Λοιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί και… «επι τόπου»
- του Λευτέρη Τηλιγάδα
Οι «επι τόπου» έρχονται, οι καταποντισμοί φεύγουν
Έμαθα ότι σήμερα θα περιοδεύσουν στις πληγείσες περιοχές του νομού τρεις υπουργοί: ο κ.Λιβανός, ο κ. Τριαντόπουλος και ο κ. Λυκουρέντζος, τους οποίους, για λόγους εμπειρίας, θα τους ονομάσω «οι επι τόπου».
Κάθε φορά λοιπόν, που ακούω για τέτοιου είδους επισκέψεις, έρχεται στη μνήμη μου ένα παλιό νούμερο μιας επιθεώρησης της «Ελεύθερης Σκηνής», στο οποίο έχα πρωτοδεί τον Λάκη Λαζόπουλο να υποδύεται (μιμούμενος τον Χάρυ Κλιν, τότε) έναν σεισμόπληκτο αγρότη, μετά τον φονικό σεισμό των 6,6 ρίχτερ στον Κορινθιακό κόλπο (24 Φεβρουαρίου 1981), που άφησε πίσω του 16 νεκρούς, αμέτρητους τραυματίες και τεράστιες υλικές καταστροφές.
Ίσως δεν είχε προλάβει ακόμη η καθημερινότητα (όπως εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται), να γράψει τις μεγάλες ανορθογραφίες της στην αποθήκη της μνήμης μου και ο χώρος ήταν άπλετος, ακόμα και για τις πιο ασήμαντες καταγραφές. Ασήμαντες τότε, εξαιρετικά σημαντικές όπως αποδείχθηκε, γιατί με βοηθούν να διαβάσω σε όλη τους τη διάσταση τις ειδήσεις του σήμερα.
Απο το νούμερο εκείνο λοιπόν, θυμάμαι ακόμα τα παρακάτω:
Ένας ρεπόρτερ πλησιάζει τον «βλάχο» Λαζόπουλο και αφού τον ρωτάει διάφορα για τον σεισμό, του κάνει την παρακάτω ερώτηση:
«Και τι θα σας μείνει περισσότερο χαραγμένο στη μνήμη από την καταστροφή;»
«Οι ιπι τόπου», του απαντάει ο Λαζόπουλος με εκείνη τη βλάχικη εκφορά του λόγου που μετατρέπει κάποια από τα -ε, σε -ι και κάποια από τα -ο, σε -ου.
«Και ποιοι είναι οι επιτόπου», τον ρωτάει απορημένος ο ρεπόρτερ.
«Νουμάρχης ιπι τόπου, βουλευτής ιπι τόπου, υπουργός ιπι τόπου…», κομπιάζει για λίγο
«Και μετά», ρωτάει ο ρεπόρτερ, επιχειρώντας να ξεπεράστει η αμηχανία…
«Μιτά..
Μιτά έφγανι οι ιπι τόπου… κι μείναμι ιμείς ιπι τόπου… στου ντόπο».
Ρητορική είναι η απορία!
Μα καλά, αφού τόσα και τόσα χρόναι, τόσοι και τόσοι «επι τόπου», πέρασαν απ’ αυτό τον τόπο, που βρήκαν τόπο να σταθούν μετά κι αφήσανε αυτόν τον τόπο… «στον τόπο».
