.
| ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΔΗΜΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ |
6ο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμου Αγρινίου
– ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ «ΣΚΗΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗΣ» –
«Απαιτεί προσοχή ο “χειρισμός” της ταράτσας»
[ Μετά τη βροχή ]
Βασισμένο στο έργο του συγγραφέα Σέρτζι Μπελμπέλ
Σκηνοθεσία: Γιούλη Μαρούση
– Μεταφερόμαστε – ή μήπως «τηλεμεταφερόμαστε»; Σοφόν το ασαφές και ήδη ιντριγκάρομαι από την εισαγωγική σκηνή – στην ταράτσα ενός πολυώροφου κτιρίου, το οποίο στεγάζει εταιρείες και δη μεγάλες εταιρείες. Ξέρετε, από εκείνες που έχουν μόνο έναν στόχο. Τη μεγιστοποίηση του κέρδους. Ποιο μερίδιο αγοράς και ποια καλά και άγια μαθαίναμε στα σχολεία… Τίποτα! Μόνο το κυνήγι των δηναρίων. Και όλα τα δήθεν που το διέπουν. 
Το κάπνισμα «ιζ φράουντ απόν» και οι υπάλληλοι που καπνίζουν… δεν θα είναι υπάλληλοι της εν λόγω εταιρείας. Τους σκανάρει η διοίκηση, τους παρακολουθεί και φροντίζει να υπάρχουν ρουφιάνοι μέσα στο κτίριο. Οι υπάλληλοι όμως δεν μασούν, από γραμματείς μέχρι διευθυντικά στελέχη, ανεβαίνουν στην ταράτσα για ένα τσιγάρο, με την απαραίτητη προσοχή βέβαια και εκεί, στην ταράτσα, λένε τα μυστικά τους, μοιράζονται τους νταλκάδες τους, κλασσικά κουτσομπολεύουν και ερωτοτροπούν και περιμένουν μπας και πιάσει καμιά βροχή. Έχει πολύ καιρό να ρίξει…
Συντελεστές
- σκηνοθεσία: ΓΙΟΥΛΗ ΜΑΡΟΥΣΗ
- μουσική επιμέλεια: ΤΖΕΝΗ ΜΑΡΟΥΣΗ-ΓΙΟΥΛΗ ΜΑΡΟΥΣΗ
- υπεύθυνος σκηνικών: ΘΥΜΙΟΣ ΠΑΠΑΓΡΙΒΑΣ
- κοστούμια :ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ-ΑΡΙΣΤΕΑ ΧΗΡΑ
- φωτογραφίες: ΘΥΜΙΟΣ ΠΑΠΑΓΡΙΒΑΣ
- μακιγιάζ : ΡΩΜΑΛΕΑ ΚΟΪΝΗ
- βοηθός σκηνοθέτη: ΤΖΕΝΗ ΜΑΡΟΥΣΗ
Παίζουν:
ΜΕΜΑ ΡΟΔΑΤΟΥ, ΣΟΦΙΑ ΖΑΜΠΑΡΑ, ΛΑΜΠΡΙΝΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ, ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΝΕΙΛΑ, ΑΡΙΣΤΕΑ ΧΕΙΡΑ, ΘΥΜΙΟΣ ΠΑΠΑΓΡΙΒΑΣ, ΡΩΜΑΛΕΑ ΚΟΪΝΗ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΣΤΙΟΛΑΣ
Σημείωμα σκηνοθέτριας
Ένα κλειστοφοβικό ψυχογράφημα, όπου οι ηθοποιοί αναλαμβάνουν καθήκοντα διευθυντών και γραμματέων, είναι απλά ένας και ένας. Χαρακτήρες, ο καθένας εκ των οποίων κουβαλάει τα δικά του, προβλήματα, σκέψεις, βλέψεις, οράματα. Σκελετοί σε ντουλάπες ή και εκτός και πανταχού παρούσα η ταράτσα. Απαιτεί προσοχή ο «χειρισμός» της ταράτσας. Δεν πρέπει να πλησιάσεις πολύ κοντά στην άκρη της. Υπάρχει κίνδυνος και η βουτιά στο κοινό δεν τιμάται. Η επιτάχυνση της βαρύτητας παραμένει ως έχει ή τα πράγματα άλλαξαν από τότε που τη διδαχτήκαμε;
Ο χρόνος; Το παρόν ή το άμεσο μέλλον, σε μια ανώνυμη μεγαλούπολη εν αναμονή μιας βροχής, μετά από δυο χρόνια ανομβρίας.
Ο τόπος; Η ταράτσα ενός 50όροφου ουρανοξύστη. Στους τελευταίους του ορόφους στεγάζεται μια ανώνυμη πολυεθνική εταιρεία.
Τα πρόσωπα: Καλογυαλισμένοι υπάλληλοι, κακέκτυπα ανθρώπων, που ρητορεύουν. Πρόσωπα – απρόσωπα και ανασφαλή, ακραία ανταγωνιστικά, συναισθηματικά ανώριμα που «ακροβατούν» στο κενό.
«Η ποιότητα ενός θεατρικού έργου είναι η ποιότητα των ιδεών του»
[Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, Ιρλανδός συγγραφέας, Νόμπελ 1925 (1856-1950)]
