Κάθε μέρα (6.700 σήμερα) το ρεκόρ θα μεγαλώνει
Πάμε για μεγάλα νούμερα και υψηλά ρεκόρ κρουσμάτων
Υπάρχει ένα ποσοστό κοντά στο 35%, που δεν έχει εμβολιαστεί ακόμα κι απ’ ότι αντιλαμβάνομαι… ούτε πρόκειται, που ο κόσμος να γυρίσει ανάποδα.
Το γεγονός αυτό όμως δεν είναι ένα ελληνικό φαινόμενο μόνο. Προχτές για παράδειγμα διάβαζα ότι ακόμα και στη Γερμανία που η έννοια της πειθαρχίας είναι, όπως μας αρέσει να υποστηρίζουμε, γραμμένη με bold πάνω στο DNA της φυλής τους, της άριας, ένας στους τρεις Γερμανούς είναι ανεμβολίαστος.
Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Λοιμώξεων (ECDC)[1] για την Ελλάδα, οι ανεμβολίαστοι ανά ηλικιακή ομάδα, κατανέμονται ως εξής:
Στις ηλικίες 10 με 14 ετών ανεμβολίαστο είναι το 88% αυτής της ηλικιακής ομάδας, ποσοστό που μοιάζει σχεδόν φυσιολογικό, αν και σε άλλες χώρες υπάρχουν και στα παιδιά αυξημένα ποσοστά στους εμβολιασμούς.
Στους εφήβους 15 με 17 ετών, ωστόσο, το ποσοστό των ανεμβολίαστων φτάνει το 67%. Στους νεαρούς ενήλικες από 18 έως 24 ετών το 43%, ενώ στις πιο παραγωγικές ομάδες του πληθυσμού που έχουν τη μεγαλύτερη κινητικότητα, δηλαδή στην ομάδα 25 έως 49 ετών ανεμβολίαστοι παραμένουν σχεδόν 4 στους 10 πολίτες (ποσοστό 35%).
Στις ηλικίες άνω των 50 ετών, που αντιμετωπίζουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο εισαγωγής σε ΜΕΘ, διασωλήνωσης και θανάτου, τα ποσοστά των ανεμβολίαστων κυμαίνονται ως εξής, ανάλογα την ηλικιακή ομάδα:
- 50 – 59 ετών: ανεμβολίαστο το 26%
- 60 – 69 ετών: ανεμβολίαστο το 20%
- 70 – 79 ετών: ανεμβολίαστο το 17%
- 80+ ετών: ανεμβολίαστο το 26%
Από την ομάδα των υγειονομικών ανεμβολίαστο και σε αναστολή εργασίας -παρά το μέτρο της υποχρεωτικότητας- παραμένει το 11% των εργαζομένων, ενώ στις Δομές Φροντίδας Ηλικιωμένων, οι ανεμβολίαστοι ανέρχονται στο 15%.
Ακούω καθημερινά ανθρώπους να μην μπορούν να καταλάβουν το λόγο για τον οποίο συμβαίνει αυτό. Δεν ανήκω σ’ αυτούς.
Ο μέσος άνθρωπος (τι όρος κι αυτός;) δεν εμπιστεύεται πλέον κανένα… Πολύ δε περισσότερο τους ειδικούς.
Η αισιοδοξία του ανθρώπου για τις δυνατότητες τις επιστήμης, που καλπάζοντας έφτασε στο αποκορύφωμά της στον 20ο αιώνα έχει πια εξανεμιστεί με αποτελέσμα να έχουμε παραδοθεί άνευ όρων στις προσωπικές μας ψυχώσεις.
Η αυτοματοποίηση και η ψηφιοποίηση αντί να μεγαλώσει τον ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου τον οδήγησε στην ανεργία, οι φαρμακοβιομηχανίες, όπως υποστηρίζουν οι «ψεκασμένοι», πρώτα πατεντάρουν το φάρμακο και μετά παρασκευάζουν την αρρώστια (πόσο απέχει από την πραγματικότητα αυτή η υπερβολή;), οι γιατροί τσακώνονται μέσα στις οθόνες των σπιτιών μας για τις θεραπείες και τα μέτρα προστασίας, αρνούμενοι οι ίδιοι την επιστήμη που υπηρετούν, ο αντιεμβολιασμός έγινε τρόπος διαμαρτυρίας και σημαία ευκαιρίας για ένα σωρό πολιτικούς και θρησκευτικούς τσαρλατάνους για να αυξήσουν το ακροατήριο της επιρροή τους και η πανδημία ενίσχυσε σε τεράστιο βαθμό την ανισοκατανομή του εισοδήματος εργαλειοποιώντας προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων την κρίση.
Κανείς πια δεν εμπιστεύεται την κοινότητα.
Η ζωή γέμισε με εχθρούς και η επιστήμη έχασε την αξιοπιστία της.
Τέλος πια οι φαντασιώσεις…
Από καιρό τώρα γέμισε η ζωή μας με μπαμπούλες, θεούς αρρώστιες και ξόρκια.
Βρισκόμαστε ήδη αντιμέτωποι με τη δυστοπία ΟΧΙ του μέλλοντος μας, αλλά του παρόντος μας.
