.
Ο γέγονε… Γέγονε
| Γεγονότα
624 – Ο Μωάμεθ σημειώνει μία αποφασιστική νίκη κατά των αντιπάλων του στη Μέκκα, στη Μάχη της Μπαντρ. Στις 13 Μαρτίου 624 πραγματοποιείται η μάχη του Μπαντρ ανάμεσα στους Κουραϊσίτες και τους Μουσουλμάνους του Προφήτη Μωάμεθ. Η μάχη αυτή θεωρείται ως η σημαντικότερη στην ιστορία του Ισλάμ. Η περιοχή του Μπαντρ βρίσκεται στη Δυτική Αραβία. Στη μάχη συγκρούστηκαν οι περίπου 1000 Κουραϊσίτες με τους 300 Μουσουλμάνους που βρίσκονταν υπό την καθοδήγηση του Μωάμεθ.
Οι Κουραϊσίτες συνόδευαν ένα πλούσιο καραβάνι, το οποίο είχε ξεκινήσει από τη Μέκκα και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του είχε σχεδιαστεί να σταθμεύσει στην περιοχή του Μπαντρ, όπου οι Μουσουλμάνοι επιδίωξαν να στήσουν ενέδρα. Διοικητής του καραβανιού ήταν ο Αμπού Σουφιάν, ο οποίος αντιλαμβανόμενος έγκαιρα το σχέδιο των μουσουλμάνων, απέστειλε μήνυμα στη Μέκκα για να σταλούν ενισχύσεις. Έτσι, στην περιοχή κατέφθασε ο στρατός των Κουραϊσιτών, με επικεφαλής τον Αμπού Τζαλ. Το καραβάνι άλλαξε πορεία φθάνοντας με ασφάλεια στη Μέκκα. Όταν ο Μωάμεθ με τους συντρόφους έφθασαν στο Μπαντρ, δεν συνάντησαν το καραβάνι, αλλά το στρατό του Αμπού Τζαλ.
Πολλοί από το στρατό της Μέκκας δεν επιθυμούσαν την πολεμική σύγκρουση επειδή στο μουσουλμανικό στρατό βρίσκονταν συγγενικά πρόσωπα ή μέλη της ίδιας πατρίας. Η έκβαση της σύγκρουσης κρίθηκε από την αποφασιστικότητα των Μουσουλμάνων του Μωάμεθ και από τις επιφυλάξεις των Κουραϊσιτών. Οι μουσουλμάνοι έχασαν 14 πολεμιστές στη μάχη, ενώ οι αντίπαλοί τους περίπου 49 – 70 άνδρες, με ισάριθμους αιχμαλώτους. Από τους αιχμαλώτους άλλοι θανατώθηκαν και άλλοι απελευθερώθηκαν έναντι καταβολής υψηλών λύτρων.
Παρότι εξεταζόμενη υπό το σύγχρονο πρίσμα η μάχη του Μπαντρ φαίνεται μικρής σημασίας, θεωρείται το σημαντικότερο κατά πολλούς μελετητές στρατιωτικό γεγονός στην ισλαμική ιστορία, εξαιτίας του ότι μία ενδεχομένως ήττα του Μωάμεθ θα σηματοδοτούσε την κατάρρευση της πρώιμης μουσουλμανικής κοινότητας.
Τέλος, για τους Μουσουλμάνους, η νικηφόρα έκβαση της μάχης στο Μπαντρ θεωρήθηκε αποτέλεσμα θεϊκής παρέμβασης, ενδυναμώνοντας ταυτόχρονα την πεποίθηση πως ο Μωάμεθ ήταν προφήτης και απόστολος του Θεού.
1979 – Η Ευρώπη «δημιουργεί» το πρώτο (λογιστικό) νόμισμά της. Ονομάζεται ECU (Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα), δεν κυκλοφορεί στη φυσική μορφή του, αλλά αποτελεί τον πρόδρομο του Ευρώ.
Η Ευρωπαϊκή Λογιστική Μονάδα (ΕΛΜ ή ECU από τα αγγλικά European currency unit) αποτέλεσε από το 1979 μέχρι το 1998 την λογιστική μονάδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (ΕΚ) αργότερα Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) και ήταν ο προπομπός του Ευρώ. Ο ISO-4217 κωδικός για την ΕΛΜ ήταν XEU.
Η ονομασία ECU δεν ήταν μόνο η σύντμηση της αγγλικής ονομασίας European Currency Unit, αλλά παρέπεμπε και στο Écu,ένα παλιό γαλλικό κέρμα.
Το σύμβολο του νομίσματος ₠ (διεθνές πρότυπο Unicode: U+20A0 EURO-CURRENCY SIGN) περιέχει ένα C και ένα E, που είναι τα αρχικά γράμματα των λέξεων Communauté Européenne (το γαλλικό για Ευρωπαϊκή Κοινότητα). Η ΕΛΜ αντικαταστάθηκε την 1 Ιανουαρίου 1999 σε μια σχέση ανταλλαγής 1:1 από το Ευρώ.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
ECU | Η πρώτη Ευρωπαϊκή Νομισματική Μονάδα
Γεννήσεις
1913 – Λάμπρος Κωνσταντάρας. Ο Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι στις 13 Μαρτίου 1913, σε οικογένεια με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και ρίζες από τη Σινώπη του Πόντου. Αδερφή του ήταν η Αλεξάνδρα Κωνσταντάρα- Κωνσταντοπούλου και η επίσης ηθοποιός και κατά πολύ μικρότερή του Μήτση Κωνσταντάρα, που πέθανε από καρδιά , έξι μήνες αργότερα, στον ύπνο της.
Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, ήταν αθλητής της ΑΕΚ, τερματοφύλακας στην Β΄ ομάδα την περίοδο 1929-30 και αθλητής στίβου σε άλματα και αγωνίσματα δρόμου ταχύτητας. Το 1930 κατατάχθηκε, μετά από επιμονή της οικογένειάς του και χωρίς τη δική του θέληση, στη Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην Κέρκυρα, από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας. Γλύτωσε το Ναυτοδικείο μετά από ενέργειες της οικογένειάς του.
Το 1934 τον έστειλαν -σχεδόν με το ζόρι- στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στη συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε σταδιακά τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές, ώσπου τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ να παίζει ως κομπάρσος σε θεατρική παράσταση, τον πήρε στη Δραματική Σχολή του, που λειτουργούσε στο παρισινό θέατρο “Ατενέ” (Théâtre de l’Athénée), την οποία ο Κωνσταντάρας τελείωσε αριστούχος και ο Ζουβέ τον προώθησε. Το καλοκαίρι του 1938 ο Κωνσταντάρας επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού.
1947 – Ρένα Παγκράτη. Γεννήθηκε το 1949 στη Δάφνη, έχοντας καταγωγή από την Κέρκυρα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Οι πρώτες της εμφανίσεις σε ταινίες ξεκίνησαν από μικρή ηλικία, όταν ως «παιδί-θαύμα» έπαιξε στις ταινίες του Γιώργου Αρίωνα «Η γέφυρα της ευτυχίας» και «Όταν η ευτυχία προστάζει».
Συμμετείχε ακόμα στη ραδιοφωνική εκπομπή «Τα παραμύθια της θείας Λένας», με την Αντιγόνη Μεταξά. Η καριέρα της στην τηλεόραση ξεκίνησε όταν ακόμη έπαιζε με το συγκρότημα «Νοστράδαμος» και την ανακάλυψε ο Γιάννης Δαλιανίδης, που ευθύς της έδωσε το ρόλο χίπισσας Κάθριν, στη σειρά «Λούνα Παρκ».
Τον ίδιο καιρό εμφανίστηκε σε αντίστοιχους ρόλους σε κινηματογραφικές ταινίες στο πλευρό του Στάθη Ψάλτη («Βασικά καλησπέρα σας», «Καμικάζι αγάπη μου» κ.ά.) και της Ρένας Βλαχοπούλου. Ασχολήθηκε ακόμη με την επιθεώρηση και τη δισκογραφία. Υπήρξε μέλος του ελληνικού ποπ-ροκ συγκροτήματος “Νοστράδαμος” από το 1974 έως το 1975, οπόταν και διαλύθηκε το συγκρότημα.
1966 – Βάνα Μπάρμπα. Η σταδιοδρομία της ξεκίνησε μετά τη νίκη της σε διαγωνισμό ομορφιάς στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ευειδής, χυμώδης και με μεσογειακό ταμπεραμέντο, η Βάνα Μπάρμπα είναι μία από τις ομορφότερες και ελκυστικότερες παρουσίες της εγχώριας σόουμπιζ.
Η Βάνα (Βασιλική) Μπάρμπα, γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1966 στα Γιάννενα. Το 1984 πήρε μέρος στα ελληνικά καλλιστεία και αναδείχτηκε Μις Ελλάς. Την ίδια χρόνια συμμετείχε και στον διεθνή διαγωνισμό Μις Κόσμος, χωρίς να διακριθεί.
Η παρουσία της δεν άφησε ασυγκίνητους τους ανθρώπους του θεάματος. Την αμέσως επόμενη χρονιά έκανε το ντεμπούτο της στην τηλεόραση στη σειρά της ΕΡΤ2 «Ο Ανδροκλής και τα λιοντάρια του», στην οποία πρωταγωνιστούσαν ο Κώστας Βουτσάς και η Μάρθα Καραγιάννη. Τα επόμενα χρόνια πρωταγωνίστησε σε σειρές, όπως «Η Δίψα» (1990, Mega), «Ακτή Μιαούλη» (1991, ET1), «Τζιβαέρι» (1997, Mega), «Το σημάδι του έρωτα» (1998, Mega), «Εν Ιορδάνη» (2002, Star) και «Αν μ’ αγαπάς» (2006, Alpha).
Από το 1985 έως το 1990 έπαιξε και πρωταγωνίστησε σε πλήθος βιντεοταινιών («Πω πω μανούλια μάνα μου», «Ο πρωτάρης και η κούκλα!», «Ο πρωτάρης και η Ρίτα», «Σέξυ μπάτσος και σκληρός», «Ο υπαλληλάκος πάει στον Παράδεισο», «Έλα τώρα που λείπει ο άντρας μου», «Κρεβατοκάμαρα με θέα» κ.ά.).
Στον κινηματογράφο ανέβηκε υποκριτικό επίπεδο με τους ρόλους της στην κωμωδία του Νίκου Περάκη «Βίος και Πολιτεία» (1987) και το ερωτικό δράμα του Νίκου Πανουσόπουλου «Μ’ αγαπάς;» (1987). Το 1991 σηματοδότησε τη μεγάλη στιγμή της καριέρα της με τη συμμετοχή της στην κωμωδία εποχής του Γκαμπριέλε Σαλβατόρες «Μεντιτερανέο» («Mediterraneo»). Η ταινία, ιταλικής παραγωγής, γυρίστηκε στο Καστελόριζο και τον επόμενο έτος απέσπασε το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας για λογαριασμό της Ιταλίας.
Η Βάνα Μπάρμπα ήταν υποψήφια για το Ντονατέλο (ιταλικό Όσκαρ) β’ γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στο ρόλο της πόρνης Βασίλισσας. Η διεθνής αναγνώρισή της τής απέφερε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην τηλεταινία του Μαουρίτσιο Λούτσιντι «Il prezzo del denaro» («Η τιμή του χρήματος»), που προβλήθηκε από τη RAI το 1995. Το 1991 συμμετείχε στην αισθηματική ταινία του Γιώργου Τσεμπερόπουλου «Άντε γεια» και ακολούθησαν οι ρόλοι στην περιπέτεια του Γιώργου Ζερβουλάκου «Ο Ορφέας τον Αύγουστο» (1988), στο ερωτικό δράμα του Δημήτρη Παναγιωτάτου «Μοναξιά μου όλα» (1998) και στην κωμωδία του Νίκου Καλογερόπουλου «Οι Ιππείς της Πύλου» (2011). Το 1989 εμφανίστηκε σε γυμνή φωτογράφιση στην ελληνική έκδοση του Playboy (τεύχος Δεκεμβρίου), εκτοξεύοντας την κυκλοφορία του δημοφιλούς ανδρικού περιοδικού.
Θάνατοι
1858 – Γεώργιος Κουντουριώτης. Γεννήθηκε στην Ύδρα το 1782 από τον Ανδρέα-Αναγνώστη Κουντουριώτη και τη Μαρία Κοκκίνη· ήταν αδελφός του Λάζαρου Κουντουριώτη.
Το 1824 εκλέχτηκε πρόεδρος του Νομοτελεστικού στο Μεσολόγγι. Επί Καποδίστρια διετέλεσε μέλος του Πανελληνίου, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε γερουσιαστής, σύμβουλος
Επικρατείας και υπουργός Ναυτικών. Έλαβε μέρος στη Δ’ Εθνοσυνέλευση και στην Εθνοσυνέλευση του 1843. Το 1848 διορίστηκε στη θέση του πρωθυπουργού.
Απεβίωσε στην Αθήνα το 1858.
2020 – Φίλιππος Πετσάλνικος. Γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1950 στο Μαυροχώρι Καστοριάς από αγροτική οικογένεια. Έκανε σπουδές Νομικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και μεταπτυχιακές σπουδές στα Νομικά και τα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο της Βόννης, στη Γερμανία.
Για να εξασφαλίζει πόρους για τις σπουδές του, εργάστηκε σε διάφορα εργοστάσια. Κατά τη διαμονή του στη Γερμανία ανέπτυξε συνδικαλιστική δραστηριότητα. Ήταν παντρεμένος με τη Μαριέλε Μπίντεχντικ και είχε ένα γιο και δύο κόρες.
Γνώριζε γερμανικά και αγγλικά. Στις 2 Απριλίου 2009 τιμήθηκε με τον Μεγάλο Σταυρό της Αξίας με Αστέρα του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας για την «εξαιρετική προσφορά του στις ελληνογερμανικές σχέσεις».
Απεβίωσε από λευχαιμία στις 13 Μαρτίου 2020.
