H Αλ. Τσούνη από το Αγρίνιο στο 12o Ethnofest
12o Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου
«Πίσω στη ζωή» (Back to Life) της Αγρινιώτισσας Αλεξίας Τσούνη
Το 12o Φεστιβάλ Εθνογραφικού Κινηματογράφου ολοκλήρωσε τις προβολές του στην αίθουσα και συνεχίζεται υβριδικά με online προβολές.
Ανάμεσα σε αυτές βρίσκουμε και το ντοκιμαντέρ «Πίσω στη ζωή» (Back to Life) της Αγρινιώτισσας Αλεξίας Τσούνη, το οποίο είναι διαθέσιμο μέσω διαδικτύου έως σήμερα, 5 Δεκεμβρίου. (Δείτε ΕΔΩ)
«Ανοίγουμε τη συζήτηση για τις ζωές των μεταναστριών, για τα τα εμπόδια και την αποστέρηση των δικαιωμάτων τους, αλλά και για την ελπίδα που φέρνει την αλλαγή. Εμπνεόμαστε από τις ιστορίες τους και παίρνουμε δύναμη για να διεκδικήσουμε έναν κόσμο ισότητας για όλες», δήλωσε η Αλεξία Τσούνη στην Ιωάννα Σωτήρχου. Η Αλεξία Τσούνη, να πούμε στο σημείο αυτό, εκτός από σκηνοθέτρια είναι και χρόνια ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών, των αντιρρησιών συνείδησης, την ειρήνη στην Παλαιστίνη.
Η Αλεξία Τσούνη γεννήθηκε στο Αγρίνιο και σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός στο Ε.Μ.Π. Συμμετέχει ενεργά σε ελληνικά και διεθνή κινήματα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ειρήνη και το περιβάλλον. Είναι συνιδρύτρια της «FemArtAct», για την κοινωνική ένταξη ευάλωτων ομάδων. Είναι σκηνοθέτιδα των ντοκιμαντέρ «Peace vs Piece» (2019), «Maurice Montet: objecteur de conscience et pacifiste intégral» (2020), «Back to Life» (2021) και του animation «CoronaViolence» (2020), γυρισμένο στην Αθήνα κατά τη διάρκεια απαγόρευσης της κυκλοφορίας για τον COVID-19.
Αθήνα, Μεγάλο Σάββατο 2020, πρώτο lockdown, αλλά και πρώτη ημέρα ελευθερίας μιας σοβαρά κακοποιημένης γυναίκας. Η αληθινή ιστορία μιας 32χρονης που κατάφερε να δραπετεύσει από το σύζυγό της, και ζήτησε άσυλο στην Ελλάδα. Ο πόνος δίνει τη θέση του στη δύναμη, και ο φόβος στην ελπίδα. Και η κόρη της;
Δύο λόγια για την ταινία:
«Πίσω στη ζωή, Back to life», Ελλάδα/Μπαγκλαντές, 2021, 30′ – Σκηνοθεσία: Αλεξία Τσούνη:
Αθήνα, Μεγάλο Σάββατο 2020, πρώτο lockdown, αλλά και πρώτη ημέρα ελευθερίας μιας σοβαρά κακοποιημένης γυναίκας. Η αληθινή ιστορία μιας 32χρονης, η οποία κατάφερε να δραπετεύσει από το σύζυγό της, με τη βοήθεια μιας άλλης γυναίκας, και ζήτησε άσυλο στην Ελλάδα. Την ακολουθούμε από το πρωί που τελειώνει η κράτησή της, μέχρι τα μεσάνυχτα που γιορτάζει την “ανάστασή” της μαζί με αλληλέγγυα άτομα. Ταξιδεύουμε μαζί της στο σκοτεινό παρελθόν της, αλλά και στο φωτεινό μέλλον της. Αποκαλύπτονται οι παλιές πληγές, αλλά και οι νέες χαρές της. Ο πόνος δίνει τη θέση του στη δύναμη, και ο φόβος στην ελπίδα. Και η κόρη της;».
