Ροτόντα» και «Ροτόντα ΙΙ». Η Γαλλία την τίμησε με το ανώτερο γαλλικό Παράσημο για την Τέχνη, την Επιστήμη και τα Γράμματα, και η Ελλάδα με το Βραβείο Κούλας Πράτσικα για τη συνολική της προσφορά. Πέθανε στην Αθήνα, στις 23 Ιανουαρίου 2007, και κηδεύτηκε στο Πρώτο Νεκροταφείο.

 

Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα
που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία

Γέγονε την 23η Ιανουαρίου

—————————————————————————————
Πηγές: https://www.sansimera.gr/| https://el.wikipedia.org/