.
Ο γέγονε… Γέγονε
| Γεγονότα
41 – Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καλιγούλας, γνωστός για την εκκεντρικότητά του και τον σαδιστικό δεσποτισμό του, ως αποτέλεσμα συνωμοσίας από αξιωματούχους της πραιτοριανής φρουράς, τους συγκλητικούς και τους αυλικούς.
Η προσπάθεια ωστόσο των συνωμοτών να χρησιμοποιήσουν αυτή την ευκαιρία για την αποκατάσταση της ρωμαϊκής δημοκρατίας, απέτυχε. Την ημέρα της δολοφονίας του Καλιγούλα, οι πραιτοριανοί ανακήρυξαν τον θείο του Κλαύδιο ως τον επόμενο Ρωμαίο Αυτοκράτορα.
Ο Καλιγούλας ήταν το τελευταίο άρρεν μέλος του γένους των Κλαυδίων· τον διαδέχθηκε ο ανιψιός του Νέρων από το γένος των Δομιτίων Αηνοβάρβων, το οποίο συνδεόταν με επιγαμίες με το γένος των Κλαυδίων και το γένος του Αυγούστου.
Ο Νέρων ήταν τρισέγγονος του Αυγούστου και συμπεριλαμβάνεται στην Ιουλιο-Κλαυδιανή δυναστεία· η πτώση του Νέρωνα το 68 μ.Χ. σήμανε τη λήξη της.
Στις 17 Ιανουαρίου 2011 η αστυνομία στο Nemi της Ιταλίας ανακοίνωσε την πεποίθησή της, ότι ανακάλυψε τον τόπο ταφής του Καλιγούλα μετά τη σύλληψη ενός κλέφτη, που προσπαθούσε να ληστέψει ένα άγαλμα, το οποίο πίστευαν, ότι ανήκε στον Αυτοκράτορα. Ο ισχυρισμός αυτός αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό από την ιστορικό του πανεπιστημίου του Cambridge Mary Beard.
1915 – Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Ο βρετανικός στόλος νικά τον γερμανικό στη ναυμαχία του Ντόγγερ Μπανκ.
Μια γερμανική μοίρα 27 πλοίων έκανε άλλη μια απόπειρα πρόκλησης: κατά τη διάρκεια αυτής της επιχείρησης σχεδιάστηκε να επιτεθεί στα βρετανικά πλοία, που εκείνη την περίοδο βρίσκονταν στην περιοχή Dogger Bank. Με τη σειρά τους, οι Βρετανοί αποφάσισαν να απωθήσουν τις εχθρικές δυνάμεις συγκεντρώνοντας μια μοίρα 46 πλοίων. Η κορύφωση της μάχης ήρθε το πρωί της 24ης Ιανουαρίου 1915.
Το κύριο καθήκον που ανατέθηκε στη γερμανική μοίρα δεν ήταν η επίθεση των ίδιων των βρετανικών πλοίων, αλλά η εγκατάσταση ναρκοπεδίων στο Firth of Forth, ωστόσο, λόγω προειδοποίησης καταιγίδας, αποφασίστηκε να αναβληθεί αυτή η επιχείρηση για δύο εβδομάδες. Παρόλα αυτά, υπό τις συνθήκες καλού καιρού στις 24 Ιανουαρίου, αποφασίστηκε να γίνει εξόρυξη, αν και πολλά πλοία αποσύρθηκαν λόγω της αναμενόμενης κακοκαιρίας. Ως αποτέλεσμα, 18 αντιτορπιλικά είχαν ως κάλυψη μόνο τρία θωρηκτά «Derflinger», «Moltke» και «Seydlitz», τέσσερα ελαφρά καταδρομικά και το θωρακισμένο καταδρομικό «Blucher».
Η ομάδα διοικούνταν από τον ναύαρχο Hipper. Η ηγεσία του βρετανικού στόλου έμαθε για τα σχέδια της Γερμανίας χάρη στις προσπάθειες της μονάδας αναγνώρισης του Βρετανικού Ναυαρχείου. Ως αποτέλεσμα, ήδη μιάμιση ώρα μετά την έναρξη της επιχείρησης, μια ομάδα βρετανικών πλοίων υπό τη διοίκηση του ναύαρχου Ντέιβιντ Μπίτι έφυγε για να αναχαιτίσει τη γερμανική ομάδα. Ο ναύαρχος διατάχθηκε να συναντήσει τον γερμανικό στόλο και να χρησιμοποιήσει όλα τα πλοία που ήταν διαθέσιμα εκείνη την εποχή: αποδείχθηκε ότι ήταν τριάντα πέντε αντιτορπιλικά, πέντε καταδρομικά μάχης και επτά ελαφρά καταδρομικά. (Η συνέχεια ΕΔΩ)
1943 – Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: ο Φραγκλίνος Ρούζβελτ και ο Ουίνστον Τσώρτσιλ ολοκληρώνουν τη Διάσκεψη της Καζαμπλάνκας.
Η διάσκεψη της Καζαμπλάνκας ήταν σύσκεψη των ηγετών των Συμμάχων που έγινε στην Καζαμπλάνκα, πόλη του (τότε) Γαλλικού Μαρόκου από τις 14 έως τις 24 Ιανουαρίου 1943 υπό την κωδική ονομασία “SYMBOL”. Χαρακτηρίστηκε ως η πλέον αμφιλεγόμενη διάσκεψη του Πολέμου. Στη διάσκεψη, σε επίπεδο ηγετών, συμμετείχαν ο Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούζβελτ και ο Βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστων Τσώρτσιλ.
Απουσίαζε ο Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος, αν και είχε προσκληθεί, αρνήθηκε να παραστεί προφασιζόμενος την επικείμενη μάχη του Στάλινγκραντ. Οι δύο ηγέτες είχαν μαζί τους όλους τους αρχηγούς επιτελείων τους και σημαντικούς στρατιωτικούς παράγοντες. Παρόντες ήταν επίσης οι Γάλλοι ανταγωνιστές στρατηγοί Σαρλ ντε Γκωλ και Ανρί Ζιρώ.
Η βασική απόφαση της διάσκεψης ήταν ότι ο αγώνας των Συμμάχων έπρεπε να συνεχιστεί μέχρι του σημείου που αποκαλείται «bitter end» (πικρό τέλος), δηλαδή μέχρις ότου η Ναζιστική Γερμανία οδηγηθεί στην άνευ όρων παράδοση (Unconditional surrender) Το ίδιο θα ίσχυε τόσο για την Ιταλία όσο και για την Ιαπωνία. Συμφωνήθηκε επίσης ότι κανείς από τους Συμμάχους δεν θα αποδεχόταν χωριστή παράδοση κάποιας από τις δυνάμεις του Άξονα (π.χ. η Ιταλία όφειλε να παραδοθεί στους Συμμάχους και όχι στη Βρετανία ή στις Ηνωμένες Πολιτείες).
1983 – στην Ιταλία 32 μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών φυλακίζονται για τρομοκρατία. Ανάμεσα τους και ο εκτελεστής του Χριστιανοδημοκράτη πρωθυπουργού Άλντο Μόρο.
Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες (ιταλικά: Brigate Rosse, εν συντομία BR) ήταν τρομοκρατική οργάνωση που έδρασε στην Ιταλία. Η δράση της περιελάμβανε δολοφονίες, απαγωγές και ληστείες μεταξύ άλλων κατά τη διάρκεια των μολυβένιων ετών και είχε ως στόχο να αποσταθεροποιήσει την Ιταλία.
Σχηματίστηκε το 1970 και είχε ως στόχο τη δημιουργία ενός «επαναστατικού» κράτους μέσα από τον ένοπλο αγώνα και την έξοδο της Ιταλίας από το ΝΑΤΟ.Πρότυπα για την οργάνωσή της ήταν οι λατινοαμερικάνικες ομάδες αντάρτικου πόλεως, όπως οι Τουπαμάρος, και το ιταλικό κίνημα αντίσταση το 1943-45.
Η πιο διάσημη επίθεση των Ερυθρών Ταξιαρχιών ήταν η απαγωγή του πρώην πρωθυπουργού Άλντο Μόρο το 1978, ο οποίος επιχειρούσε τον ιστορικό συμβιβασμό (compromesso storico) με τους κομμουνιστές. Οι απαγωγείς δολοφόνησαν πέντε μέλη της συνοδείας του Μόρο και δολοφόνησαν τον Μόρο 54 μέρες αργότερα.
Η οργάνωση στην συνέχεια μετά βίας επέζησε στα τελευταία χρόνια του ψυχρού πολέμου, ενώ κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 έγιναν μαζικές συλλήψεις μελών της οργάνωσης και έτσι οργάνωση έχασε τη δύναμή της.
1994 – Η «17 Νοέμβρη» δολοφονεί τον πρώην διοικητή της Εθνικής Τραπέζης Μιχάλη Βρανόπουλο και τραυματίζει τον οδηγό του Νικόλαο Γρίσπο.
Ήταν γιος του Δημήτριου Βρανόπουλου, αξιωματικού της αστυνομίας, δικηγόρου και πολιτικού, και της Ευαγγελίας Βρανοπούλου. Ετεροθαλής αδερφός του ήταν ο διπλωμάτης Γεώργιος Βρανόπουλος. Αποπεράτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Κολλέγιο Αθηνών το 1964, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη διοίκηση επιχείρησεων στο Wharton School for Business του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια.
Ιδιώτευσε ως δικηγόρος και υπήρξε νομικός σύμβουλος αρκετών τραπεζών. Το 1975 διορίστηκε οικονομικός σύμβουλος της Τράπεζας της Ελλάδος και το 1977 γενικός διευθυντής της Ιονικής Τράπεζας, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1982.
Το 1989 ανέλαβε τη διοίκηση της Εμπορικής Τράπεζας για να μεταπηδήσει, το 1991, στη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, στον θώκο της οποίας παρέμεινε μέχρι και το 1993. Ήταν νυμφευμένος με τη Σοφία-Ιουλία Δασκαλάκη, κόρη του Γεωργίου Δασκαλάκη, και είχαν αποκτήσει δύο παιδιά, τον Δημήτρη και την Μαρίνα.
Γεννήσεις
1949 – Τζον Μπελούσι | Ήταν ένας Αμερικανός κωμικός, ηθοποιός και μουσικός. Βραβευμένος με Έμμυ για την δουλειά του στην τηλεοπτική εκπομπή «Saturday Night Live», ένα μουσικό-κωμικό βαριετέ του ΝΒC, ο Μπελούσι ήταν επίσης γνωστός για τη συμμετοχή του στις ταινίες «Ένα Τρελό Τρελό Θηριοτροφείο» και «Οι Ατσίδες Με Τα Μπλε» (“The Blues Brothers”).
Ο Μπελούσι συχνά υποδυόταν κωμικά έντονους, εκρηκτικούς, ενοχλητικούς και τσαπατσούληδες χαρακτήρες, ενώ ήταν γνωστός για τα εκφραστικά του μάτια και την έκφραση με το ανασηκωμένο φρύδι, την οποία έπαιρνε σε πολλές ταινίες για να προκαλέσει γέλιο. Ο Μπελούσι γεννήθηκε στο Σικάγο, της πολιτείας Ιλινόις. Ήταν γιος της Άγκνες Μπελούσι (πατρικό Σαμαρά), ταμία στο επάγγελμα και Αμερικανο-αλβανίδα πρώτης γενιάς, και του Άνταμ Μπελούσι, ενός Αλβανού μετανάστη και ιδιοκτήτη εστιατορίου. Ο τελευταίος άφησε το χωριό Qytezë, όπου και γεννήθηκε, το 1934 σε ηλικία 15 ετών.
Ο Μπελούσι μεγάλωσε στους κόλπους της Αλβανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, στο Γούιτον, έξω από το Σικάγο. Ήταν μέλος της ομάδας ράγκμπι του σχολείου του, ενώ αργότερα φοίτησε στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Γουαιτγουότερ και στο Κολέγιο του Ντουπέιτζ κοντά στο Σικάγο. Ο μικρότερος αδερφός του Τζον, Τζέιμς Μπελούσι, είναι επίσης ηθοποιός και κωμικός. Ο Τζον γνώρισε τη μέλλουσα σύζυγό του, Τζούντι, στο λύκειο και παρέμειναν μαζί μέχρι το θάνατό του.
Τα Cherokee Studios ήταν στέκι για τους Blues Brothers κατά τις πρώτες μέρες τους ως συγκρότημα. Ο Τζον Μπελόύσι και ο Νταν Ακρόιντ έγιναν σταθερή αξία του στούντιο, ενώ τα υπόλοιπα μέλη και ο κιθαρίστας Στηβ Κρόπερ, το αποκαλούσαν σπίτι τους. Όταν χρειάζονταν μπασίστα ερχόταν κοντά τους ένα άλλο μέλος, ο Ντόναλντ «Ντακ» Νταν. Κατά την περίοδο αυτή, ο Κρόπερ από κοινού με το συνεργάτη του στην παραγωγή και ιδιοκτήτη του στούντιο Μπρους Ρομπ, δούλεψαν σε μια σειρά από πρότζεκτ με τους δύο κωμικούς / μουσικούς, συμπεριλαμβανομένων της αγαπημένης μπάντας του Μπελούσι, Fear, και της ταινίας του Ακρόιντ «Οι Δυο Ατσίδες» (“Dragnet”).
Ήταν ο Μπελούσι που ανακάλυψε το μουσικό συγκρότημα Fear και τους έφερε στα Cherokee Studios για να ηχογραφήσουν τη μουσική επένδυση της ταινίας όπου θα συμπρωταγωνιστούσε με τον Νταν Ακρόιντ, με τίτλο «Neighbors». Οι Στηβ Κρόπερ και Μπρους Ρομπ θυμούνται τις αξιοσημείωτες ηχογραφήσεις, αλλά κανείς δεν ξέρει τι απέγινε το τελικό soundtrack το οποίο αντικαταστάθηκε στην ταινία από ένα συμβατικό score.
1962 – Αργύρης Καμπούρης. Γεννήθηκε στην Αστυπάλαια στις 24 Ιανουαρίου 1962, ωστόσο μεγάλωσε στον Πειραιά. Μέλος οικογένειας με επτά παιδιά, από πολύ νωρίς χρειάστηκε να βοηθήσει τον πατέρα του που ήταν οικοδόμος στο επάγγελμα.
Τα πρώτα του βήματα ως καλαθοσφαιριστής τα έκανε στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού.
Για ένα χρόνο εστάλη δανεικός στην ομάδα του Α.Ν.Ο. Γλυφάδας στα πλαίσια της μετεγγραφής του Γιάννη Παραγιού. Την επόμενη περίοδο επέστρεψε στο λιμάνι όπου είχε μακρά καριέρα μέχρι το 1995. Από τη θέση του αρχηγού κατέκτησε τρία Πρωταθλήματα Ελλάδας (1993, 1994, 1995) κι ένα Κύπελλο Ελλάδας (1994). Επιπλέον συμμετείχε σε δύο τελικούς Ευρωλίγκας, στο Τελ Αβίβ το 1994 και στη Σαραγόσα το 1995. Την καριέρα του έκλεισε στο Γ.Σ. Περιστερίου, όπου και αγωνίστηκε την περίοδο 1995–96.
Στα δέκα χρόνια που αγωνίστηκε στην Εθνική ομάδα, συμμετείχε σε τρία Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα (1987, 1989, 1991) και σε δυο Παγκόσμια Πρωταθλήματα (1986, 1990), αγωνιζόμενος 131 αγώνες και σκοράροντας συνολικά 529 πόντους. Στο Ευρωμπάσκετ του 1987 στην Αθήνα εκτέλεσε τις δύο τελευταίες καθοριστικές βολές στα τελευταία δευτερόλεπτα του αγώνα δίνοντας την νίκη στην εθνική με 103-101 εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης και το χρυσό μετάλλιο. Στο Ευρωμπάσκετ του 1989 κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο.
Την προπονητική του καριέρα την ξεκίνησε με την ομάδα του Γ.Σ. Αγίων Αναργύρων, την οποία οδήγησε από τη Β’ Ε.Σ.Κ.Α. στη Γ’ Εθνική Κατηγορία, ενώ έχει δουλέψει ακόμα στο Αιγάλεω Α.Ο., την Ελευσίνα και τον Α.Σ. Νίκη Αμαρουσίου. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται στα τμήματα υποδομής του Ολυμπιακού ως τεχνικός σύμβουλος.
Θάνατοι
2012 – Θόδωρος Αγγελόπουλος, Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1935. Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο του. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musée de l’ homme.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφουστην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή», μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη. Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου.
Πολλά αφιερώματα προς τιμήν του έργου του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σε όλο τον κόσμο. Αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού «Σύγχρονος Κινηματογράφος». Ανήκε ιδεολογικά στο χώρο της Αριστεράς.
Στις 24 Ιανουαρίου 2012, κατά την διάρκεια διαλείμματος σε γύρισμα της ταινίας του «Η Άλλη Θάλασσα» στη Δραπετσώνα, τραυματίστηκε σοβαρά από διερχόμενη μοτοσυκλέτα ενώ διέσχιζε πεζός τον δρόμο. Το ίδιο βράδυ άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο του Φαλήρου, όπου νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη, στις 27 Ιανουαρίου στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
2017 – Σπύρος Ευαγγελάτος, Έλληνας σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του συνθέτη και αρχιμουσικού της Λυρικής Σκηνής Αντίοχου Ευαγγελάτου και της αρπίστριας Ξένης Μπουρεξάκη.
Η καλλιτεχνική παράδοση της οικογένειας τον οδήγησε προς το θέατρο. Σπούδασε αρχικά στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη συνέχεια στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1961. Την περίοδο 1966-1970 συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αυστρία, την Γερμανία, την Γαλλία κ.ά. Σπούδαζε μάλιστα με υποτροφία θέατρο και θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης. Απο το 1962 είχε ιδρύσει τη «Νεοελληνική Σκηνή» ενώ το διάστημα 1971-1977 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο σκηνοθετώντας παραστάσεις στην Επίδαυρο και αλλού.
Την περίοδο 1977-1980 διετέλεσε γενικός διευθυντής του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, την περίοδο 1984-1987 διευθυντής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Το 1975 ίδρυσε το “Αμφι-θέατρο” με το οποίο διοργάνωνε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Τον Φεβρουάριο του 2011 ανακοίνωσε την πρόθεσή του να αναστείλει την λειτουργία του “Αμφι-θεάτρου” λόγω οικονομικών προβλημάτων, κατηγορώντας τον υπουργό Πολιτισμού Παύλο Γερουλάνο για αδιαφορία.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο «Κάρολος Κουν» (1988), το βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1994), το βραβείο Σκηνοθεσίας της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων (1996), με το παράσημο του «Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος» απο τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ενώ το 2005 εκλέχθηκε τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.
