.
Aγρινιώτικο καλαντάρι
3 Φεβρουαρίου
– 1830: Το Αγρίνιο «έμεινε εκτός» του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους
1902: Συγκροτήθηκε επιτροπή στο Αγρίνιο υπέρ της «Συμβάσεως σιγαροποιίας» –
3 Φεβρουαρίου 1830
Στις 3 Φεβρουαρίου 1830 υπογράφτηκε το πρωτόκολλο ανεξαρτησίας του Λονδίνου. Αυτό όριζε για πρώτη φορά την ανεξαρτησία του Ελληνικού κράτους και τα πρώτα του σύνορα. Η συνοριακή γραμμή όμως ήταν αρκετά περιοριστική για το νέο Ελληνικό κράτος, του οποίου τα σύνορα ορίζονταν από τους ποταμούς Αχελώο (στα δυτικά) και Σπερχειό (στα ανατολικά).
Σύμφωνα με το παραπάνω πρωτόκολλο το Αγρίνιο «έμεινε εκτός» του πρώτου ανεξάρτητου ελληνικού κράτους αφού όριζε ότι: «η καθοριστική γραμμή των συνόρων της Ελλάδος, αρχόμενη από τας εκβολάς του Ασπροποτάμου ( Αχελώου), θέλει να ανατρέξει τον ποταμόν αυτόν μέχρι κατέναντι της λίμνης του Αγγελοκάστρου και διασχίσασα τόσον αυτήν την λίμνην, όσο και τας του Βραχωρίου και της Σαυροβίτσας, θέλει καταλήξει εις το όρος Αρτοτίνα, εξ ού θέλει ακολουθήσει την κορυφήν του Όρους Οίτης μέχρι του κόλπου του Ζητουνίουν ( Λαμίας), εις τον οποίον θέλει καταλήξει κατά τας εκβολάς του Σπερχειού».
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Το Βραχώρι πεσκέσι στους Οθωμανούς για την ανεξαρτησία
3 Φεβρουαρίου 1902
Για τη στήριξη της «Συμβάσεως σιγαροποιίας», η οποία υπογράφτηκε μεταξύ της κυβέρνησης Ζαΐμη και της Τράπεζας Αθηνών και η οποία θα πήγαινε στη Βουλή για επικύρωση, συγκροτήθηκε στο Αγρίνιο μία επιτροπή, η οποία αποτελούνταν από τον Γ. Ι. Μουστακόπουλο, το Σπύρο Ανδρεόπουλο, το Ν. Γεράκη, Γ. Παπαγαλάνη, τον Ι. Χατζόπουλο, το Θωμά Ι. Κέντρο και τον Αλέξιο Μελίκο.
Στις 3 Φεβρουαρίου του 1902 η επιτροπή αυτή απέστειλε προς το Γενικό Διευθυντή της Τράπεζας Αθηνών, Ι. Πεσμαζόγλου μία επιστολή, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρει: «Σύμπας ο παραγωγικός πληθυσμός πόλεως Αγρινίου και Περιχώρων κ.λπ. εύχεται ίνα της Κυβερνήσεως εισηγουμένης συζητηθή και κριθείσα ωφέλιμος κυρωθή ευεργετική σύμβασις προς μέγα όφελος εθνικού πλούτου, εμπορίου και παραγωγής. Αποκηρύσσει πάσαν αντενέργειαν βυσσοδομουμένην εν κρυπτώ κ.λπ.». («Εμπρός», φύλλο της 4.2.1902).
Φωτογραφία:
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν